Film Review: Μπουτίκ για αυτόχειρες – Πατρίς Λεκόντ

11:58 19/4/2013 - Πηγή: Culture Now

Ο Πατρίς Λεκόντ («Ο Εραστής της Κομμώτριας», «Ο Δήμιος του Σαν Πιερ») καταπιάνεται με το animation και φέρνει στην μεγάλη οθόνη ένα pop-up μελωδικό παραμύθι για την μάχη μεταξύ σκότους και φωτός.

Από την Ελένη Φιλίππου

«Φανταστείτε μια πόλη όπου οι άνθρωποι δεν έχουν όρεξη πια για τίποτα, σε σημείο που το πιο περιζήτητο κατάστημα να είναι εκείνο που πουλά δηλητήρια και σκοινιά κρεμάλας. Η ιδιοκτήτριά του όμως φέρνει στον κόσμο ένα παιδί που ενσαρκώνει τη χαρά της ζωής…».

Η υπέροχα σκοτεινή

ομορφιά του όμως δεν καταφέρνει να δώσει με την ίδια επιτυχία την σκυτάλη στο αντίθετό του στοιχείο, το φως, με αποτέλεσμα να χάνει την κούρσα λίγο πριν τον τερματισμό. Όπως δήλωσε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης στην προβολή λήξης του φετινού Γαλλόφωνου Φεστιβάλ Κινηματογράφου, το να ασχοληθεί με το animation ήταν μία από τις βαθιές επιθυμίες του και η ολοκλήρωση της «Μπουτίκ» του ήταν στιγμή που τον έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο. Την ίδια χαρά εισπράττει και ο θεατής, καθώς βυθίζεται στο γκρίζο, μελαγχολικό τοπίο της Λεκόντιας μητρόπολης και των καταθλιπτικών κατοίκων της. Μένοντας εντός των κλασσικών γραμμών σχεδίασης, η ανατροπή έρχεται από την πλευρά μιας ντελικάτης αισθητικής, που συνδυάζει το υποβλητικό γκοθ με το νοσταλγικό ρετρό. Η έρευνα, η μελέτη και οι επιρροές που κρύβονται πίσω από το σύμπαν που δημιουργεί εδώ ο Λεκόντ είναι εμφανείς: Τιμ Μπάρτον, Οικογένεια Άνταμς, τα σκίτσα του Έντουαρντ Γκόρεϊ και Αρχαία Τραγωδία.

Ως αντίβαρο στον κυνισμό που διατρέχει την πλοκή της ιστορίας, ο Λεκόντ τοποθετεί το μιούζικαλ, συνδυασμός που ταιριάζει ωραία στην μαύρη κωμωδία του. Όμως, χωρίς να έχει προϋπηρεσία στα σκοτεινά τοπία, η μαυρίλα δείχνει να τρομάζει τον γάλλο δημιουργό και τον κάνει να αναζητά πανικόβλητος τον διακόπτη της λάμπας. Και εκεί είναι που χάνει το στοίχημα. Η υπερ-αισιόδοξη, υπερ-χαρούμενη και υπερ-τόνιση της αξίας της ζωής που ακολουθεί, τυφλώνει τόσο πολύ τα μάτια, που μένεις να παρακολουθείς το υπόλοιπο μέρος με τα βλέφαρα μισόκλειστα. Η κλασσική Αριστοτελική δομή που επέλεξε ο Λεκόντ να κατευθύνει τα δρώμενα της ιστορίας του υστερεί στην συνθήκη των συγκοινωνούντων δοχείων: ενώ ξεκινάει με την υποβλητική, μυστηριακή, εξπρεσιονιστική χιουμοριστική μακαβριότητα μιας ιστορίας καθαρά για ενήλικες, καταλήγει σε ένα παιδικό μουσικοχορευτικό σπιρίτσουαλ σκηνικό. Αποτέλεσμα: η είσοδος στην «Μπουτίκ» είναι αυστηρά για ενήλικες, αλλά η έξοδος είναι σχεδιασμένη σε παιδικές διαστάσεις.

Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ

Σενάριο: Πατρίς Λεκόντ (βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ζαν Τουλέ)

Διάρκεια: 79΄

Διανομή: Odeon, Rosebud