Electra: Τρεις σκηνοθέτες μιλούν για ένα διαφορετικό σινεμά στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

16:31 18/12/2014 - Πηγή: Culture Now

Η Μαργαρίτα Μαντά, η Στέλλα Θεοδωράκη και ο Πέτρος Σεβαστίκογλου βλέπουν το σινεμά… αλλιώς, με αφορμή τις προβολές της Electra στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Η προσέγγιση ενός διαφορετικού σινεμά, που καταγράφει, αλληλεπιδρά, αμφισβητεί τις συμβάσεις του μέσου και δημιουργεί μία νέα κινηματογραφική γλώσσα, είναι η επόμενη θεματική συζήτηση που οργανώνεται με αφορμή τις προβολές της Electra στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Τη

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014, καλεσμένες του Πέτρου Σεβαστίκογλου είναι οι σκηνοθέτιδες Στέλλα Θεοδωράκη, που είναι και συμπαραγωγός της Electra, και η Μαργαρίτα Μαντά, που βραβεύτηκε πρόσφατα με Αργυρή Πυραμίδα στο Φεστιβάλ του Καΐρου για την ταινία της Για πάντα.

Οι 3 σκηνοθέτες, που με το έργο τους εξερευνούν τα όρια της κινηματογραφικής γραφής, συζητούν για την Electra, τον επαναπροσδιορισμό της θεωρίας του σινεμά του δημιουργού και την ανάγκη επανεφεύρεσης του κινηματογράφου.

Οι συζητήσεις με τους συντελεστές της Electra και προσκεκλημένους δημιουργούς συνεχίζονται και τον Ιανουάριο στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, μετά την προβολή της ταινίας.

Κάθε Δευτέρα και Παρασκευή, ο σκηνοθέτης θα βρίσκεται στην Ταινιοθήκη και μετά την προβολή θα ακολουθεί ανοιχτή συζήτηση με το κοινό. Εξαιρούνται οι προβολές 26 και 29/12.

Ώρα προβολής Electra: 22.00

Η Μαργαρίτα Μαντά για την Electra

«Στο Σινεμά, τουλάχιστον στο Σινεμά που εγώ αγαπώ, δεν εικονοποιούνται ιστορίες. Οι εικόνες οι ίδιες λένε την ιστορία που έχουν να πουν. Οι ήχοι δεν είναι συνοδοί ιστοριών. Λένε από μόνοι τους την ιστορία που έχουν να πουν. Άλλοτε κραυγάζοντας. Άλλοτε ψιθυρίζοντας. Άλλοτε σιωπώντας. Στο Σινεμά, που εγώ αγαπώ, βγαίνεις από την αίθουσα κατακτημένος από αυτό που κάποιος άλλος έφτιαξε, αλλά είναι εντελώς δικό σου. Η Electra είναι τέτοιο σινεμά».

Από το κείμενο της Στέλλας Θεοδωράκη, Για πάντα και μια Ηλέκτρα

«…ο Πέτρος Σεβαστίκογλου συνθέτει μια Electra δική του, ατίθαση, ανένταχτη, που ο χρόνος/τόπος την αναστατώνει στο ταξίδι της για την κατανόηση απέναντι στη ζωή και την αρχέγονη καταγωγή μας… Το «φως» της Μαργαρίτας και του Πέτρου, δείγμα προσωπικής οπτικής απέναντι στην ύπαρξη, δημιουργεί τη δική τους κινηματογραφική γλώσσα, αλλά και πρόταση… σε μια εποχή και σε μια χώρα που η φιλοσοφική σκέψη και η έρευνα έχουν ατονήσει και που το πολιτιστικό επίπεδο της καθημερινότητάς μας είναι πενιχρό, ανθίστανται ακόμη κάποιοι άνθρωποι με το έργο τους και είναι αρκετοί».

Εφημερίδα των Συντακτών, 7.11.14