Απόπλους: Έκθεση ζωγραφικής της Χριστίνας Ακτίδη στη gallery Genesis

13:58 20/5/2015 - Πηγή: Culture Now

Η gallery genesis παρουσιάζει από την Τρίτη 26 Μαΐου 2015 την ατομική έκθεση ζωγραφικής της Χριστίνας Ακτίδη με τίτλο “Απόπλους”.

«and I shall watch the ferry boats, and they'll get high, on a bluer ocean against tomorrow's sky. Αnd Ι will never

grow so old again, and Ι will walk and talk, in gardens all wet with rain...» Van Morrison

Τα ημερολόγια καταστρώματος της Χριστίνας Ακτίδη συντάχθηκαν σταδιακά στο πέρασμα των τελευταίων ετών, ακολουθώντας τις αλλεπάλληλες ακτοπλοϊκές διαδρομές της ζωγράφου από την Αθήνα προς τα Χανιά και από τα Χανιά προς την Αθήνα.

Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, πηγαίνοντας και επιστρέφοντας, φεύγοντας και γυρνώντας σε κλειστή διαδρομή διαρκείας, ακολουθώντας τον ρυθμό και επαναπροσδιορίζοντας τις προφανείς και τις αφανείς συνδέσεις των δύο τόπων, η νεαρή ζωγράφος συγκέντρωσε φευγαλέα θραυσματικά στιγμιότυπα, μετατρέποντάς τα στη συνέχεια σε στιβαρές αφηγήσεις που αρθρώνονται επάνω στο ξύλο.

Τα έργα της Ακτίδη, ώριμα στην εξωστρεφή διαχείριση της δομής, της αφήγησης και της ύλης τους, καθηλωτικά στη εσωστρεφή καταβύθιση στο παράλληλο, σιωπηλά φεύγον σύμπαν των ανώνυμων συνταξιδιωτών της που αποκαλύπτεται σταδιακά, συγκινούν το βλέμμα χωρίς να επιζητούν την άσκοπη έντασή του. Μα τα εκχυλίσματα των στιγμών που συλλέγει η νέα ζωγράφος αφαιρώντας το περιττό, αιχμαλωτίζουν τις μακρυνές ατραπούς ενός θριαμβικού θερινού πλωτού ηλιοβασιλέματος, διασώζουν ίχνη από το αλάτι ενός αιφνίδιου κύματος, πάλλονται κάτω από το θρόισμα μιας αναπάντεχης ριπής του ανέμου.

Το ακρυλικό χρώμα επιλέγεται προσεκτικά και προσδιορίζει το ελάχιστο, καθώς απλώνεται τολμηρά στη ζωγραφική επιφάνεια, εισχωρώντας στα περιγράμματα της αναγνωρίσιμης φόρμας . Οι επιφάνειες του καταστρώματος ορίζονται από τους ψυχρούς τόνους της πράσινης μέντας, αρθρώνοντας τους νοητούς άξονες ενός τεχνητού πλωτού κήπου για αιωρούμενους περιπάτους και αναδίδοντας την οικεία υγρασία ενός ξαναϊδωμένου λιτού τοπίου. Καταμεσής του πνευματώδους πράσινου, εμφανίζεται το εκτυφλωτικό άσπρο, χωνεύοντας αδηφάγο τα υπόλοιπα χρώματα κάτω από το φυσικό φως, άλλοτε υπογραμμίζοντας το συντελούμενο ζωγραφικό συμβάν και άλλοτε θωπεύοντας το αδρό σύνολο, πάντοτε ωστόσο διαγράφοντας και αγγίζοντας το στίλβον σημείο που επιλέγει η ζωγράφος.

Ακολουθώντας και αποτυπώνοντας τις ανεπαίσθητες μετακινήσεις ενός αυτοσχέδιου περιπλανώμενου ταξιδιωτικού θιάσου, η Ακτίδη μας αφήνει να μαντέψουμε τις σχέσεις και τις διαθέσεις, την αφετηρία και τον προορισμό της κάθε φιγούρας που επιλέγει να διαφυλάξει στα οξυδερκή περιθώρια της δικής της διαδρομής. Το φωτεινό ενός κίτρινου καπέλου ή το ελαφρύ εκτόπισμα ενός πάνινου ταξιδιωτικού σάκου, το αχνορόδινο μιας κοντής ανεμίζουσας φούστας ή το παιγνιώδες πορτοκαλί μιας αυθάδους λωρίδας ύλης, επιλέγονται ως τα απαραίτητα ελάχιστα για να εκτονώσουν τη χρωματική νηνεμία, για να συμπυκνώσουν και να καθορίσουν το ρευστό εκτόπισμα των μορφών.

Στα ημερολόγια καταστρώματος της νεαρής ζωγράφου, διασταυρώνονται οι αφηγήσεις και οι προορισμοί, αποκτώντας σταδιακά ήσσονα αυτοτελή σημασία. Συνομιλούν οι ορμητικοί θερινοί ταξιδιώτες των πέντε ηπείρων με τους θαλερούς ηλικιωμένους που επιστρέφουν σιγανά στο νησί.

Τα ευμεγέθη αυτοαναφορικά ζωγραφικά πεδία της Ακτίδη, επιτόπου αποφασισμένα κατά τη διάρκεια του πλου του «Λαττώ» και του «Έλυρος», μα εκτελεσμένα εκ των υστέρων στο εργαστήριο, ακολουθώντας λιτό ρεαλιστικό σχεδιασμό διανθισμένο από τα ευδιάκριτα ευγενή χαρακτηριστικά μιας λεπταίσθητης εκλεκτικιστικής παλέτας, τολμώντας λεπτές ασκήσεις ισορροπίας και διαρκείς σμικρύνσεις και μεγεθύνσεις, προσθέσεις και αφαιρέσεις των αφηγηματικών επιμέρους στοιχείων, αν και φαινομενικά ακίνητα, προχωρούν σε μια αενάως αυτοανατρεπόμενη ζωγραφική πράξη, που, αν και βασίζεται σε νοερά προσχέδια, αποτελεί εντέλει απόφαση της στιγμής, τοποθετημένη σε ένα πεδίο ελεύθερο από τοπικές και χρονικές προσδιοριστικές συντεταγμένες. Πρόκειται για μια καταβύθιση λιγότερο στο ίδιο το περιστατικό και περισσότερο στην περιρρέουσα ατμόσφαιρά του, για την ανασύσταση μιας εν εξελίξει γοητευτικής ταξιδιωτικής συνθήκης όχι μέσω της ακριβούς σχεδιαστικής περιγραφής αλλά μέσω των ανακαλούμενων μέσω της ζωγραφικής πράξης θραυσμάτων της μνήμης.

Ίρις Κρητικού Μάιος 2015

ΑΚΤΙΔΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας από το 2005 έως το 2010, ζωγραφική με δασκάλους τους Γ. Βαλαβανίδη , Μ. Μανουσάκη και Μ. Σπηλιόπουλο και χαρακτική με δασκάλους τη Μ.Σχοινα και τον Γ. Γουρζή.

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

2015 “ Απόπλους” Gallery Genesis, Αθήνα

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΕΚΘΕΣΕΙΣ

2008 2η Διεθνής Τριενάλε Χαρακτικής ex libris, Πολιτιστικό κέντρο Λευκάδας

5η Μπιενάλε φοιτητών των Σχολών Καλών Τεχνών, Αθήνα-Κρήτη

2009 "Human... where though? no 5" Artower Agora Gallery, Αθήνα

"Going youth festival ” Γκάζι, Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων

2011 "Η αλήθεια είναι πάντοτε παράλογος'' εικαστικό αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη,

Πνευματικό κέντρο “Μελίνα Μερκούρη” του Δήμου Αθηναίων, επιμέλεια Ίρις Κρητικού

''Ιστορίες των Χριστουγέννων'' Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή, επιμέλεια Ίρις Κρητικού

2012 ''Human resources '' γκαλερί Genesis, Αθήνα, επιμέλεια Ίρις Κρητικού

"Ένα Σάββατο στην Αθήνα" γκαλερί Genesis, Αθήνα, επιμέλεια Ίρις Κρητικού