Ανίερη Συμμαχία / Black Mass, με τον Τζόνι Ντεπ

15:34 29/9/2015 - Πηγή: Culture Now

Η Tanweer παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 15 Οκτωβρίου 2015 την ταινία «Ανίερη Συμμαχία» (BLACK MASS) του Σκοτ Κούπερ, με τον Τζόνι Ντεπ.

ΣΥΝΟΨΗ

Στη Νότια Βοστόνη της δεκαετίας του '70, ο πράκτορας του FBI, Τζον Κόνολι (Έντζερτον) πείθει τον Ιρλανδό μαφιόζο Τζέιμς "Γουάιτι" Μπάλτζερ (Ντεπ) να συνεργαστεί με το FBI ενάντια σε ένα κοινό στόχο: την ιταλική μαφία. Η δραματική αυτή ταινία διηγείται την αληθινή ιστορία μιας ανίερης συμμαχίας,

η οποία ξέφυγε κάθε ελέγχου, επιτρέποντας στον Γουάιτι να διεισδύσει στους κύκλους της έννομης τάξης, να αποκτήσει έλεγχο, και να γίνει ένας από τους πιο αδίστακτους και διαβόητους γκάνγκστερ στην ιστορία της Βοστόνης.

Στην «Ανίερη Συμμαχία» θα δούμε ένα all-star cast, μεταξύ των οποίων τους Τζόνι Ντεπ, Τζόελ Έντζερντον, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Σιένα Μίλερ, Πίτερ Σάρσγκααρντ, Ντακότα Τζόνσον και Κέβιν Μπέικον.

Η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι του Σκοτ Κούπερ («Crazy Heart», «Σκουριασμένη Πόλη»). Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο Black Mass: The True Story of an Unholy Alliance Between the FBI and the Irish Mob, των Ντικ Λερ και Τζέραρντ Ο’Νιλ.

Στη Νότια Βοστόνη της δεκαετίας του '70, ο πράκτορας του FBI, Τζον Κόνολι (Τζόελ Έντζερτον) πείθει τον Ιρλανδό μαφιόζο Τζέιμς Γουάιτι Μπάλτζερ (Τζόνι Ντεπ) να συνεργαστεί με το FBI ενάντια σε ένα κοινό στόχο: την ιταλική μαφία. Η ταινία διηγείται την αληθινή ιστορία μιας ΑΝΙΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ, που ξέφυγε κάθε ελέγχου, επιτρέποντας στον Γουάιτι να διεισδύσει στους κύκλους της έννομης τάξης, να αποκτήσει έλεγχο, και να γίνει ένας από τους πιο αδίστακτους και διαβόητους γκάνγκστερ στην ιστορία της Βοστόνης, μέχρι τη σύλληψή του το 2011.

Η σχέση του Τζον Κόνολι, πράκτορα του FBI, και των αδερφών Μπάλτζερ, του Τζέιμς και του Μπίλι κρατά από παλιά. Τότε που ήταν παιδιά και μεγάλωναν σε μία φτωχογειτονιά της Νότιας Βοστόνης, το Σάουθι. Όσο ο Κόνολι αναρριχάται στις τάξεις του FBI πολεμώντας τη Νεοϋορκέζικη μαφία, τόσο ο Γουάιτι Μπάλτζερ χτίζει το δικό του όνομα μεταξύ των συμμοριών της Βοστόνης. Αναδεικνύεται αρχηγός της συμμορίας Winter Hill και πολύ σύντομα οι μισοί στην Βοστόνη τον φοβούνται και οι άλλοι μισοί τον θεωρούν Ρομπέν των Δασών.

Ο Τζόνι Ντεπ, ο οποίος ερμηνεύει τον Γουάιτι (παρατσούκλι του Τζέιμς Μπάλτζερ, με το οποίο προτιμούσε να τον αποκαλούν), λέει, «το Σάουθι ήταν μία ‘κλειστή γειτονιά. Όλοι όσοι ζούσαν εκεί ήταν δεμένοι μεταξύ τους και πιστοί στον Γουάιτι. Πολλοί άνθρωποι τον είχαν για είδωλο, γιατί ήταν χαρισματικός. Κάτι τραβούσε τον κόσμο κοντά του. Ήθελε να τον γνωρίσουν, να τον καταλάβουν. Ο Γουάιτι είναι ένας συναρπαστικός χαρακτήρας και είχα μεγάλο ενδιαφέρον ν’ ανακαλύψω τα βαθύτερα κίνητρά του.»

Ο Τζόελ Έντζερτον που ενσαρκώνει τον Τζον Κόνολι αναφέρει, «Ο Κόνολι είδε στον Γουάιτι ένα είδος επαναστάτη, έναν σταρ της μικρής κοινότητας στην οποία ζούσε. Ξεκίνησε την καριέρα του στο FBI με όλες τις καλές προθέσεις και με φιλοδοξίες να γίνει πραγματικός άνθρωπος του νόμου και της τάξης. Αλλά στα μέρη από το οποία προερχόταν, η γραμμή μεταξύ εγκλήματος και έννομης τάξης ήταν πολύ θολή, πόσο μάλλον αν το ίνδαλμά σου βρισκόταν στην αντίθετη πλευρά του νόμου.»

Η ταινία είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, γεγονός που την καθιστά εξαιρετικά συναρπαστική. Ωστόσο, αναπόφευκτά, κάποιοι χαρακτήρες θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα δημιουργικών «προσμείξεων», ενώ σε κάποιες περιπτώσεις θα έπρεπε να «συμπιεστεί» ο χρόνος. Οπότε, οι παραγωγοί της ταινίας ήθελαν να έχουν την άδεια να δραματοποιήσουν την πραγματική ιστορία.

Η εκρηκτική αποκάλυψη ότι Γουάιτι Μπάλτζερ ήταν πληροφοριοδότης του FBI έγινε πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα The Boston Globe το 1988 από τους δημοσιογράφους Ντικ Λερ και Τζέραρντ Ο’ Νιλ και την επόμενη δεκαετία αποκαλύφθηκαν και οι υπόλοιπες λεπτομέρειες της υπόθεσης. Στη συνέχεια, οι δύο ρεπόρτερ έγραψαν το βιβλίο Black Mass: Whitey Bulger, the FBI, and a Devil’s Deal, στο οποίο και είναι βασισμένη η ταινία.

Ήταν η σχέση μεταξύ των αδερφών Μπάλτζερ – που ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους - που κέντρισε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη της ταινίας Σκοτ Κούπερ. Ενώ το πεδίο δράσης του Τζίμι είναι οι συμμορίες, ο Μπίλι Μπάλτζερ “παίζει” στο τερέν της πολιτικής. Μορφώθηκε σε κολέγιο και έγινε Πρόεδρος στη Γερουσίας της Μασαχουσέτης. Η τροχιά της καριέρας του ήταν ακριβώς η αντίθετη απ’ αυτή του αδελφού του.

Ο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, που ερμηνεύει τον Μπίλι, συμφωνεί ότι οι κραυγαλέες διαφορές μεταξύ των δύο αδελφών ήταν ο βασικός παράγοντας που τον έκανε να θελήσει να συμμετάσχει στην ταινία. «Ο Μπίλι Μπάλτζερ ήταν ένα πολύ ισχυρό πολιτικό πρόσωπο για πολλά χρόνια στη Γερουσία. Ό,τι και να ήθελες, μπορούσε να το κάνει. Αλλά ταυτόχρονα είναι και αδερφός του πιο διαβόητου εγκληματία του 20ου αιώνα. Οι ζωές τους, μοιραία, περιπλέκονται και αυτή είναι μία πολύ συναρπαστική πραγματικότητα.»

Αρχικά, και για τους δύο δημοσιογράφους, η διερεύνηση της εξαιρετικά αποκλίνουσας πορείας των δύο αδελφών ήταν το επίκεντρο του άρθρου τους, μέχρι που ανακάλυψαν την ανάμιξη του Κόνελι και του FBI στην ιστορία. «Όταν αποδείξαμε ότι ο Γουάιτι ήταν πληροφοριοδότης του FBI, ήταν λες και ελευθερώθηκε το τζίνι από το μπουκάλι. Στην αρχή ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Γουάιτι δούλευε για το FBI, επειδή κάτι τέτοιο ήταν ενάντια σε όλα όσα πίστευε. Όταν το επιβεβαιώσαμε συνειδητοποιήσαμε ότι ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου», λέει ο Ο’ Νιλ. «Οι πληροφοριοδότες είναι σαν το Άγιο Δισκοπότηρο για το FBI. Από την άλλη, και εκείνοι χρειάζονται το ‘στήριγμά’ τους στη μεριά της επιβολής του νόμου. Πρόκειται για μία σχέση αμοιβαιότητας. Παρόλα αυτά, νομίζω ότι ο Τζίμι Μπάλτζερ δεν θα γινόταν ποτέ πληροφοριοδότης για κάποιον που δεν είχε καταγωγή από το Σάουθι. Ο Κόνολι ήταν συμπαθητικός στα μάτια του, έχοντας μεγαλώσει στην ίδια γειτονιά με αυτόν, οπότε και οι δύο επωφελούνταν από αυτήν την κατάσταση, αν και τελικά ο Γουάιτι ήταν αυτός που είχε το πάνω χέρι.»

Το σενάριο για την «Ανίερη Συμμαχία» γράφτηκε από τους Μαρκ Μαλούκ και Τζεζ Μπάτεργουόρθ, που θέλησαν μεταξύ άλλων να καταδείξουν το πώς οι παλιοί δεσμοί γειτονιάς του Κόνολι και του Μπάλτζερ σχημάτισαν έναν κόμπο που δεν μπορούσε να λυθεί εύκολα. Ο Μαλούκ αναφέρει, «Η φιλοδοξία αναίρεσε το μεγαλύτερο μέρος των καλών προθέσεων του Κόνελι, τουλάχιστον αυτές που είχε στην αρχή της καριέρας του στο FBI. Η αρχική του πρόθεση ήταν να σώσει τη Βοστόνη από την ιταλική μαφία. Μέχρι τη στιγμή που άρχισε να συνεργάζεται με τον Γουάιτι, θεωρώντας τη ως μία αμοιβαία επωφελή σχέση. Αλλά, δεν είχε συνειδητοποιήσει ότι οποιοσδήποτε μπλέκεται με τον Γουάιτι Μπάλτζερ, είναι αυτομάτως χαμένος.»

Η ιδιαίτερη δυναμική μεταξύ των χαρακτήρων κέντρισε το ενδιαφέρον του Σκοτ Κούπερ για το σενάριο. Αναφέρει, «Έχω την τάση να με προσελκύει η τραγικότητα και το ανθρώπινο στοιχείο. Αυτή η ταινία διαθέτει και τα δύο αυτά στοιχεία. Είναι σχεδόν σαιξπηρικής φύσεως και ασχολείται με θέματα όπως η διαφθορά, η εξαπάτηση, η ύβρις. Αισθάνθηκα ότι αν τα ‘δέσω’ όλα αυτά σε μία αφηγηματική γραμμή, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ ενδιαφέρον για το κοινό.»

Εκτός των άλλων, στην ταινία καταδεικνύονται αρκετά αντιπαραθετικά και συγκρουόμενα πορτρέτα της οικογένειας: η οικογένεια στην οποία γεννιέσαι, αντικατοπτρίζεται στα πρόσωπα του Γουάιτι και του Μπίλι, η οικογένεια του «δρόμου», σε εκείνα του Κόνολι και του Γουάιτι, αλλά και στη συμμορία Winter Hill. Και υπάρχει και μια άλλη πτυχή της οικογένειας, εκείνη που επιλέγει κανείς και που στην περίπτωση της ταινίας απεικονίζεται στις σχέσεις μεταξύ του Γουάιτι και της πρώην φίλης του, της Λίντσεϊ Σιρ, της οποία παίζει η Ντακότα Τζόνσον, αλλά και του Κόνολι και της συζύγου του, Μαριάννα, την οποία ερμηνεύει η Τζουλιάν Νίκολσον.

Οι παραγωγοί γνώριζαν ότι ο σκηνοθέτης Σκοτ Κούπερ ήταν η σωστή επιλογή για να «υφάνει» σε μία ταινία τα θέματα της εξαπάτησης, της φιλοδοξίας και της πίστης σε λάθος ιδεώδη. «Ο Σκοτ Κούπερ είναι ένα σπάνιο ταλέντο», επισημαίνει ο Ντεπ. «Αν και σχετικά νέος στον κινηματογράφο, ήταν απολαυστικός στις ταινίες Crazy Heart και Out of the Furnace και ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί του. Στα γυρίσματα της «Ανίερης Συμμαχίας» συνειδητοποίησα ότι αυτή ήταν, μόλις, η τρίτη του ταινία! Εντυπωσιάστηκα από την ικανότητά του, τη δύναμη του οράματός του και το πάθος του. Τρέφω μεγάλο σεβασμό γι 'αυτόν. Έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του.»

Ένα στοιχείο, εξίσου σημαντικό με τους χαρακτήρες, ήταν η πόλη στην οποία εκτυλίχθηκε η ιστορία. Η «Ανίερη Συμμαχία» γυρίστηκε στη Βοστόνη και «δεν θα μπορούσε να γυριστεί πουθενά αλλού», δηλώνει ο Κούπερ. «Για μένα, η σωστή αποτύπωση του περιβάλλοντος ή της πόλης στην οποία διαδραματίζεται μία ιστορία, επιτρέπει στο κοινό να κατανοήσει σε βάθος τα γεγονότα και τον τόπο και τον χρόνο στον οποία συμβαίνουν. Και η Βοστόνη είναι ιδανική γι΄αυτό, γιατί είναι μια πολύ ξεχωριστή πόλη.»

Πρωταγωνιστούν:

Τζόνι Ντεπ, Τζόελ Έντζερντον, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Σιένα Μίλερ,

Πίτερ Σάρσγκααρντ, Ντακότα Τζόνσον, Κέβιν Μπέικον

Σκηνοθεσία: Σκοτ Κούπερ

Σενάριο: Μαρκ Μαλούκ, Τζεζ Μπάτεργουορθ

Βασισμένη στο βιβλίο Black Mass: The True Story of an Unholy Alliance between the FBI and the Irish Mob, των Ντικ Λερ και Τζέραρντ Ο’Νιλ

Παραγωγή: Σκοτ Κούπερ, Τζον Λέσερ, Πάτρικ ΜακΚόρμικ, Μπράιαν Όλιβερ, Τάιλερ Τόμσον

Φωτογραφία: Μασανόμπου Τακαγιανάγκι

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Στεφανία Τσέλα

Μοντάζ: Ντέιβιντ Ρόουζενμπλουμ

Μουσική: Junkie XL (Τομ Χόλκενμποργκ)

Κοστούμια: Κάσια Γουόλικα-Μαϊμόνε

Διάρκεια: 122’

Επίσημη Συμμετοχή - Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας 2015 (Εκτός Συναγωνισμού)

Επίσημη Συμμετοχή - Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τορόντο 2015

Νύχτες Πρεμιέρας / 21ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αθήνας 2015

ΤΟ ΚΑΣΤ

Στην αρχή της ταινίας, ο Γουάιτι Μπάλτζερ και η συμμορία του δεν βρίσκονται ακόμη στο ραντάρ του FBI. Η ιταλική μαφία είναι εκείνη που έχει το πάνω χέρι στη Βοστόνη. Ο Τζενάρο Ανγκουίλο και τα μέλη της συμμορίας του είναι εκείνοι που εκπροσωπούν το οργανωμένο έγκλημα στην πόλη. Ο Μπάλτζερ και η Ιρλανδό-αμερικανική του συμμορία θεωρούνται απλά μικροαπατεώνες. Όταν Κόνολι γυρίζει στην Βοστόνη, καταλαβαίνει ότι για να ανέβει στην κορυφή της ιεραρχίας του FBI πρέπει να κυνηγήσει την Cosa Nostra. Και για να το πετύχει αυτό χρειάζεται τη βοήθεια του Γουάιτι Μπάλτζερ, που συμφωνεί να παρέχει στον Κόνολι πληροφορίες, να γίνει δηλαδή «σύνδεσμος» του FBI. Στο FBI ωστόσο είναι επιφυλακτικοί με τη συνεργασία αυτή και δυστυχώς αποδεικνύεται ότι οι ανησυχίες τους είναι βάσιμες.

Παρόλο που - όπως λένε - δεν υπάρχει τιμή μεταξύ των κλεφτών, ο Τζονι Ντεπ υποστηρίζει, ότι ο Γουάιτι είναι, κατά βάθος, ένας έντιμος άνθρωπος. Η πρώτη του αντίδραση στην πρόταση του Κόνολι ήταν αρνητική. Η βοήθεια όμως που προσφέρει στο FBI εναντίον της ιταλικής μαφίας είναι γι αυτόν μια επιχειρηματική απόφαση, από την οποία - χωρίς αμφιβολία - επωφελείται. Ο καθένας θα μπορούσε να το σκεφτεί με τον ίδιο τρόπο και να κάνει το ίδιο στη θέση του.

Ο Γουάιτι είναι γοητευτικός άνθρωπος, αλλά ταυτόχρονα είναι και κάποιος που, εν ριπή οφθαλμού, θα μπορούσε να σε σκοτώσει. Ο Ντεπ μπόρεσε να συνειδητοποιήσει ότι ο Γουάιτι Μπάλτζερ δεν είναι, κατά βάση, ένας συμπαθητικός χαρακτήρας. Έχει μία ιδιαιτέρως φαύλη πλευρά, που αντίστοιχή της δεν έχει ενσαρκώνει ποτέ στο παρελθόν ο Τζόνι Ντεπ.

Ο Κούπερ αναφέρει ότι ήθελαν να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο πορτρέτο του Γουάιτι Μπάλτζερ. Να τον παρουσιάσουν ως ένα χαρακτήρα με όλα τα ελαττώματά του, ως έναν μανιακό και αδίστακτο δολοφόνο, αλλά ταυτόχρονα να αποτυπώσουν και την ανθρώπινη πλευρά του. Υπήρχε κίνδυνος σε αυτό, διότι δεν ήθελαν το κοινό να θεωρεί ότι επιχειρούν να εξανθρωπίσουν κάποιον που ήταν η προσωποποίηση του κακού. Κατέδειξαν όλες τις πλευρές του κτηνώδους χαρακτήρα του. Ήταν ένα ψυχρός δολοφόνος και ο Τζονι Ντεπ ερεύνησε ιδιαίτερα το ρόλο αυτόν, πριν τον ενσαρκώνει. «Δούλεψε» ιδιαίτερα την κίνησή και τη χροιά της φωνής του, προσπάθησε να μπει στην ψυχοπαθολογία του. Πλησίασε με σεβασμό την προσωπικότητά του, καθώς επρόκειτο για πραγματικό πρόσωπο, το οποίο ανεξάρτητα από το τι μπορεί να έκανε, έχει δικαίωμα για μία ρεαλιστική και τίμια ενσάρκωση - όσο αυτό είναι ανθρωπίνως δυνατό.

Στο σημείο αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η προσθετική και ο ρόλος του Τζόελ Χάρλοου που επιμελήθηκε το μακιγιάζ για την ταινία. Ο Γουάιτι Μπάλτζερ ήταν φαλακρός και είχε μπλε μάτια, ενώ ο Τζονι Ντεπ σκούρα μάτια και μαλλιά. Μέσα από αρχειακό υλικό και φωτογραφίες, αλλά και μία πολύ σύνθετη διαδικασία «δανείστηκαν» όλα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του Γουάιτι: την απόσταση ανάμεσα στα μάτια και τη μύτη του, τη χλεύη των χειλιών του, το πηγούνι του, τη γραμμή των μαλλιών του. Τα μέλη του συνεργείου αναρίγησαν όταν είδαν την ομοιότητά του με τον Μπάλτζερ. Κάποιοι από αυτούς δεν μπορούσαν καν να τον κοιτάξουν!

Όπως και ο Ντεπ, έτσι και ο Τζόελ Έντζερτον, από τη μεριά του, εξερεύνησε τα βαθύτερα κίνητρα του Τζον Κόνολι πριν ερμηνεύσει τον χαρακτήρα. Ο Κούπερ θεωρεί ότι ο Έντζερτον είχε ένα πολύ δύσκολο ρόλο να φέρει σε πέρας, διότι ο Τζον Κόνολι «φορά» πολλές διαφορετικές μάσκες: άλλη με τη σύζυγό του, άλλη με τον Μπίλι Μπάλτζερ, άλλη με τον Γουάιτι και, φυσικά, μια εντελώς διαφορετική όταν είναι με τους συναδέλφους στο FBI.

Το καστ δούλεψε εντατικά και με τους Χάουαρντ Σάμιουελσον και Κάρλα Μέγερ για να μάθουν την προφορά της Βοστόνης, και συγκεκριμένα, της Νότιας Βοστόνης. Εκείνο που έκανε ακόμα πιο περίπλοκο το εγχείρημα ήταν τα διαφορετικά μέρη καταγωγής των ηθοποιών. Ο Βρετανός ηθοποιός Μπένεντικτ Κάμπερμπατς σημειώνει ότι η προφορά του έπρεπε να αντανακλά εκείνη κάποιου που γεννήθηκε και ανατράφηκε στο Σάουθι και, που ενώ ποτέ δεν έχασε επαφή με τις ρίζες του, τώρα είναι πολιτικός. Ο Ντεπ πέρασε πολύ χρόνο με παιδιά από το Σάουθι, που όσο μιλούσαν, εκείνος άκουγε και ρουφούσε σαν σφουγγάρι όσα έλεγαν και τον τρόπο που τα έλεγαν.

Πίσω από την κάμερα, ο Κούπερ υπολόγιζε στη δημιουργική του ομάδα για να μεταφέρει τόσο τις λεπτές αποχρώσεις, αλλά και τα χαρακτηριστικά της χρονικής περιόδου που διαδραματίζεται η ιστορία. «Είχα δίπλα μου ταλαντούχους ανθρώπους που εργάστηκαν σκληρά για να ‘ειπωθεί’ η ιστορία με αυθεντικό τρόπο. Ο διευθυντής φωτογραφίας Μασανόμπου Τακαγιανάγκι, με τον οποίο συνεργάστηκα και στην τελευταία ταινία μου, αντιλαμβάνεται πλήρως το πως θέλω να συνθέτω τα πλάνα, πως μου αρέσει το φως, και πότε μου αρέσει να μετακινώ ή όχι την κάμερα. Η υπεύθυνη για το σχεδιασμό παραγωγής, Στεφανία Τσέλα, εκτός από παλιά φίλη, είναι μία εξαιρετική καλλιτέχνης, με υπέροχη αίσθηση της λεπτομέρειας. Η ενδυματολόγος Κάσια Γουαλίκα Μαϊμόνε, έχει μοναδικό ‘μάτι’. Επέλεξα να γυρίσω αυτήν την πολύ αμερικανική ιστορία με τη βοήθεια ενός Ιάπωνα κινηματογραφιστή, μίας Ιταλίδας σχεδιάστριας παραγωγής και μία Πολωνέζας ενδυματολόγου», λέει γελώντας ο σκηνοθέτης.

Από την πρώτη στιγμή είχε αποφασιστεί η «Ανίερη Συμμαχία» να γυριστεί στη Βοστόνη και, όπου ήταν δυνατόν, στις πραγματικές τοποθεσίες που εκτυλίχτηκε η ιστορία. Κάποιες σκηνές γυρίστηκαν στο Lancaster Street Garage στη Νότια Βοστόνη, όπου ήταν το αρχηγείο του Γουάιτι και της συμμορίας του. Γυρίσματα έγιναν και κατά μήκος του ποταμού Neponset στο Κουίνσι, κάτω από τη γέφυρα όπου ο Γουάιτι «πετούσε» πολλά από τα θύματά του.

Δουλεύοντας μέσα και γύρω από τη Νότια Βοστόνη, οι δημιουργοί της ταινίας θέλησαν να δείξουν ευαισθησία στις συλλογική μνήμη της τοπικής κοινότητας, ειδικά των ντόπιων που θα μπορούσαν να έχουν κακές αναμνήσεις από τη δράση του Γουάιτι Μπάλτζερ.

Ένα σημαντικό εμπόδιο ήταν ότι στην πόλη είχαν επέλθει πολλές αλλαγές, από τότε που συνέβησαν τα γεγονότα που απεικονίζονται στην ταινία. Η Στεφανία Τσέλα αναφέρει, «Όταν κάνεις μια ταινία εποχής, ακόμη και 30 ή 40 χρόνια πριν, είναι πάντα μια πρόκληση. Πολλές από αυτές τις περιοχές έχουν σχεδόν ξανακτιστεί τα τελευταία χρόνια. Το σημείο εκκίνησης σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πάντα η έρευνα. Μελέτησα αποκόμματα εφημερίδων και φωτογραφίες και παρακολούθησα δελτία ειδήσεων της εποχής. Επίσης, συναντήθηκα με πράκτορες του FBI και δημοσιογράφους. Σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να αλλάξει η σήμανση, να ‘φυτέψουμε’ τηλεφωνικούς θαλάμους, να αλλάξουμε τη διαγράμμιση των δρόμων.»

Κάποια άλλα σημεία, απλά δεν υπάρχουν πια, όπως το μπαρ Triple O, όπου σύχναζαν ο Γουάιτι και η συμμορία του, οπότε έπρεπε να βρεθούν άλλα για να τα αντικαταστήσουν. Στο Τσέλσι, ακριβώς απέναντι από τον ποταμό Mystic, η παραγωγή χρησιμοποίησε μία άδεια αποθήκη για να αναπαράγει κάποιους εσωτερικούς χώρους, όπως το χώρο που μεγάλωσε ο Γουάιτι. Λίγες σκηνές, επίσης, πραγματοποιήθηκαν στο διάδρομο και στην αυλή του Δημαρχείου της Βοστόνης.

Από τη μεριά της, η ενδυματολόγος Κάσια Γουαλίκα Μαϊμόνε, έπρεπε να «μπλέξει» την πραγματικότητα με τη φαντασία προκειμένου να δημιουργήσει τα κοστούμια των χαρακτήρων. Η ίδια αναφέρει ότι παρόλο που δεν υπήρχε τίποτα ιδιαίτερα ξεχωριστό στον τρόπο που ντύνονταν οι γκάνγκστερ της εποχής, ο Γουάιτι είχε το δικό του στυλ, και για το λόγο αυτό συμβουλεύτηκε πολλές φωτογραφίες.

Προκειμένου ο Τζονι Ντεπ να μοιάζει στον Γουάιτι Μπάλτζερ, ο επικεφαλής τμήματος μακιγιάζ Τζόελ Χάρλοου πραγματοποίησε τεχνικές γλυπτικής και προσθετικής προσώπου. Βασιζόμενοι σε φωτογραφίες και με έμφαση στο μέτωπο και τη μύτη δημιούργησαν ένα αμάλγαμα του προσώπου του Γουάιτι από σιλικόνη. Το σημαντικό ήταν η πυκνότητα της σιλικόνης να είναι σωστή, ειδικά στο μέτωπο, ώστε οι εκφράσεις του Ντεπ να φαίνονται φυσικές. Για τη μεταμόρφωση του κεφαλιού και των μαλλιών του Ντεπ, συνεργάστηκαν η Γκλόρια Κάσνι, η οποία προσάρμοσε λωρίδες σιλικόνης στο μέτωπο του ηθοποιού, και η Καν Τρανς (ειδική στα εφέ μαλλιών και στις περούκες), η οποία ξόδεψε δεκάδες ώρες «φυτεύοντας» τούφες μαλλιών στις λωρίδες σιλικόνης, ώστε να δημιουργήσει τη γραμμή των μαλλιών και τα φρύδια του Γουάιτι. Στη συνέχεια προστέθηκε και μία γκρι περούκα για να καλύψει τα φυσικά σκούρα μαλλιά του Ντεπ.

Μετά το τέλος των γυρισμάτων, ο Κούπερ συνεργάστηκε με τον μοντέρ Ντέιβιντ Ρόζενμπλουμ και τον συνθέτη Τομ Χόλκενμποργκ. Ο Χόλκενμποργκ την πρώτη φορά που είδε την ταινία βγήκε από την αίθουσα με ιδρωμένα χέρια και τρεμάμενα γόνατα. Ζήτησε περιθώριο μίας εβδομάδας από τον Κούπερ και επέστρεψε έχοντας στα χέρια του 48 λεπτά υποβλητικής μουσικής, γεμάτης συναίσθημα και πάθος, η οποία έδωσε μορφή και σχήμα στην ταινία. Το soundtrack, στο οποίο κυριαρχούν το τσέλο και το εκκλησιαστικό όργανο, βοηθούν το κοινό να «κοιτάξει» πιο βαθιά στον ψυχισμό του Γουάιτι Μπάλτζερ.

Η «Ανίερη Συμμαχία» είναι μια ταινία στην οποία ο Κούπερ επιχειρεί να διερευνήσει τους δεσμούς αδελφοσύνης και πίστης, αλλά και την αχαλίνωτη φιλοδοξία, τη φιλαργυρία και την ύβρη που αποπροσανατολίζει συχνά τους ανθρώπους. Δεν θέλησε να πει μια ιστορία για εγκληματίες που είναι ανθρώπινοι, αλλά μία ιστορία για ανθρώπους που έτυχε να γίνουν εγκληματίες. Και το κοινό πρέπει να έχει κατά νου ότι, στη Βοστόνη της δεκαετίας του ‘70 και του '80, πολλές φορές τα όρια αυτά ήταν δυσδιάκριτα...