Pedestal, από τη Helter Skelter Company, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

14:24 4/4/2013 - Πηγή: Culture Now

Η Helter Skelter Company θα παρουσιάζει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης την παράσταση με τίτλο «Pedestral» (βάθρο), σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου.

Η παράσταση, θα κάνει πρεμιέρα στις 10 Μαΐου 2013 και θα διαρκέσει έως και τις 16 Ιουνίου 2013.

“Στον αιώνα του Ορέστη και της Ηλέκτρας που ανατέλλει, ο Οιδίποδας θα είναι απλώς μια κωμωδία.”- Heiner Müller

Η παράσταση

Pedestal (Βάθρο) χρησιμοποιεί ως βάση την τραγωδία «Χοηφόροι» του Αισχύλου και τις τελετουργίες ερμητικών ταγμάτων. Αποτελεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας “Carnage” (Σφαγή), μιας ελεύθερης απόδοσης της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια». Το πρώτο μέρος της τριλογίας, η παράσταση Venison (Κρέας από κυνήγι) με βάση τις «Ευμενίδες» του Αισχύλου, κέρδισε κοινό και κριτικούς όταν παρουσιάστηκε στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Απρίλιος-Μάιος και Οκτώβριος-Νοέμβριος 2012).

Η δομή του Pedestal διακρίνει δύο παράλληλους κόσμους, το ρεαλιστικό και το φαντασιακό. Στη ρεαλιστική αφήγηση σκηνών της ζωής μιας άρρωστης μητέρας που τη φροντίζει η κόρη της, παρεμβάλονται οι φαντασιωτικές σκηνές που τρέχουν παράλληλα μέσα στο μυαλό της Κόρης.

Η Κόρη δε μπορεί να απομακρυνθεί απ’την οικογενειακή εστία. Υποτάσσεται στη μοίρα της και επινοεί μια προσωπική πίστη στην προσπάθειά της να υπερβεί την αδυναμία της. Με την πίστη της αυτή, οικοδομεί μέσα της έναν προσωπικό κόσμο. Μέσα από τον κόσμο αυτό, πιστεύει πως μια μέρα θα έρθει ένας εκδικητής, κάποιος που θα τη σώσει απ΄ τη θλιβερή ζωή της. Αυτή μέχρι τότε πρέπει να τον περιμένει.

Μέσα στην αναμονή της δυο κόσμοι και δύο χώροι, ο θηλυκός και ο αρσενικός, βαίνουν παράλληλα και τελικά συγκρούονται.

Σύλληψη, Σκηνικός Χώρος, Κείμενο, Σκηνοθεσία: Θάνος Παπακωνσταντίνου

Συνεργασία στη Δραματουργία: Τζωρτζίνα Κακουδάκη

Σκηνικά-Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού

Κίνηση: Χαρά Κότσαλη

Σχεδιασμός - Σύνθεση Ηχων: Αντώνης Μόρας

Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα

Βίντεο - Σχεδιασμός Προωθητικού Υλικού: Κωνσταντίνος Χαïδαλής

Γλυπτική: Κατερίνα Ανδρέου

Φωτογραφίες: Βάλια Πιλάφα

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελεάνα Γεωργιάδου

Βοηθός Σκηνογράφου: Εύα Δημοπούλου

Παίζουν: Βασίλης Βηλαράς, Αλέξανδρος Καναβός, Κατερίνα Μηλιώτη, Ελένη Μολέσκη, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης

Παραγωγή: ‘The Helter Skelter Company’ 2013

Λίγα λόγια για το έργο

«Μια τόσο αβάσταχτη φρίκη μόνο μια τελετουργία μπορεί να τη χωρέσει»

- Sarah Kane ‘Crave’

Η παράσταση ‘Pedestal’ έχει σαν αφορμή το μύθο της Ηλέκτρας («Χοηφόροι» του Αισχύλου) και τις αποκρυφιστικές τελετουργίες ερμητικών ταγμάτων. Η δομή της παράστασης διακρίνει δύο παράλληλους κόσμους, το ρεαλιστικό και το φαντασιακό και είναι χωρισμένη σε επεισόδια και στάσιμα. Στη ρεαλιστική αφήγηση (επεισόδια) σκηνών της ζωής μιας άρρωστης μητέρας που τη φροντίζει η κόρη της, παρεμβάλονται οι φαντασιωτικές σκηνές (στάσιμα) που τρέχουν παράλληλα μέσα στο μυαλό της Κόρης.

Τα επεισόδια είναι ρεαλιστικές σκηνές που διαδραματίζονται σ’ ένα δωμάτιο που μοιάζει με δωμάτιο νοσοκομείου στο οποίο βρίσκονται η Μητέρα και η Κόρη. Η Μητέρα πάσχει απο κάποια ασθένεια, δεν έχει αυτονομία κινήσεων, έχει φριχτούς πόνους. Η Κόρη φροντίζει τη Μητέρα εμμονικά, βρίσκεται διαρκώς σε υπερδιέγερση, σε ακαθησία, εκτός απ’τις στιγμές όπου βυθίζεται σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και φαντασίωσης. Στις σκηνές αυτές βλέπουμε την φαντασίωση της Κόρης. Tρεις άντρες εμφανίζονται, τα πρόσωπα είναι βουβά και φορούν ίδιες μάσκες. Τα στάσιμα ακολουθούν τα στάδια μιας τελετουργίας στην πορεία της οποίας η Κόρη μυείται στον κόσμο τους.

Ο τρίτος άξονας της παράστασης, οι μονόλογοι της Κόρης, εντάσσεται κι αυτός στη φαντασιωτική κατάσταση. Με τα κείμενα αυτά αποκαλύπτεται πως η Κόρη αντιλαμβάνεται, πέρα και πίσω απ’τη ζωή που τρέχει, ένα μεγάλο σχέδιο στο οποίο κι αυτή συμμετέχει με την αναμονή της. Η Κόρη βλέπει τον εαυτό της σαν το όργανο μέσω του οποίου θα πραγματοποιηθεί ένα ανώτερο σχέδιο που είναι ο φόνος - η θυσία της Μητέρας. Είναι με κάποιο τρόπο το credo της, το προσωπικό της δόγμα που γεννά τον παράλληλο κόσμο.

Summum ius summa iniuria

(Η ακραία δικαιοσύνη είναι και ακραία αδικία)

Λίγα λόγια για την τριλογία Carnage

Η πορεία της τριλογίας “Carnage” οδηγεί προς τα πίσω, αφού τα επιμέρους κομμάτια παρουσιάζονται με αντίστροφη σειρά, και αυτό όχι τυχαία. Στόχος της δραματουργίας είναι να αποτυπωθεί η πορεία του ανθρώπου από ένα οργανωμένο πολιτειακό σύστημα προς μια κοινωνία αυτοδικίας. Η ακριβώς αντίστροφη πορεία, δηλαδή, από αυτήν που προτείνεται στην «Ορέστεια» του Αισχύλου, όπου ο άνθρωπος περνά με τα παθήματά του, από το ματωμένο κύκλο της αυτοδικίας στην πολιτειακή και θεσμική οργάνωση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Το δραματουργικό υλικό δεν περιλαμβάνει το αρχικό κείμενο, αλλά επιχειρεί να κρατήσει από αυτό μόνο τη δομή (τα «κατά ποσόν» μέρη της τραγωδίας, δηλαδή πάροδος, επεισόδια, στάσιμα, κτλ.). Αυτό έχει σαν σκοπό να τονιστεί η θρησκευτική μορφή των έργων αυτών και να βρεθεί ουσιαστικά μια αναλογία με το σήμερα, όχι μόνο σε επίπεδο όψεως - εικόνας, αλλά και ουσίας. Η αντιπαραβολή ρεαλιστικών σκηνών με οπτικές, τελετουργικές σκηνές που προτείνεται σαν ένας άξονας της σκηνοθεσίας και, στο εικαστικό κομμάτι, η σύγκρουση διαφορετικών σκηνικών χώρων που κρύβεται ο ένας μέσα στον άλλο, έχει σαν απώτερο στόχο να συνδεθεί ο κόσμος της τραγωδίας σαν παράλληλο σύμπαν με την καθημερινή ζωή.

Με τον τρόπο αυτό, τα μεγάλα οντολογικά ερωτήματα που τίθενται στα κείμενα της τραγωδίας συνυπάρχουν και προκύπτουν απ’την πεζή και ισοπεδωτική καθημερινότητα. Τα οικουμενικά τραγικά πρόσωπα δυνάμει κρύβονται μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Με την «Ορέστεια» ο Αισχύλος προτείνει ένα συγκεκριμένο μοντέλο κοινωνίας σαν λύση για το πρόβλημα της οργάνωσης και συνύπαρξης των ανθρώπων, τη θεσμοθετημένη δημοκρατία. Με το κείμενο αυτό έχει δημιουργηθεί ένα όριο για τον δυτικό πολιτισμό που ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεπεραστεί. Χρησιμοποιώντας ως βάση το πυρηνικό κύτταρο της κοινωνίας, την οικογένεια και τις σχέσεις των προσώπων μέσα σ’ αυτή, δικός μας στόχος είναι να διερωτηθούμε αν σήμερα πια το όριο αυτό εξακολουθεί να ισχύει.

Λίγα λόγια για την ομάδα

Helter Skelter Company

H ‘Helter Skelter Company’ είναι μια θεατρική ομάδα με βάση την Αθήνα που ιδρύθηκε από τον ηθοποιό / σκηνοθέτη Θάνο Παπακωνσταντίνου. Η ομάδα δημιουργεί παραστάσεις πειραματικού θεάτρου που βασίζονται σε έργα της κλασσικής δραματουργίας. Η ομάδα ιδρύθηκε το 2011 και παρουσίασε την παράσταση «Άμλετ, ο Πρίγκηπας της Δανίας» του Σαίξπηρ. Το 2012 παρουσιάστηκε το «Venison», η δεύτερη παραγωγή της ομάδας (πρώτο κομμάτι μιας τριλογίας βασισμένης στην Ορέστεια του Αισχύλου) βασισμένο στις «Ευμενίδες» του Αισχύλου και στον Φ. Ντοστογιέφσκι.

Ομάδα:

Βασίλης Βηλαράς, Αλέξανδρος Καναβός, Κατερίνα Μηλιώτη, Ελένη Μολέσκη, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης

Συνεργάτες

Μάριος Παναγιώτου, Ιωάννα Μιχαλά, Λένα Δροσάκη, Μαρία Κορωνιώτη, Τζωρτζίνα Κακουδάκη, Πατρίσια Απέργη, Χαρά Κότσαλη, Χριστίνα Θανάσουλα, Ελεάνα Γεωργιάδου, Νίκη Ψυχογιού, Βάλια Πιλάφα, Κατερίνα Ανδρέου

Ιδρυτικά Μέλη:

Θάνος Παπακωνσταντίνου, Κωνσταντίνος Χαïδαλής, Αντώνης Μόρας

Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη

Θάνος Παπακωνσταντίνου

Σκηνοθέτης και Ηθοποιός. Πτυχιούχος της δραματικής σχολής «Εμπρός - Θέατρο Εργαστήριον» (2009) και της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. (2007).

Ιδρυτικό μέλος της ομάδας ‘The Helter Skelter Company’, με την οποία παρουσίασε τις παραστάσεις «Άμλετ, ο Πρίγκηπας της Δανίας» του Σαίξπηρ (2011) και «Venison» (2012) στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (IMK).

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με τους: Α. Μακράκη, Γ. Μόσχο, Μ.Λ. Παπαδοπούλου και Δ. Καραντζά. Στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με τους: Elina Panik, Κ.Φραγκούλη - Α.Σιπσίδη και Γ. Καρυπίδη σε ταινίες μικρού μήκους.

Ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας ‘Facta Non Verba’ (Θεσ/νίκη), με την οποία συνεργάστηκε ως ηθοποιός και σκηνοθέτης σε παραστάσεις θεάτρου, devised theatre, street theatre, performances. Με την ομάδα ‘Facta Non Verba’ συνεργαστηκαν με το Living Theater σε δημιουργία δύο παραστάσεων street theatre και μιας performance τον Μάιο του 2003.