Martyn Jacques: Δεν ενδιαφέρομαι για κανένα από τα δολώματα του καπιταλιστικού μας κόσμου

14:17 7/1/2015 - Πηγή: Culture Now

«Ακολουθούμε έναν πολύ μοναχικό καλλιτεχνικό δρόμο για και ένα τέταρτο του αιώνα» μας λέει ο Martyn Jacques για τους Tiger Lillies, φράση που πραγματικά μοιάζει να περιέχει κάτι οξύμωρο εάν σκεφτεί κανείς τους χιλιάδες των θεατών που τους ακούν, τους παρακολουθούν και τους ακολουθούν αυτό το δημιουργικό ένα τέταρτο του αιώνα! Η αλήθεια είναι όμως πως οι Tiger Lillies

διαγράφουν μία πορεία τόσο μοναχική όσο και μοναδική καθώς έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το δικό τους καλλιτεχνικό χαρακτήρα τόσο ως προς την ποιότητα των παραστάσεων που παρουσιάζουν όσο και για τη σκέψη πίσω από το Show! Λίγες ημέρες πριν την άφιξή τους στην Ελλάδα όπου θα παρουσιάσουν στο Θέατρο Badminton την τελευταία τους δουλειά “Rime of the Ancient Mariner”, η ψυχή των Tiger Lillies, ο Martyn Jacques μίλησε στο Culturenow.gr και απάντησε στις ερωτήσεις μας με ευθύτητα και αφοπλιστική ειλικρίνεια! Πώς αλλιώς άλλωστε;

Συνέντευξη: Μαριάννα Παπάκη

Culturenow.gr: Το ελληνικό κοινό αναμένει με ανυπομονησία τις επερχόμενες εμφανίσεις σας στην Αθήνα, στο Θέατρο Badminton, με την τελευταία σας δουλειά υπό τον τίτλο “Rime of the Ancient Mariner”. Τι σας κέντρισε την προσοχή στο ποίημα του Samuel Coleridge;

Martyn Jacques: Ξέρετε, είμαι πολύ αυθόρμητος όταν πρόκειται για την τέχνη! Απλώς, μου άρεσε το ποίημα!

Cul.N.: Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Mark Holthusen;
M.J: Ο Mark μας φωτογράφισε 8-10 χρόνια πριν στην Αμερική και έπειτα τον ξαναείδαμε την επόμενη χρονιά, μιλήσαμε και να συνειδητοποιούμε πόσο ταλαντούχος και πολυσχιδής καλλιτέχνης είναι και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε να κάνουμε ένα show παρέα. Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα αυτής της παράστασης. Είναι ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης και παραδόξως, καθώς είμαι δύσκολος με τις συνεργασίες, δουλέψαμε πραγματικά καλά μαζί! Έτσι, μετά το “Rime” κάναμε 3 ακόμα shows με τον Mark και πραγματικά ελπίζω να μην μας σιχαθεί πριν τον ξεζουμίσουμε… (καλλιτεχνικά φυσικά)!

Cul.N.: Ο Samuel Taylor Coleridge ήταν (μαζί με τον φίλο του William Wordsworth) ένας εκ των ιδρυτών του Ρομαντικού Ρεύματος στην Αγγλία. Είστε υποστηρικτής του ρομαντισμού; Θα χαρακτηρίζατε τους Tiger Lillies ρομαντικούς;
M.J: Δεν είμαι οπαδός των ρευμάτων, των ειδών, των κατηγοριών κ.τ.λ… Δεν τα καταλαβαίνω. Μου αρέσει το έργο του Coleridge, σκάβει βαθιά στην ανθρώπινη ψυχολογία, το έργο του είναι βάναυσα ειλικρινές. Υπάρχει μια ομοιότητα με τους Tiger Lillies. Αλλά την ίδια στιγμή είναι πολύ υποστηρικτής του συμβολισμού που εγώ δεν είμαι, εγώ είμαι πολύ ειρωνικός και μου αρέσει το σκοτεινό χιούμορ, χαρακτηριστικά που ο Coleridge δεν έχει... Βλέπετε, λοιπόν πως τα κινήματα και τα ρεύματα είναι σκατά. Ποτέ δεν με ένοιαξε να ανήκω σε ένα είδος, να ταιριάζω σε μία συγκεκριμένη κατηγορία. Όσον αφορά σε εμένα, πιστεύω πως υπάρχει μόνο μεγάλη τέχνη, μέτρια τέχνη και κακή τέχνη την οποία θα έμπαινα στον πειρασμό να μην την περιγράψω καν ως τέχνη.

Cul.N.: Το ελληνικό κοινό είχε την πρόσφατη ευκαιρία να απολαύσει τη δραματοποιημένη εκδοχή του ποιήματος με τη Φιόνα Σω στην Ελλάδα και μάλιστα 2 φορές (το 2012 στην Επίδαυρο και το 2014 στην Αθήνα). Σε ποια στοιχεία του ποιήματος βρίσκεται, κατά τη γνώμη σας, η γοητεία του που εμπνέει διαφορετικούς καλλιτέχνες; (Fiona Shaw, Pink Floyd, Fleetwood Mac, Iron Maiden, Nightwish, Pogues);
M.J: Δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους κανενός άλλου αλλά είναι γεγονός πως πρόκειται για ένα μεγάλο, ένα σπουδαίο ποίημα που λέει μία τόσο υπέροχη ιστορία. Όλο το ποίημα έχει να κάνει με τις αδυναμίες και τα ελαττώματα του ανθρώπου, τα αρχέγονα ένστικτα που βγαίνουν στην επιφάνεια όταν κάποιος νιώθει εγκαταλελειμμένος και καταδικασμένος. Περιγράφει την ανθρώπινη ψυχολογία τόσο καλά που πραγματικά πληγώνει. Πρόκειται για ένα σκοτεινό, όμορφο και οδυνηρά ειλικρινές έργο τέχνης που κάνει τον αναγνώστη του ή το κοινό του «πιο θλιμμένο και πιο σοφό» σύμφωνα με τους γνωστούς τελευταίους στίχους του ποιήματος.

Cul.N.: Οι Tiger Lillies συχνά χαρακτηρίζονται ως αναρχικοί καλλιτέχνες! Πώς νιώθετε γι’ αυτό και ποια είναι η σημασία κατά τη γνώμη σας της συγκεκριμένης έννοιας;
M.J: Νιώθω ωραία με αυτό και νομίζω πως ο κόσμος με αυτό τον χαρακτηρισμό εννοεί πως ακολουθούμε έναν πολύ μοναχικό καλλιτεχνικό δρόμο, ολομόναχοι για ένα τέταρτο του αιώνα. Συνηθίζω να ζω μέσα στο δικό μου σύννεφο, δεν πιστεύω πως οι πολιτικοί μπορούν να βελτιώσουν τον κόσμο με κανέναν τρόπο, δεν ενδιαφέρομαι για κανένα από τα δολώματα του καπιταλιστικού μας κόσμου, πραγματικά δεν θέλω να αποτελώ μέρος κανενός καλλιτεχνικού κύκλου ή στυλ.

Cul.N.: Πώς θα περιγράφατε τον ιδανικό κόσμο;
M.J: Έναν κόσμο όπου οι Tiger Lillies και οι U2 θα άλλαζαν θέσεις.

Cul.N.: Και μία τελευταία υποθετική ερώτηση: Εάν σε έναν υποθετικό κόσμο ζούσαν μόνο μεγάλοι καλλιτέχνες και εσείς μπορούσατε να επιλέξετε έναν (ή περισσότερους), ποιόν ή ποιους θα επιλέγατε;
M.J: Την Edith Piaf. Το τελευταίο μας Show και το επερχόμενο άλμπουμ μας, είναι ένα σκληρά αληθινό αφιέρωμα στη ζωή της που πάντα με συνέπαιρνε.

Η παράσταση “Rime of the Ancient Mariner” θα παρουσιαστεί από τους Tiger Lillies στο Θέατρο Badminton στις 9, 10 και 11 Ιανουαρίου 2015