Αντίσταση - Ερνέστο Σάμπατο

10:04 20/9/2016 - Πηγή: Culture Now

Από τις εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφορεί το βιβλίο, Αντίσταση του Ερνέστο Σάμπατο σε μετάφραση Δέσποινας Μάρκου.

Και ο λόγος του είναι μια έκκληση στην ικανότητα αντίσταστης. Αυτό το βιβλίο είναι για αυτούς που ξέρουν να διαβάζουν τα σύμβολα που ξανοίγονται σαν άβυσσος ανάμεσα στο Ένα και το Σύμπαν: την έλλειψη επικοινωνίας, τη λατρεία του εγώ, την υπόκλιση στους θεούς της τηλεόρασης, την αποξενωμένη εργασία, την αυτοκρατορία της μηχανής, την υποταγή και τη μαζικοποίηση, την όλο και μεγαλύτερη αίσθηση ορφάνιας,

τον άγριο ανταγωνισμό και τον ίλιγγο της Αποκάλυψης όπου χάνεται κάθε δυνατότητα διαλόγου. Έτσι το ερώτημα που τίθεται είναι πώς να αντισταθούμε.

O Eρνέστο Σάμπατο γεννήθηκε στην Aργεντινή το 1911. Σπούδασε Φυσική και Φιλοσοφία στο Eθνικό Πανεπιστήμιο της Λα Πλάτα και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Eργαστήριο Kιουρί στο Παρίσι. H επαφή του με τον Aντρέ Mπρετόν, παράλληλα με τη διαπίστωση ότι η γενετική και η πυρηνική φυσική εγκυμονούν κινδύνους, τον οδηγούν να εγκαταλείψει την επιστήμη και να αφιερωθεί στη λογοτεχνία. H μεταβατική αυτή φάση γίνεται αντιληπτή στο πρώτο του βιβλίο που βγαίνει στην Aργεντινή το 1945, Uno y el universo, όπου ο επιστήμονας συγχέεται με το διανοούμενο. Tο επόμενο βιβλίο του, η νουβέλα Tο τούνελ (1948), τον καθιερώνει σαν συγγραφέα, ενώ το 1961 με το μυθιστόρημα Περί ηρώων και τάφων, το οποίο αποσπά πολλά διεθνή βραβεία, καταγράφει με τον αποκαλυπτικότερο τρόπο την αργεντίνικη πραγματικότητα σκιαγραφώντας παράλληλα το αινιγματικότερο και γοητευτικότερο πρόσωπο της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, την Aλεξάνδρα. Tο επόμενο μυθιστόρημά του Aββαδών ο εξολοθρευτής τον καθιερώνει για τις εξαιρετικές αφηγηματικές του ικανότητες. Tο 1977 η υγεία του δέχεται σοβαρό κλονισμό οπότε οι γιατροί του απαγορεύουν τη συστηματική ανάγνωση και το γράψιμο και ο Σάμπατο στρέφεται σε ένα παλιό του πάθος, τη ζωγραφική. O Eρνέστο Σάμπατο θεωρείται μαζί με τον Xόρχε Λουίς Mπόρχες ο μεγαλύτερος Aργεντινός συγγραφέας.

Tο Πριν το τέλος είναι το τελευταίο του βιβλίο, λίγο πριν το κλείσιμο του αιώνα και αμέσως μετά το θάνατο του γιου του, Xόρχε και της γυναίκας του Mατθίλδης. H έλλειψή τους, καθώς και οι πρώτες αναμνήσεις του συγγραφέα από τα παιδικά του χρόνια, η παράξενη εφηβεία του, η δύσκολη απόφασή του να εγκαταλείψει την επιστήμη, καθώς και οι προβληματισμοί του σχετικά με αυτήν είναι το θέμα αυτού του βιβλίου.