Αφιέρωμα στον Γιάννη Παπαϊωάννου στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο

09:58 12/1/2017 - Πηγή: Culture Now

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου, ο θρύλος του ρεμπέτικου γεννήθηκε στην Κίο της Μικράς Ασίας, στις 18 Ιανουαρίου του 1913. Το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου, ημέρα των γενεθλίων του, ετοίμασε, ένα μεγάλο αφιέρωμα στον πρωτεργάτη του «κανταδόρικου» ρεμπέτικου τραγουδιού, με την στήριξη της οικογένειάς του συνθέτη.

Την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου θα θυμηθούμε το μεγάλο συνθέτη, τον ανοιχτόκαρδο δεξιοτέχνη, τον μοναδικό ερμηνευτή.

Θα τον τιμήσουν και θα τραγουδήσουν oι

Βιτάλη Ελένη
Παπαδοπούλου Πίτσα
Χαλκιάς

Λάκης
Κοντογιάννης Δημήτρης
Δάντης Χρήστος
Ανδρεάτος Γεράσιμος
Παπάζογλου Σοφία
Βελεσιώτου Φωτεινή
Δουμουλιάκας Κώστας
Ριτσώνη Λίλυ
Βεργόπουλος Φώτης
Παπαβασιλείου Ι. Σεμέλη

Καθώς και ο γιος του συνθέτη, Αντώνης Παπαϊωάννου.

Θα συνοδεύσουν τους τραγουδιστές αλλά θα ερμηνεύσουν και εξαιρετικά soli του συνθέτη οι βιρτουόζοι μπουζουξήδες:

Μανώλης Καραντίνης

Νίκος Τατασόπουλος
Παναγιώτης Στεργίου
Θανάσης Βασιλάς
Γιώργος Σούκουλης
Χρήστος Μπέκας
Γιώργος Καραμφύλλης
Δημήτρης Βοζίκης

Εισηγητής θα είναι ο Γιώργος Τσάμπρας.

Την επιμέλεια της ορχήστρας έχει ο Παναγιώτης Στεργίου.

Την επιμέλεια του προγράμματος αλλά και τη διεύθυνση παραγωγής υπογράφει ο Άγγελος Σφακιανάκης – Μικρός Ήρως.

Σχεδιασμός ήχου: Γιάννης Μπαξεβάνης

Σχεδιασμός φωτισμού: Φώτης Μπουρής

Θα παίξουν οι μουσικοί:
Νίκος Καινούριος, κιθάρα
Τάσος Κάντας, ακορντεόν
Θανάσης Σοφράς, κοντραμπάσο
Νίκος Τσιατσιούλης, κρουστά

Γιάννης Παπαϊωάννου: Μικρό Βιογραφικό

Γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1913, στην Κίο της Προποντίδας.

Ακολουθώντας τα κύματα των προσφύγων, καταλήγει 9 χρονών στις Τζιτζιφιές. Ψαράς στα καΐκια του Ζέπου, οικοδόμος, φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι, για την επιβίωση. Ποδοσφαιριστής στον Εθνικό...

Το «Μινόρε του Χαλκιά», θα τον κάνει να αφήσει το μαντολίνο και να πιάσει το μπουζούκι.

Προπολεμικά, πρωτεργάτης του κανταδόρικου ρεμπέτικου, με τη «Φαληριώτισσα» και τη «Μοδιστρούλα»...

Τόνωσε τα μεταπολεμικά γλέντια στα βήματα του ζεϊμπέκικου («Πέντε Έλληνες στον 'Αδη») αλλά και του συρτού («Καπετάν Ανδρέα Ζέπο»). Με τον Οδυσσέα Μοσχονά, με τη Σωτηρία Μπέλλου, με τη Ρένα Ντάλλια... Μαζί της ταξίδεψε για πρώτη φορά στην Αμερική.

Το άστρο του Στέλιου Καζαντζίδη, άρχισε να λάμπει με τις δικές του πενιές και το δικό του παράπονο: «Δεν το περίμενα ποτέ / να φύγεις να μ' αφήσεις...» (Οι βαλίτσες).

Η δεκαετία του '60, επανέφερε και ξανατραγούδησε πολύ τα κλασσικά τραγούδια του, με τις φωνές του Μπιθικώτση, της Γιώτας Λίδια, της Καίτης Γκρέυ... Μέσα σ' αυτό το κλίμα, ο ίδιος επιβεβαίωνε την αντοχή της μουσικής του αλήθειας και ελευθερίας: «...στο κάτω κάτω της γραφής τα φράγκα μου χαλάω».

Έζησε σχεδόν «40 χρόνια στο πάλκο». Κι από τότε που έφυγε ξαφνικά (2 Αυγούστου του 1972), κοντεύουν άλλα τόσα...

Τα χρόνια είναι αρκετά για να επιβεβαιώσουν το πέρασμα της μορφής και της δημιουργίας του, στη συνείδηση του νεοελληνικού λαϊκού πολιτισμού.

Γιώργος Π. Τσάμπρας