Blackbird/Μαυροπούλι του David Harrower στη Β’ σκηνή του Θεάτρου Οδού Κεφαλληνίας

15:00 29/9/2016 - Πηγή: Culture Now

Μετά την σύντομη και επιτυχημένη πρώτη παρουσίαση του την περασμένη χρονιά, το συγκλονιστικό Blackbird/Μαυροπούλι του David Harrower, σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Καραντινάκη, επιστρέφει από τις 15 Οκτωβρίου στη Β’ Σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας.

Το τολμηρό κείμενο του Σκωτσέζου συγγραφέα, με τις συναρπαστικές ερμηνείες των Αλέξανδρου Μυλωνά και Βιργινίας Ταμπαροπούλου, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές την χρονιά που μας πέρασε.

Το έργο

15 χρόνια μετά τον παράξενο ερωτικό δεσμό της 12χρονης Oύνα και του 42χρονου Ρέυ, η Ουνα εμφανίζεται μπροστά του.

Οργισμένη, μπερδεμένη, χαμένη στο παρελθόν η Ούνα ζητάει από τον Ρέυ απαντήσεις. Ζητάει τη λύτρωση... Γιατί κατάφερε αυτός να προχωρήσει τη Ζωή του; Γιατί όχι κι αυτή; Γιατί δεν την προστάτεψε; Ο Ρέυ θα της τα πει όλα, θα της εξηγήσει, θα προσπαθήσει να την πείσει. Έχει ανάγκη την συγχώρεσή της. Εξάλλου αυτή τον αγάπησε πρώτη. Αυτή τον διάλεξε. Δυο φαντάσματα του παρόντος, αθώα όσο και ένοχα, με μια διαφορετική αλήθεια, ένα διαφορετικό τραύμα ο καθένας. Μια ιστορία αγάπης, κοινωνικής κακοποίησης και πόνου... Δυο άνθρωποι που έζησαν κάτι υπέροχο και φρικαλέο ταυτόχρονα. Ποιος ο θύτης και ποιο το θύμα; Μια ιστορία παιδοφιλίας και κακοποίησης; Ή μια ιστορία αγάπης σε λάθος χρόνο;

Η παράσταση

Ένας χώρος εργοταξίου, πίσω από τζαμαρίες.
Ένας χώρος με αρκετές καρέκλες κι ένα τραπέζι.
Ένας χώρος με έναν ψύκτη εμφιαλωμένου νερού.
Ένας χώρος με πολλά σκουπίδια στο πάτωμα και στο τραπέζι.
Ένας χώρος με λάμπες φθορίου όπου μία τρεμοπαίζει.
Ένας μεσήλικας άντρας και μία νεαρή γυναίκα.
Ένα σμήνος μαυροπούλια να πετάνε στον ουρανό.
Ένα μαυροπούλι να πετάει μέσα στο μυαλό τους.
Χωρίς αναισθητικό εγχείρηση ανοικτής μνημοσύνης.

Μνημοσύνη, ένας ποταμός στον Κάτω κόσμο, που έρεε παράλληλα με αυτόν της Λήθης. Οι ψυχές των νεκρών έπιναν από τη Λήθη, έτσι ώστε να μη θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους. Τώρα στην κόλαση του Πάνω κόσμου, η Λήθη σαν την λάμπα φθορίου τρεμοπαίζει και τα σκουπίδια της μνήμης σιγά-σιγά αποκτούν σώμα. Το σώμα ζωντανό-νεκρό διψάει και γίνεται επιθετικό, ικανό να ξεσκίσει σάρκες για να ξεδιψάσει.

Όταν ανοίξει η πόρτα θα είναι για να έρθει η επόμενη μέρα, Αθώα, Δροσερή χωρίς Παρελθόν. Η Λάμπα φθορίου συνεχίζει να τρεμοπαίζει.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Καραντινάκης
Μετάφραση: Λευτέρης Γιοβανίδης
Σκηνικά: Αντώνης Δαγκλίδης
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Κοστούμια: Γιούλα Ζωιοπούλου
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Κίνηση: Ζωή Κολλάτου
Βοηθός σκηνοθέτη: Νεφέλη Παπαδέρου
Βοηθός σκηνογράφου: Αμαλία Θεοδωροπούλου
Φωτογραφίες: Δημήτρης Κοιλαλούς
Σχεδιασμός αφίσας & προγράμματος: Κατερίνα Σταματοπούλου

Ερμηνεύουν: Αλέξανδρος Μυλωνάς, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Άννα-Μαρία Κόρνια

Παραγωγή: a dream & the gun

Διάρκεια: 85 λεπτά