Χαίρε, Καίσαρ!, των Ίθαν και Τζόελ Κοέν

12:44 10/2/2016 - Πηγή: Culture Now

Η UIP Greece παρουσιάζει στους κινηματογράφους από τις 18 Φεβρουαρίου 2016 την ταινία «Χαίρε, Καίσαρ!» (Hail, Caesar!) των Ίθαν και Τζόελ Κοέν.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η νέα ταινία των, βραβευμένων τέσσερις φορές με Όσκαρ, αδερφών Κοέν είναι μια καυστική κωμωδία, μια σάτιρα των χολιγουντιανών ηθών της δεκαετίας του '50.

Έτσι, στην ταινία, παρακολουθούμε (με τον μοναδικά ανατρεπτικό και «πειραγμένο» τρόπο που γράφουν οι αδελφοί Κοέν τα σενάριά τους) μια ημέρα στη ζωή και το έργο του Έντι Μάνιξ, που μεσουρανούσε την εποχή εκείνη στο Χόλιγουντ ως «fixer», δηλαδή ως ο άνθρωπος που «καθάριζε» τα σκάνδαλα των σταρς, φροντίζοντας να μένουν τα άπλυτά τους μακριά από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Η απαγωγή του διάσημου πρωταγωνιστή της ρωμαϊκής περιπέτειας εποχής «Hail Caesar!» από τα γυρίσματά της, θα αναγκάσει τον Έντι να ζοριστεί για να βρει την άκρη του νήματος της υπόθεσης, την ίδια στιγμή που θα πρέπει να αποφασίσει και για το δικό του επαγγελματικό μέλλον.

Πρωταγωνιστούν

Τζος Μπρόλιν, Τζορτζ Κλούνεϊ, Άλντεν Έρενραϊχ, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Τίλντα Σουίντον, Σκάρλετ Τζοχάνσον, Ρέιφ Φάινς, Τζόνα Χιλ

Σκηνοθεσία

Ίθαν & Τζόελ Κοέν

Διάρκεια: 106’

INFO

Η ταινία αποτίνει φόρο τιμής στη Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ και ταυτόχρονα μας αποκαλύπτει τον τρόπο που ο μηχανισμός της κινηματογραφικής βιομηχανίας έφτιαχνε την εικόνα των σταρς και φρόντιζε να μη βγαίνουν στη φόρα τα «άπλυτα» των λαμπερών αστέρων της μεγάλης οθόνης. «Στις ημέρες μας, είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με το να γνωρίζουν οι πάντες τα πάντα για τους ηθοποιούς και την προσωπική τους ζωή. Εκείνη την εποχή, το κοινό ήθελε να πιστεύει πως οι σταρς ήταν από έναν άλλο κόσμο και πως ήταν, όντως, τόσο λαμπεροί και άψογοι όπως τους παρουσίαζε το σύστημα. Τα στούντιος έκαναν τα πάντα να προστατεύουν τα «τρόπαιά» τους. Οι ηθοποιοί ήταν σαν να τους ανήκαν και μπορούσαν να τους δανείσουν όπου κι όποτε εκείνα ήθελαν. Από τη μία όλη αυτή η «υπερπροστατευτικότητα» ήταν δίχτυ ασφαλείας για τους ηθοποιούς, αλλά και αποπνικτικό συνάμα.» επισημαίνει η Σκάρλετ Τζοχάνσον (η οποία είχε παίξει, σε ηλικία 15 ετών, στην ταινία των Κοέν The Man Who Wasn’t There).

Η ιδέα για την ταινία γεννήθηκε στους αδερφούς πριν από μια δεκαετία και ο Τζορτζ Κλούνεϊ είπε αμέσως το ναι, ενώ δούλευε σε άλλη ταινία των αδερφών, δίχως να υπάρχει καν ακόμα κάποιο προσχέδιο σεναρίου. Άλλωστε ο ρόλος του «χαζού» στις ταινίες των Κοέν είναι κάτι που για εκείνον είναι παιχνιδάκι (O Brother, Where Art Thou?, Intolerable Cruelty, Burn After Reading), μονάχα που σε αυτήν την ταινία ο ήρωας ξεπερνά κάθε προηγούμενο… Κι όταν οι Κοέν τελικά κατέληξαν και στο υπόλοιπο all star cast της ταινίας, Τζος Μπρόλιν (συνεργάτης τους χρόνια), Σκάρλετ Τζοχάνσον, Τίλντα Σουίντον, Τσάνινγκ Τέιτουμ (σε πρώτη συνεργασία και σε μοναδικά χορευτικά κέφια), Τζόνα Χιλ, Ρέιφ Φάινς (στην πρώτη του συνεργασία με τους Κοέν) και το ανερχόμενο αστέρι Άλντεν Έρενραϊχ (ο 27χρονος ηθοποιός που έχουμε δει στις ταινίες Stoker, Beautiful Creatures, Blue Jasmine) το σενάριο πήρε σάρκα κι οστά κι αυτό γιατί «Αν περιμέναμε κι άλλο όλοι οι ηθοποιοί που θέλαμε για την ταινία θα ήταν πια πολύ μεγάλοι για τους ρόλους.» σχολίασαν οι αδερφοί.

Όλοι οι ηθοποιοί που έχουν συνεργαστεί μαζί τους έχουν να πουν κι έναν καλό λόγο για τον τρόπο εργασίας των αδερφών Κοέν. Όταν παραδίδουν το σενάριο, δεν ακολουθούν απανωτές διορθώσεις του, ενώ όταν γυρίζουν σκηνές, ξέρουν πάντα τι θέλουν να γυρίσουν και δεν έχουν, στο τέλος, αχρησιμοποίητο υλικό. Με άλλα λόγια, δημιουργούν ένα ασφαλές και δημιουργικό περιβάλλον, ενθαρρύνοντας τους ηθοποιούς να προτείνουν και δικές τους ιδέες.

Έντι Μάνιξ: Ο ήρωας που προέκυψε από τη «μίξη» του πραγματικού Έντι Μάνιξ και του Χάουαρντ Στράικλινγκ, του fixer της Metro Goldwyn Mayer είναι από τις πιο γνωστές περιπτώσεις εργαζόμενων στο χώρο του θεάματος τη λεγόμενη «χρυσή περίοδο» του Χόλιγουντ. Πρόκειται για έναν κυνικό τυχοδιώκτη, χωρίς ηθικούς φραγμούς, του κατάλληλου, δηλαδή, ανθρώπου που εμφανιζόταν την κατάλληλη στιγμή και καθάριζε τις «βρομοδουλειές» των ηθοποιών του Χόλιγουντ, πράγμα απαραίτητο ειδικά από τη στιγμή που ο κινηματογράφος εκείνη την εποχή ξεκίνησε να δέχεται «επίθεση» από την άνοδο του θεάτρου και της τηλεόρασης. Σχολιάζει ο Τζος Μπρόλιν «Ο Έντι είναι διαθέσιμος 30 ώρες την ημέρα. Ποτέ δε σταματά. Και παρά το απίστευτο στρες της δουλειάς του, εκείνος ζει κι αναπνέει από αυτό και για αυτό… Απολαμβάνει να είναι σε εκατομμύρια μέρη ταυτόχρονα και να είναι ο μπάτσος των σταρς. Είναι το απόλυτο πατρικό πρότυπο. Είναι ο «πατέρας» όλων των σταρς του στούντιο. Στην ιδιωτική του ζωή είναι πολύ ανασφαλής, αλλά στα επαγγελματικά του είναι άψογος και το μόνο που θέλει να είναι να βγάζει ασπροπρόσωπο το στούντιο που του εμπιστεύτηκε τη θέση. Ξέρει πότε να είναι αυστηρός και πότε ελαστικός και προστατευτικός.»