Nimbus: Έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Αδαμάκου στη Γκαλερί Ευριπίδη

17:23 14/10/2015 - Πηγή: Culture Now

Η Γκαλερί Ευριπίδη εγκαινιάζει στις 22 Οκτωβρίου 2015 την νέα έκθεση του Γιάννη Αδαμάκου με γενικό τίτλο «Nimbus*».

Στα νέα έργα του Αδαμάκου το «φωτεινό νέφος» (nimbus) έχει δεσπόζουσα θέση, αναδεικνύοντας την επίμονη προσπάθεια του καλλιτέχνη να επαναπροσδιορίσει την φευγαλέα σχέση των ορίων του φωτός και της σκιάς. Σε αυτήν την δουλειά, που αποτελεί φυσική συνέχεια της προηγούμενης

σειράς έργων του με τίτλο «9 Lumen», τα ακαθόριστα όρια, το στοιχείο του κενού και η εσωτερικότητα που διακρίνονται στο έργο του Γιάννη Αδαμάκου, αποτελούν τα κυρίαρχα στοιχεία.

Με τον τρόπο που ο Αδαμάκος δουλεύει τη ζωγραφική επιφάνεια, φαίνεται ότι το έργο είναι άμορφο ασαφές και τυχαίο. Στην πραγματικότητα όμως τον ενδιαφέρει η αρχιτεκτονική και η δομή του έργου, η ισορροπία κάτω από την επιφάνεια.

«Αν και αφαιρετικά, τα έργα αυτά μεταφέρουν μια ατμόσφαιρα που πηγάζει από τυχαίες ματιές σε πραγματικά τοπία και πράγματα. Ο Γιάννης Αδαμάκος είναι κομιστής αποκαλύψεων του φωτός, καθώς η ζωγραφική του ισορροπεί ανάμεσα στο θάμβος, δηλαδή σε μια λάμψη που μας θαμπώνει, και στον βασάλτη, σε ένα πέτρωμα με μεγάλη ποικιλία σκίασης. Οι φωτεινές περιοχές στους πίνακές του μοιάζουν με φωτοστέφανα, όπως αυτά που δημιουργεί η φλόγα ενός κεριού στο σκοτάδι», γράφει ο Ιστορικός Τέχνης Χριστόφορος Μαρίνος.

Για έναν εσωτερικό διάλογο του Αδαμάκου με τους Τέρνερ και Ρόθκο κάνει λόγο η ψυχοθεραπεύτρια Μαριαλένα Σπυροπούλου, ενώ παράλληλα σημειώνει ότι “Οι πίνακές του έχουν την κάθετη και την οριζόντια θέασή τους. Ο κόσμος είναι σαν να λέει ο ζωγράφος, δεν είναι ένας, εναπόκειται στη θέαση αυτού που το κοιτάει. … Ο δημιουργός απεικονίζει, ασφυκτιά μέσα στον κόσμο των ιδεών, εκεί όπου όλα έχουν ειπωθεί, όλα έχουν εφευρεθεί. Ο Γιάννης Αδαμάκος τόλμησε να ξεκλειδώσει αυτό που ήταν πάντα δικό του: Το κενό, το αδιέξοδο, ως αναγκαία προϋπόθεση εξέλιξης”.

*Νimbus: Φωτεινά νέφη που καλύπτουν όλο τον ουρανό. Ονομάζονται έτσι επειδή η βάση τους είναι πολύ σκοτεινή, ενώ συνοδεύονται από βροχή ή πυκνή χιονόπτωση.

Αδαμάκος Γιάννης (1952)

Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας το 1952. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1973-1978) με δασκάλους τους Μυταρά, Μαυροϊδη και Τέτση. Συνέχισε με ελεύθερες σπουδές στο Παρίσι (1978-1981), όπου ήρθε σε επαφή με τα σύγχρονα ρεύματα και τα μεγάλα έργα του παρελθόντος.

Από την πρώτη του ατομική έκθεση στην Αθήνα (1978, Νέες Μορφές), και κυρίως μετά το 1980, το έργο του παρουσιάζεται σε συνεχόμενες θεματικές ενότητες που έχουν ως κέντρο τον άνθρωπο και τη φύση. Οι μοναχικές φιγούρες ανδρικών ή γυναικείων κορμών μεταμορφώνονται διαρκώς, γίνονται Κένταυροι, εξελίσσονται σε Δέντρα και διεκδικούν την ένταξή τους στο χώρο-τοπίο, μέσα από μια βίαιη εξπρεσιονιστική γραφή, με αλλεπάλληλες σχεδιαστικές ή χρωματικές επεμβάσεις στην επιφάνεια των έργων. Οι εκάστοτε επιλογές του ζωγράφου (μικρά ή μεγάλα μεγέθη, σκοτεινοί ή φωτεινοί τόνοι, χρωματικές εντάσεις ή μονοχρωμίες, μικτά υλικά, εννιαίες ή διασπασμένες συνθέσεις, κλπ), αναδεικνύουν την κάθε ενότητα σαν μια διαφορετική φάση της εξελισσόμενης σχέσης φιγούρας και τοπίου, έως την επίτευξη της μεταξύ τους ισορροπίας. Πρόκειται για μια εικαστική αναζήτηση με υπαρξιακές προεκτάσεις, όπου η ζωγραφική συναντάει μερικές φορές την ψυχική διαδικασία της ποίησης (1454 Emily Dickinson, 2005).

Παράλληλα με το εικαστικό του έργο, έχει διδάξει σχέδιο και χρώμα στο Εργαστήρι Τέχνης της Χαλκίδας και στην Σχολή Βακαλό. Τα τελευταία χρόνια διατηρεί εργαστήριο στην Τήνο.

Έχει παρουσιάσει την δουλειά του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και στη Νέα Υόρκη (2002, Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού). Το 2008 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το λεύκωμα Γιάννης Αδαμάκος: Ζωγραφική 1977-2007, με 180 έργα του ταξινομημένα ανά δεκαετίες. Συμμετείχε επίσης στην Α΄ Μπιενάλε της Αθήνας (Destroy Athens, 2007) και σε θεματικές εκθέσεις (1994: Η απώλεια της μορφής στο χώρο, Τα εφήμερα της τέχνης, κ.α.). Το 2013 πραγματοποιήθηκε έκθεση πρόσφατων έργων του στο Μουσείο Μπενάκη.