Hardcore Henry, του Ίλια Ναϊσούλερ

15:59 6/4/2016 - Πηγή: Culture Now

Η Odeon παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 7 Απριλίου 2016 την ταινία Hardcore Henry, σε σκηνοθεσία του Ίλια Ναϊσούλερ.

Σκέψου μια ασύλληπτη, ανατρεπτική περιπέτεια με πρωταγωνιστή εσένα!

Δεν θυμάσαι τίποτα. Η γυναίκα σου σε έσωσε τελευταία στιγμή από τον θάνατο, ενώ πρακτικά ήσουν ήδη νεκρός. Σου είπε ότι το όνομά σου είναι Χένρι και μόλις πέντε λεπτά αργότερα σε πυροβόλησαν και την απήγαγαν, οπότε εσύ τώρα θα πρέπει να τη βρεις και να την πάρεις πίσω.

Ποιος

την απήγαγε; Το όνομά του είναι Ακάν. Είναι ένας πανίσχυρος πολέμαρχος με μεγάλο στρατό μισθοφόρων και βλέψεις για παγκόσμια κυριαρχία. Επίσης, βρίσκεσαι σε μια περιοχή της Μόσχας, όπου όλοι θέλουν να σε σκοτώσουν. Όλοι, εκτός από έναν περίεργο Βρετανό ονόματι Τζίμι, ο οποίος μπορεί να είναι με το μέρος σου, αλλά δυστυχώς δε μπορείς να είσαι σίγουρος.

Αν καταφέρεις να επιβιώσεις και να λύσεις το μυστήριο, τότε ίσως καταφέρεις να αποκαλύψεις και την αλήθεια που κρύβεται πίσω από την άγνωστη ταυτότητά σου.

Καλή τύχη, Χένρι. Απ’ ό,τι φαίνεται, θα σου χρειαστεί!

Λίγα λόγια για την ταινία

Το πρότζεκτ του «Hardcore Henry» ξεκίνησε ουσιαστικά από την φοβερή και αναπάντεχη επιτυχία ενός μουσικού βίντεο. Ο Ρώσος Ίλια Ναϊσούλερ σκηνοθέτησε μία διασκεδαστικότατη, ξέφρενη μικρού μήκους ταινία για το τραγούδι «Bad Motherfucker» της μπάντας του, Biting Elbows, με έναν εντελώς πρωτοποριακό τρόπο: ο θεατής βλέπει την δράση αποκλειστικά μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή και «συμμετέχει» μαζί του στη δράση, ακολουθώντας τον παντού και πάντα. Το βίντεο έγινε γρήγορα viral, συγκεντρώνοντας πάνω από 120 εκατομμύρια views σε όλον τον κόσμο και κερδίζοντας τους απανταχού φαν της δράσης και των point-of-view (POV) videogame.

Ένας από αυτούς τους φαν ήταν και ο παραγωγός και σκηνοθέτης Τιμούρ Μπεκμπαμπέτοφ, γνωστός για τις ταινίες «Wanted», «Night Watch» και «Abraham Lincoln: Vampire Hunter», αλλά και για την προθυμία του να αναδεικνύει νέα ταλέντα.

Επικοινώνησε με τον Ναϊσούλερ και τον ενθάρρυνε να επεκτείνει την ιδέα του σε μια μεγάλου μήκους ταινία. «Τη δεύτερη μέρα της κυκλοφορίας του “Bad Motherfucker”, πήρα ένα μήνυμα από τον Τιμούρ – είναι σπουδαίο όνομα για εμάς στη Ρωσία, είναι ήρωας για τον κόσμο του σινεμά!», θυμάται ο Ναϊσούλερ. «Μιλήσαμε στο Skype και με ρώτησε αν θα ήθελα να το κάνω ταινία. Αρχικά δίστασα γιατί δεν ήμουν σίγουρος ότι λειτουργούσε ως ιδέα. Αλλά ο Τιμούρ με ρώτησε: “Δεν θες να δεις μια πολύ καλή ταινία από την οπτική γωνία του πρωταγωνιστή; Αν θες, τότε πρέπει να την κάνεις εσύ”. Όσο το σκεφτόμουν, τόσο το έβλεπα ως πρόκληση. Και ο Τιμούρ ήταν ό,τι θέλει κανείς από έναν παραγωγό: ήταν εκεί όταν χρειαζόμουν την βοήθειά του και την συμβουλή του, αλλά ποτέ δεν με πίεζε να κάνω κάτι που δεν ήθελα στην ταινία. Ως σκηνοθέτης και ο ίδιος, εξάλλου, καταλαβαίνει πώς ήταν για μένα τα πράγματα. Ήταν καταπληκτική εμπειρία». «Δεν μπορούσα να σταματήσω να βλέπω το “Bad Motherfucker”», λέει με τη σειρά του ο Μπεκμπαμπέτοφ. «Τρία πράγματα με προσελκύουν σε ένα πρότζεκτ: η πρωτοτυπία, η τολμηρότητα και το ενδιαφέρον κόνσεπτ. Το βίντεο ήταν πραγματικά περίεργο, μοναδικό. Κάτι που μοιάζει καθαρή τρέλα, αποδεικνύεται προϊόν σκληρής δουλειάς και πολλής σκέψης».

Η ίδια σκληρή προετοιμασία προηγήθηκε και του «Hardcore Henry», που γυρίστηκε αποκλειστικά με κάμερες GoPro και ειδικά σχεδιασμένο εξοπλισμό έτσι ώστε να εξυπηρετούν την δράση, η οποία ισοπεδώνει ό,τι ξέρατε για το πώς παρουσιάζεται μια σκηνή δράσης στο σινεμά και το αντικαθιστά με μια άμεση, βιωματική εμπειρία. Ο θεατής γίνεται «ένα» με τον πρωταγωνιστή και ξεκινά ένα μοναδικό, έντονο ταξίδι μαζί του. «Το σινεμά δράσης πάντα απογειωνόταν όταν αποτύπωνε την αίσθηση της συμμετοχής σε ό,τι γίνεται στην οθόνη», εξηγεί ο Ναϊσούλερ. «Με το “Hardcore Henry” το πήγαμε ένα βήμα παραπέρα και βάλαμε τον θεατή μέσα στο σώμα του πρωταγωνιστή, έτσι ώστε να βιώσει μια κατάσταση που συνήθως βλέπει από ασφαλή απόσταση». «Ο Ίλια», προσθέτει ο Μπεκμαμπέντοφ, «έχει έναν πολύ προσιτό τρόπο αφήγησης. Ισορροπεί ιδανικά τη βία, το χιούμορ και την ιστορία, μαζί με τους χαρακτήρες. Δεν είναι απλώς 90 λεπτά κουλ σκηνών – η ταινία κρύβει ένα συναρπαστικό μυστήριο».

Έχοντας ήδη εξασφαλίσει την συμμετοχή του Τιμ Ροθ, κυρίως γνωστού για τους εμβληματικούς του ρόλους σε ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο («Reservoir Dogs», «Pulp Fiction», «The Hateful Eight»), ο Ναϊσούλερ αποφάσισε ότι θα επεδίωκε να βρει έναν μεγάλο σταρ και για τον ρόλο του Τζίμι που συνοδεύει τον Χένρι στην περιπέτειά του. Τον ρόλο αυτό τελικά κέρδισε ο Σάρλτο Κόπλεϊ, γνωστός από τις ερμηνείες του στα «District 9», «Elysium» και «Maleficent». «Ο Τιμούρ με ρώτησε ποιον είχα στο μυαλό μου και αμέσως σκέφτηκα τον Σάρλτο», λέει ο Ναϊσούλερ. «Έτσι, κανόνισε ένα τηλεφώνημα με τον Σάρλτο και του εξήγησα την ιδέα και το στιλ της ταινίας. Ο Σάρλτο μου είπε ότι τον ενδιέφερε σαν ιδέα και θα ήθελε να συμμετάσχει σε κάτι τόσο πειραματικό, αρκεί να του άρεσε το σενάριο και ο ρόλος. Πέρασα μια γεμάτη άγχος εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της οποίας έπρεπε να δημιουργήσω έναν χαρακτήρα στον οποίο δεν θα μπορούσε να πει όχι! Έτσι, σκέφτηκα ότι κανένας ηθοποιός δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την πρόκληση να παίξει παραπάνω από έναν ρόλους στην ίδια ταινία και κατέληξα στην ιδέα των πολλαπλών Τζίμι». Ως φαν του «Bad Motherfucker», ο Κόπλεϊ δεν δυσκολεύτηκε να πει το ναι: «Ο Τιμούρ κι εγώ θέλαμε για χρόνια να συνεργαστούμε. Μου έστειλε το “Bad Motherfucker” και το είδα κάπου 16 φορές συνεχόμενα. Δεν μπορούσα να πιστέψω τι έβλεπα. Η ιδέα να γυρίσεις μια ολόκληρη ταινία κατ’ αυτόν τον τρόπο ήταν κάτι το φοβερά φρέσκο και ξεχωριστό για μένα. Μοναδική εμπειρία».

Παρά τις φοβερές τεχνικές προκλήσεις που έθεσε το κεντρικό κόνσεπτ, ο Ναϊσούλερ βρήκε συναρπαστικές ακόμα και τις δυσκολίες: «Δεν υπήρχε τεχνική και μέθοδος για αυτό που επιχειρούσαμε, δεν μπορούσαμε να ανατρέξουμε σε παρόμοια δουλειά και να πάρουμε ιδέες. Άρα, κάθε φορά που καταφέρναμε να γυρίσουμε μία από τις πολύπλοκες σκηνές, ξέραμε ότι ήμασταν οι πρώτοι που τα κατάφερναν και η ευφορία ήταν απίστευτη. Μας έδινε δύναμη να συνεχίσουμε, όπως και ιδέες για να λύσουμε όλα τα προβλήματα που είχαμε ακόμη μπροστά μας».

Σκηνοθεσία Ίλια Ναϊσούλερ

Σενάριο Ίλια Ναϊσούλερ

Ουίλ Στούαρτ

Παραγωγή Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ

Ίλια Ναϊσούλερ

Εκατερίνα Κονονένκο

Ίνγκα Βαϊνστάιν

Ηθοποιοί Χέιλι Μπένετ

Τιμ Ροθ

Σάρλτο Κόπλι

Ίλια Ναϊσούλερ

Φωτογραφία Πάσα Καπίνος