Από την Κάλυμνο με αγάπη, «Ιστορίες Του Βυθού: Αθερίνα»

11:43 23/8/2016 - Πηγή: Culture Now

Μεγαλωμένος σε νησί, ήμουν και εγώ ένα από τα τυχερά παιδιά που άνηκαν σε μια οικογένεια που είχε για χόμπι το ψάρεμα, και κατά επέκταση, είχε και μια ψαρόβαρκα.

Πολλές οι βόλτες, οι βουτιές, οι προσπάθειες, μα όχι, δεν κατάφερα ποτέ να γίνω ένας καλός ψαράς και το δικό μου καλάθι σπάνια γέμιζε.
Τα χρόνια πέρασαν, η ψαρόβαρκα πουλήθηκε και τη θέση της πήρε ένα μικρό ταχύπλοο.

Και εκεί όμως φάνηκε ότι τελικά είχα μεγαλύτερη αδυναμία στα μολύβια και στους στίχους μου παρά στην ταχύτητα και τα αλμυρά ταξίδια.

Τώρα, στα 40 πλέον, αγαπώ όσο ποτέ τη θάλασσα, το ψάρεμα,

το βυθό και φυσικά τα πλάσματα του.

Για αυτό και όταν η «Αθερίνα» της Σεβαστής Χαλκίτη έφτασε στα χέρια μου, αμέσως ξύπνησαν οι αναμνήσεις, επέστρεψαν οι μυρωδιές, επέστρεψε και η λαχτάρα για το υδάτινο βασίλειο.

Με πολύ τρυφερότητα διάβασα το παραμύθι της «Αθερίνας», με τα ευαίσθητα μηνύματα του, με τα χρώματα του, με τα όμορφα συναισθήματα που σου προκαλεί και μαζί όλες τις αναμνήσεις που έφερε στο μυαλό μου.

Αυτό όμως που κυρίως με ξάφνιασε ευχάριστα, ήταν το γεγονός ότι η συγγραφέας έχει και εκείνη, όπως και εγώ, καταγωγή από ένα ακόμα όμορφο νησί της Ελλάδας. Την Κάλυμνο!

Εκεί λοιπόν την βρήκαμε, εκεί της μιλήσαμε, εκεί της ζητήσαμε να μας πει τη δική της ιστορία, να μοιραστεί μαζί μας τις δικές της αλήθειες, να μας διηγηθεί τις σκέψεις της πίσω από τη δημιουργία της μοναδικής Αθερίνας!

Την βρήκαμε στο Aναγνωστήριο, ακριβώς μπροστά στην προβλήτα του νησιού, έναν χώρο που ξεκίνησε να λειτουργεί από το 1904, όταν η Δημογεροντία Καλύμνου είχε από χρόνια πριν επισημάνει την ανάγκη δημιουργίας ενός χώρου που θα ευνοεί τα γράμματα και τον διαφωτισμό. Με τους κατακτητές όμως να αποδυναμώνουν τον ρόλο του αναγνωστηρίου, και με τους 3000 τίτλους βιβλίων να λεηλατούνται μετά την αιματηρή ανταρσία του Καλυμνιακού λαού, το αναγνωστήριο έκλεισε. Το 1978 τελικά, το Αναγνωστήριο Καλύμνου «ΑΙ ΜΟΥΣΑΙ» επανιδρύεται για δεύτερη φορά από το 1904 με πρωτοβουλία του αείμνηστου Δημάρχου Θεόφιλου Παπαμιχαήλ. Σήμερα, στεγάζεται πλέον στο νεοκλασικό κτίριο που ανήγειρε ο Δήμος στο κέντρο της προκυμαίας, στη θέση του παλιού Αναγνωστηρίου, και από την πρώτη στιγμή της επανίδρυσής του αγκαλιάζεται απ’ όλες τις πνευματικές και καλλιτεχνικές δυνάμεις του νησιού.

Εκεί λοιπόν, στο όμορφο μπαλκόνι του αναγνωστηρίου που βλέπει στον ανοιχτό ορίζοντα, η συγγραφέας μας μίλησε για το δικό της «ταξίδι», τις αναμνήσεις, την αγάπη της για τις ιστορίες, τα παιδιά και τη θάλασσα…

Και από εκεί, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το επόμενο κοινό μας ταξίδι στη θάλασσα, που τόσα μας δίδαξε και τόσα μας προσέφερε. Πάντα, συντροφιά με τα δικά μας βιβλία. Γιατί οι νησιώτες, έχουμε τον δικό μας τρόπο να λέμε τις προσωπικές μας ιστορίες.

Σεβαστή, ο λόγος σε εσένα.

«Έπειτα από 13 χρόνια περιπλανήσεων, γυρνάς στο νησί που σε γέννησε και σε μεγάλωσε.

Δεν γίνεται να μην το δεις πόσο τυχερός - ίσως και προνομιούχος - είσαι που βρίσκεις αγκαλιά σ' έναν τόπο τόσο όμορφο και επιβλητικό, ήρεμο και συνάμα άγριο, φτωχό μα και με τόσους αμύθητους κρυμμένους θησαυρούς.

Επιστρέφεις, μια ανασαιμιά κοντά στη θάλασσα, για να ξαναδείς με μάτια ενήλικα όσα ψιθυριστά σου έμαθε όταν ήσουν παιδί. Δεν τα 'χεις ξεχάσει, μα τώρα να, σου λέει κι αλλά...

Η θάλασσα σ' έχει μάθει να περιμένεις. Να κάνεις υπομονή...

Σίγουρα μετά την φοβερή τρικυμία, με τα κύματα τα σουβλερά σαν νύχια και τον αγέρα που στριγγλίζει, πάλι θα μερώσει η μάγισσα. Θα απλώσει πάλι ασημένια και ακίνητα τα νερά της να τα χαϊδέψει ο ήλιος.

Και τότε, θα σου πάρει μακριά τις έγνοιες να τις πάει στους βυθούς, να τις κάνει κοράλλια να σε ομορφαίνουν αντί να σε βαραίνουν... Και το κορμί θα σου δροσίσει, και τον νου θα στον σκορπίσει μέσα στις αλλόκοσμες ομορφιές της…
Μα ποτέ δεν της αφήνεσαι παραδομένος.

Παππούδες και προπαππούδες έχουν χάσει τη ζωή τους επειδή την πίστεψαν πιότερο απ' όσο της έπρεπε. Τους ξελόγιασε δείχνοντάς τους χρυσάφι πολύ και περιγελώντας τους κατάπιε. Βαριά η κληρονομιά του Καλύμνιου…

Μα βρίσκεις εσύ τρόπους να την χαίρεσαι χωρίς να σε φοβίζει. Την ξέρεις πια καλά! Έχει και ο νους καΐκια που σε παίρνουν μακριά, έχει και ο νους "μηχανές" και "σκαντάλια" να βουτήξεις στον βυθό. Κι έτσι, μπορεί να δεις πολλά.
Και όταν ξαναβρεθείς στον κόσμο των ανθρώπων, λογιών λογιών ιστορίες έχεις να διηγηθείς.

Τέτοια είναι και η ιστορία της "αθερίνας", που ανοίχτηκε να κολυμπά σε γαλάζιες σελίδες βιβλίου.

Κάτι θέλει να σου πει για όλα εκείνα που θαμπώνουν τα μάτια χωρίς να έχουν ουσία. Κάτι σου λέει για την δίκαιη ομορφιά του κόσμου, που πάντα σου θυμίζει πως η αγάπη βρίσκεται παντού, ακόμα και αν πιστεύεις πως έχεις χάσει τα χνάρια της.

Ε, λοιπόν, τα πιο κατάλληλα αφτιά για να ακούν αυτές τις ιστορίες, είναι εκείνα των παιδιών.

Μα αν θες στ' αλήθεια να σε ακούν, τότε ήρθε η ώρα να μπεις σ' έναν κόσμο αλλιώτικο ξανά. Στον κόσμο των παιδιών. Να τα λογαριάζεις σαν να είναι στο μπόι σου. Να γίνουν όλα σου τα αισθητήρια όργανα χωνιά να ακούν τι στ' αλήθεια σου λένε εκείνα.

Εκεί, τα βαριά μπαγκάζια των ενηλίκων δεν χωράνε. Καλύτερα να τα αφήσεις απ' έξω. Αλλιώς, ίσως να μην χωρέσεις εσύ τελικά.

Και αξίζει πράγματι όσο τίποτα να μπαίνεις σε αυτόν τον κόσμο. Επιστρέφεις κοντά στα ένστικτά σου, μαθαίνεις πράγματα ξανά από το μηδέν.

Αγαπάς μα φιλονικείς, και πάλι αγαπάς. Μοιράζεσαι, γελάς, εμπιστεύεσαι και αγαπάς. Χαίρεσαι με τα πιο ασήμαντα πράγματα κι έτσι, στιγμή τη στιγμή, καταφέρνεις να ζεις την ευτυχία και την ξεγνοιασιά.

Τι γίνεται στον κόσμο των μεγάλων με τον τόσο πόνο; Γιατί παλεύουν; Αφού όλα τώρα είναι, και την άλλη στιγμή μπορεί να μην είναι, και πάνε και κρύβουνε το γέλιο σε μέρη τόσο καταχωνιασμένα...

Θα πάνε όμως λέει αυτά, τα παιδιά, να βρούνε την κρυψώνα.

Θα ανοίξουν τα κουτιά να ξεχυθεί το γέλιο, σαν πουλιά φυλακισμένα που χτυπάνε τα φτερά και ξαναπετούν λεύτερα.

Και τότε, εύχεσαι να είσαι κι εσύ κάπου κοντά να το δεις, και ξυπόλυτος, με την σφεντόνα στην πίσω τσέπη, να κυλιστείς στο γιαλό γελώντας τρανταχτά...».

Ευχαριστούμε πάρα πολύ το αναγνωστήριο «ΑΙ ΜΟΥΣΑΙ» και τον κύριο Γιαμαίο, που τόσο εγκάρδια μας φιλοξένησε, τον φωτογράφο Βασίλη Μπιλλήρη για τις υπέροχες φωτογραφίες του, τις εκδόσεις Captain Book για την συνεργασία και την προσφορά του βιβλίου και φυσικά τη συγγραφέα Σεβαστή Χαλκίτη για την υπέροχη συνέντευξη και το άρωμα θάλασσας που μας πρόσφερε με το τρυφερό της παραμύθι.

Η «Αθερίνα», σε εικονογράφηση Rodrigo Correia De Melo, κυκλοφορεί σε όλα τα μεγάλα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Captain Book (Σόλωνος 99, Τηλ. 210 3846805).