Magical Girl, του Κάρλος Βερμούτ

15:32 17/12/2014 - Πηγή: Culture Now

Η weird wave παρουσιάζει στους κινηματογράφους από την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014 την ταινία του Κάρλος Βερμούτ με τίτλο «Magical Girl».

Με ύφος νουάρ, ένας φαύλος κύκλος εκδίκησης και εξαπάτησης, μια διεστραμμένη αντανάκλαση της ταραγμένης σύγχρονης πραγματικότητας της Ισπανίας. Με επιρροές τόσο από τους μεγάλους δημιουργούς του ισπανικού σινεμά, από τον Μπουνιουέλ μέχρι τον Αμενάμπαρ, όσο και από τα γιαπωνέζικα μάνγκα, ο Κάρλος Βερμούτ σκηνοθετεί μια αληθινά πρωτότυπη αλληγορία που κόβει

την ανάσα.

Αναμφισβήτητα η πιο πολυσυζητημένη ισπανική ταινία της χρονιάς.

Η υπόθεση

Η Αλίσια είναι ένα άρρωστο κορίτσι που ονειρεύεται να φορέσει το φόρεμα της αγαπημένης της ηρωίδας απ’ τη γιαπωνέζικη σειρά «Magical Girl Yukiko». Ο πατέρας της Λουίς θα κάνει τα πάντα για να πραγματοποιήσει την επιθυμία της κόρης του. Αλλά η μοίρα του διασταυρώνεται με την Μπάρμπαρα, μια ελκυστική νέα κοπέλα με ψυχολογικά προβλήματα, και τον Ντάμιαν, έναν δάσκαλο που έχει παραιτηθεί απ΄ όλα εκτός από το ταραγμένο παρελθόν του. Ο Λουίς, η Μπάρμπαρα και ο Ντάμιαν θα παγιδευτούν σ’ έναν κόσμο εκβιασμών, όπου τα ένστικτα και η λογική θα συγκρουστούν σε μια τραγική μάχη που θ’ αλλάξει τις ζωές τους για πάντα.

Σκηνοθεσία/Σενάριο

Κάρλος Βερμούτ

Παραγωγή

Πέδρο Χερνάντεζ Σάντος

Άλβαρο Πορτανέτ

Αμαντέο Χερνάντεζ Μπουένο

Φωτογραφία

Σαντιάγο Ρακάχ

Μοντάζ

Έμμα Τάσελ

Πρωταγωνιστούν

Χοσέ Σακριστάν

Μπάρμπαρα Λένι

Λουίς Μπερμέχο

Διάρκεια

127 λεπτά

Διανομή

weird wave

Η ταινία διανέμεται με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Θερβάντες.

- Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Σκηνοθέτη - Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν 2014

- Συμμετοχή στο τμήμα Discovery - Φεστιβάλ του Τορόντο 2014

- Επίσημη Συμμετοχή - Φεστιβάλ του Μπουσάν, Φεστιβάλ Ζυρίχης

- Επίσημο Διαγωνιστικό – 55ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ο σκηνοθέτης Κάρλος Βερμούτ μιλάει για την ταινία του:

«Ξεκίνησα να φαντάζομαι την ιστορία που τελικά έγινε το σενάριο του Magical Girl λίγο μετά την προβολή της πρώτης μου ταινίας, του «Diamond Flash», στο Φεστιβάλ της Sitges. Ήθελα να επιτύχω ένα διαχωρισμό μεταξύ φόρμας και περιεχομένου και το κατάφερα αντιμετωπίζοντας την πλοκή με τη μεγαλύτερη απλότητα και τους χαρακτήρες με τη μεγαλύτερη πολυπλοκότητα. Με αυτόν τον τρόπο η πλοκή και οι χαρακτήρες αναπτύσσονται μαζί και όχι ξεχωριστά. Η πλοκή είναι αυτή που είναι γιατί οι χαρακτήρες παίρνουν τις αποφάσεις που παίρνουν και εξελίσσονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο γιατί η πλοκή τους επιβάλλει ένα συγκεκριμένο ρυθμό.

Είναι πολύ συνηθισμένο στο μοντέρνο genre cinema η πλοκή να λειτουργεί ανεξάρτητα από τους χαρακτήρες οι οποίοι περιορίζονται στο ρόλο απλής μαριονέτας καταδικασμένης να υλοποιεί τις ιδέες του σεναριογράφου. Αν, για παράδειγμα, η ιδέα είναι ένας δολοφόνος που χρησιμοποιεί πνευματικές δυνάμεις για να ταξιδέψει από σώμα σε σώμα και να διαπράξει τα εγκλήματα του, θα χρησιμοποιήσεις μια τελική ανατροπή. Οι χαρακτήρες σ΄ αυτήν την περίπτωση θα λειτουργήσουν ως όργανα για να επιτευχθεί η μετάδοση αυτής της ιδέας, μέχρι την τελική ανατροπή. Στο Magical Girl, όπως και στα πρόσφατα Κορεάτικα genre φιλμ, οι χαρακτήρες και η πλοκή είναι αδιαχώριστα. Μια αλυσίδα από εκβιασμούς, το κλασικό στοιχείο του φιλμ νουάρ, χρησιμοποιείται για να μιλήσει για τον έρωτα, την επιθυμία, την εμμονή, και τη σχέση του ανθρώπου με τη σκοτεινή πλευρά του: την αιώνια σύγκρουση της ανθρώπινης ψυχής που μάχεται ενάντια στους εχθρούς της.

Κατά τον ίδιο τρόπο στο οπτικό επίπεδο πρέπει να επιτευχθεί μια αρμονία ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό. Αυτό μπορεί να γίνει αποφεύγοντας μια υπερβολικά ψεύτικη αισθητική και εστιάζοντας στην ομορφιά που μας περιβάλλει.

Ο κόσμος του manga και του anime (που είναι πολύχρωμος, μπαρόκ, γλυκός και αθώος), δημιουργεί μία ενδιαφέρουσα αντίθεση με τα μπαρ της γειτονιάς (με τα ζαμπόν να κρέμονται από τους τοίχους και τα μισοάδεια μπουκάλια ουίσκι) και τα σπίτια των προαστίων. Γιατί καθημερινά στον κόσμο, όλα αυτά εξελίσσονται στο ίδιο σύμπαν και αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι να δούμε πως γίνεται αυτό. Σκηνοθέτες όπως ο Άλεξ Ντε Λα Ιγκλέσια, ο Πέδρο Αλμοδοβάρ, και οι αδελφοί Κοέν βλέπουμε ότι παίζουν με όλα αυτά, αναμειγνύοντας τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της κουλτούρας τους για να μετατρέψουν την καθημερινότητα σε κάτι πολύ εξωτικό.

Υπάρχει μια σκηνή στην ταινία στην οποία ο Όλιβερ εξηγεί γιατί στην Ισπανία οι ταυρομαχίες είναι ακόμη ευρέως αποδεκτές από τον κόσμο. Η Ισπανία είναι μια χώρα που δεν έχει ακόμη λύσει την εσωτερική της σύγκρουση ανάμεσα στο συναίσθημα και τη λογική και από κει πηγάζει αυτή η γοητεία με την αναπαράσταση του αγώνα ανάμεσα στο ένστικτο και τη λογική που λαμβάνει χώρα μέσα στις αρένες. Το Magical Girl γεννήθηκε από την εμμονή γι’ αυτόν τον αγώνα, ο οποίος, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, υποβόσκει σε κάθε άνθρωπο, κάνοντας μας όντα σε διαρκή σύγκρουση. Ήθελα με κάποιο τρόπο να χρησιμοποιήσω τα μέσα που προσφέρονται στο σινεμά για να θέσω αυτό το θέμα. Ο κινηματογράφος είναι ένα μέσο, ένα εργαλείο για να μιλήσεις για αυτό που δίνει νόημα στην τέχνη: τον άνθρωπο.»

Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ μιλά για το Magical Girl

Μαγικός Βερμούτ

«Ένιωσα το ίδιο συναίσθημα με τον Victor Erice και τον Ivàn Zulueta και τώρα πάλι με τον Κάρλος Βερμούτ και το Magical Girl του. Η δεύτερη ταινία και των τριών σκηνοθετών (το «El Sur» του Erice και το «Arrebato» του Zulueta) είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Ταινίες που γίνονται όλο και καλύτερες με την πάροδο των χρόνων για τους δύο πρώτους και με την πάροδο των ωρών και των ημερών για την ταινία του Κάρλος Βερμούτ. Υπάρχουν πολλά να πει κανείς για το Magical Girl. Πρώτα, συγχαρητήρια για τα δύο δίκαια βραβεία που κέρδισε στο Σαν Σεμπαστιάν. Ο Βερμούτ κατέχει ολοκληρωτικά την ασυνήθιστη τέχνη της έλλειψης (χαρακτήρες και ιστορίες εξελίσσονται ταυτόχρονα, καταλήγοντας σε μία αφήγηση γεμάτη ανατροπές που δίνει την εντύπωση μιας γραμμικής ιστορίας ενώ είναι ακριβώς το αντίθετο).

Είναι ένας καταπληκτικός σκηνοθέτης ηθοποιών και όλοι τους είναι εξαιρετικοί με ιδιαίτερη μνεία στην Μπάρμπαρα Λένι. Ως σεναριογράφος, ο Βερμούτ εκπλήσσει σε κάθε σεκάνς με απρόβλεπτες ανατροπές. Στο τελευταίο μέρος, σε κάνει να νομίζεις ότι τίποτα δεν μπορεί πλέον να βγει από το καπέλο του. Είκοσι λεπτά πριν το τέλος της ταινίας ένιωσα ότι η ιστορία έφτανε σε ένα αδιέξοδο, καθώς έμοιαζε αδύνατο να συναγωνιστεί ότι είχε προηγηθεί. Κι όμως, πετυχαίνει εξαίσια. Κατορθώνει να εκπλήξει ξανά, ακόμη και να ολοκληρώσει, που είναι το πιο δύσκολο. Αναφέρομαι στο τελευταίο κομμάτι της αφήγησης που ακτινοβολεί λόγω του Πέπε Σακριστάν. Η τρίτη πράξη, έτσι όπως την υποδύεται ο Ισπανός ηθοποιός, είναι επίσης η καλύτερη της καριέρας του. Ειλικρινά ελπίζω ότι το κοινό θα δικαιώσει το Magical Girl το οποίο για μένα είναι η μεγάλη αποκάλυψη του Ισπανικού σινεμά των αρχών αυτού του αιώνα. Δεν θα δείτε διαφήμιση στην τηλεόραση, γιατί δεν υπάρχει μεγάλος προϋπολογισμός για να προωθηθεί αυτό το διαμάντι, που θα βγει την ίδια μέρα με τις «Ιστορίες γι’ Αγρίους». Αλλά συνιστώ ένθερμα και τα δύο.»