Book review: Μις Πέρεγκριν, Στέγη για ασυνήθιστα παιδιά - Ransom Riggs

16:52 14/10/2013 - Πηγή: Culture Now

Εξαιρετικό! Αυτή θα ήταν η λέξη που θα χρησιμοποιούσα για να περιγράψω το συγκεκριμένο βιβλίο, αν κι εφόσον που ζητούσε κάποιος να το κάνω με μία και μοναδική.

Από τη Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Και ναι, είναι αρκετό, γιατί μέσα σε κάτι τόσο μικρό κρύβεται κάτι πραγματικά μεγάλο που τα πολλά λόγια, δεν τα έχει ανάγκη και που στην πραγματικότητα, ίσως να μην είναι αρκετά για να περιγράψουν την μοναδικότητα του έργου αυτού. Και όχι, δεν υπερβάλλω καθόλου, αντίθετα, είμαι πολύ συγκρατημένη

γιατί πραγματικά, δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο μπορώ να σας μεταφέρω την μεγαλειότητα του εν λόγω κειμένου, το οποίο κυριολεκτικά, ρούφηξα από την πρώτη μέχρι και την τελευταία του σελίδα, χωρίς να σταματήσω λεπτό την ανάγνωση, ούτε καλά-καλά, για να πάρω μιαν ανάσα. Αν σκοπός του Ransom Riggs ήταν να μας καθηλώσει, τα θερμά μου συγχαρητήρια, γιατί το πέτυχε στον απόλυτο βαθμό. Όπως πέτυχε στο να δημιουργήσει ένα βιβλίο που κάποιοι, θα λατρέψουν να αγαπούν και κάποιοι άλλοι, να το μισούν. Τι εννοώ με αυτό; Θα το ανακαλύψετε στη συνέχεια...

Ο 16χρονος Τζέικομπ, πέρασε όλη την παιδική του ηλικία, ακούγοντας από τον παππού του φανταστικές ιστορίες, που μόνο εκείνος πίστευε, μέχρι τουλάχιστον να μεγαλώσει αρκετά και να αρχίσει να σκέφτεται και αυτός όπως όλοι οι άλλοι. Όταν ο παππούς του πεθαίνει κάτω από μυστηριώδεις και τραγικές συνάμα συνθήκες, ο Τζέικομπ θα οδηγηθεί στην καρέκλα του ψυχιάτρου αφού, είναι ο μοναδικός που έχει δει κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει και φυσικά, κανείς δεν τον πιστεύει. Ακολουθώντας τα τελευταία λόγια του παππού του, θα ταξιδέψει μέχρι το ξεχασμένο νησί που έζησε εκείνος και για το οποίο, τόσο συχνά και με μεγάλη νοσταλγία μιλούσε, θέλοντας να ανακαλύψει την αλήθεια γύρω από την Μις Πέρεγκριν και τα Ασυνήθιστα Παιδιά της. Και ενώ θα περιπλανιέται στα χαλάσματα του παλιού, κατεστραμμένου σπιτιού, ο Τζέικομπ, θα ανακαλύψει πως οι ιστορίες του παππού του ήταν κάτι παραπάνω από αληθινές και πως η Μις Πέρεγκριν και οι προστατευόμενοί της, όχι μόνο υπήρξαν, αλλά ότι μπορεί και να είναι ακόμα ζωντανοί, ότι μπορεί και ο ίδιος, να είναι ένας από αυτούς.

Είναι ορισμένα βιβλία που σε δυσκολεύουν να μιλήσεις σχετικά με αυτά. Φοβάσαι μήπως πάνω στον ενθουσιασμό σου, αποκαλύψεις περισσότερα απ' όσα θα έπρεπε, καταστρέφοντας ένα μέρος της μαγείας. Από την άλλη, σκέφτεσαι πως ίσως τα λόγια που θα χρησιμοποιήσεις για να περιγράψεις την μαγεία αυτή, να μην είναι αρκετά για να εκφράσουν το πραγματικό της μεγαλείο. Μια τέτοια περίπτωση είναι το συγκεκριμένο βιβλίο, με την ιστορία του Riggs να αποτελεί ένα πραγματικό λογοτεχνικό κέντημα, άψογα μελετημένο, δομημένο και τελικά, δοσμένο με λόγια, αλλά και εικόνες. Η ιστορία της Μις Πέρεγκριν και των Ασυνήθιστων Παιδιών της, μπορεί να υπάγεται στην λογοτεχνία του φανταστικού, όμως αυτό, δεν πρέπει να σας ξεγελάει. Μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να σκεφτείτε πως πρόκειται για ένα εύκολο θεωρητικά βιβλίο, όμως κάθε άλλο παρά αυτό δεν συμβαίνει.

Η σύλληψη της ιδέας είναι μοναδική, συνδυάζοντας το παρελθόν με το παρόν, συνδέοντάς τα με αριστοτεχνικό τρόπο και συγκαλύπτοντας στο πέρασμα του χρόνου ένα μεγάλο μυστικό που ξεπερνάει την απλή ιδέα των ταξιδιών στο χρόνο ή των ανθρώπων με ξεχωριστά χαρίσματα.

Μία από τις μεγάλες ιδιαιτερότητες που έχει το βιβλίο αυτό, είναι το φωτογραφικό υλικό που δεν συμπληρώνει απλά την ιστορία, αλλά την τροφοδοτεί θα λέγαμε. Ο ίδιος ο συγγραφέας δήλωσε πως έψαξε πάρα πολύ προκειμένου να καταλήξει στις συγκεκριμένες, που κοσμούν κατά διαστήματα το κείμενο, οι οποίες όχι μόνο είναι τρομακτικές και προκαλούν ρίγη ανατριχίλας στη ραχοκοκκαλιά μας, δεδομένου ότι είναι αληθινές, αλλά έχουν ενσωματωθεί στο ίδιο το κείμενο του δημιουργού, σαν να μην ήταν το υλικό που ενέπνευσε μια φανταστική ιστορία, αλλά σαν οι εικόνες αυτές να είναι η επιβεβαίωση της συγκαλυμμένης αλήθειας που εκείνος αφηγείται. Μιας ιστορίας που όσο προχωράει, σου κλέβει το οξυγόνο από τους πνεύμονες, σε πανικοβάλει και σε γοητεύει, την ίδια στιγμή που θες να τρέξεις για να ξεφύγεις από μιαν αόρατη απειλή, ενώ παράλληλα, θες να μείνεις και να εξερευνήσεις ακόμα βαθύτερα, επιτρέποντας στα γεγονότα να βγουν στο φως, να σου δώσουν απαντήσεις που ψάχνεις απελπισμένος, απαντήσεις που κρύβουν την πραγματικότητα που δεν μπορούν όλοι να κατανοήσουν, μέσα στο πέρασμα αιώνων ολόκληρων, με άλλους να προχωράνε και άλλους να παραμένουν στην σταθερότητα.

Το "Μις Πέρεγκριν: Στέγη Για Ασυνήθιστα Παιδιά" είναι ένα αρκετά δύσκολο βιβλίο. Και όχι, δεν εννοώ ότι το να το κατανοήσει κανείς, έχει να κάνει με θέματα ευφυίας, αλλά με το κατά πόσο εύκολα μπορεί να ρίξει τις άμυνές του απέναντι στο πιθανό και το απίθανο, στο κατά πόσο, μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να εξετάσει όλες τις δυνατότητες μιας πραγματικότητας που μπορεί να μην γνωρίζει τίποτα γι' αυτήν, ωστόσο, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Άλλωστε, ο Riggs, στον πυρήνα της ιστορίας του, δεν χρησιμοποιεί μια ιδέα ολότελα φανταστική. Αντίθετα, παίρνει μια σπάνια πραγματικότητα και την πλάθει με την φαντασία του, χρησιμοποιώντας τα δικά του, ξεχωριστά και ασυνήθιστα συστατικά, ώστε να μας προσφέρει ένα βιβλίο ξεχωριστό και ασυνήθιστο που αποτελεί κόσμημα για κάθε βιβλιοθήκη, τόσο ως προς την ποιότητα της ουσίας του, όσο και ως προς την αισθητική του προσέγγιση. Με άλλα λόγια, είναι ένα βιβλίο που πρέπει να αποκτήσει κάθε αναγνώστης της φανταστικής λογοτεχνίας και να το μελετήσει με τον πρέπων σεβασμό, αλλά και κάθε συλλέκτης που είναι σε θέση να εκτιμήσει μια μοναδική και προσεγμένη δουλειά, από τις μικρότερες στις μεγαλύτερες λεπτομέρειες.

Το βιβλίο Μις Πέρεγκριν: Στέγη Για Ασυνήθιστα Παιδιά του Ransom Riggs κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πλατύπους.