Χαλκογραφίες: η έκθεση του Παναγιώτη Τέτση στο Αγρίνιο

13:43 13/12/2013 - Πηγή: Culture Now

Το Μορφωτικό Ίδρυμα σε συνεργασία με τη Δημοτική Πινακοθήκη Αγρινίου παρουσιάζουν την έκθεση του Παναγιώτη Τέτση, Χαλκογραφίες στη Δημοτική Πινακοθήκη Αγρινίου.

Η έκθεση με 61 χαρακτικά έργα της συλλογής του ΜΙΕΤ, καλύπτει ένα φάσμα δημιουργίας 20 ετών, από την πρώτη του καλλιτεχνική περίοδο έως τη δεκαετία του ’80, δίνοντας έτσι στον θεατή μια ολοκληρωμένη εικόνα για το χαρακτικό έργο του Παναγιώτη Τέτση.

«δεν θάπρεπε να θεωρηθεί [η χαρακτική] ανεξάρτητα

από την προηγούμενη ζωγραφική εργασία μου, είναι κομμάτι της ή συνέχειά της, αλλάζει μόνον το μέσον … και από αυτό το μέσον θέλησα να αντλήσω ζωγραφικές δυνατότητες που προσφέρονται αγνοώντας τη γραφική αντίληψη της παλιάς παραδόσεως …». Με τον τρόπο αυτό αντιμετωπίζει ο ζωγράφος - χαράκτης και ακαδημαϊκός Π. Τέτσης το χαρακτικό του έργο, μιλώντας στον κατάλογο της πρώτης του έκθεσης χαρακτικής το 1958 στην Αίθουσα Αρμός. Γεννημένος στην Ύδρα το 1925 ο καλλιτέχνης ανήκει στη γενιά 1923-40 που εμφανίζεται την περίοδο του μεσοπολέμου.

Φοιτά αρχικά στην Α.Σ.Κ.Τ της Αθήνας και συνεχίζει τις σπουδές του στο Παρίσι. Εκεί, κατά τα έτη 1953-1956 μαθητεύει στην Ecole des Beaux-Arts, κοντά στον χαράκτη E. J. Goerg. Μετά από εκείνη την περίοδο ξεκινά την ενασχόληση του με την χαρακτική. Αν και άριστος « χειριστής » του χρώματος, επιδίδεται με την ίδια δεξιοτεχνία στα ασπρόμαυρα ζωγραφικά και χαρακτικά του έργα γιατί, όπως εκείνος χαρακτηριστικά λέει σε συνέντευξη του στην εφημερίδα Τα Νέα : «Με το ασπρόμαυρο βλέπεις περισσότερο από όσα με το χρώμα. Το χρώμα δε σε αφήνει να πας πιο πέρα. Όταν βλέπεις το ασπρόμαυρο μετέχεις περισσότερο, γίνεσαι πιο ενεργός, ανοίγουν τα φτερά της φαντασίας σου, συνεργάζεσαι κατά κάποιον τρόπο».

Τόσο στη ζωγραφική όσο και στη χαρακτική ο Π. Τέτσης αντλεί τα θέματα του, όπως αναφέρει στην εφημερίδα Η Καθημερινή : «Από αυτό που βλέπω. Τα μάτια με τροφοδοτούν. Μια τυχαία ματιά μπορεί να μου αποκαλύψει το δρόμο για μια σειρά δουλειάς … ». Ο καλλιτέχνης ξεπερνώντας την απλή εικονογράφηση της παραδοσιακής χαρακτικής καταπιάνεται με πολλές θεματογραφικές περιοχές.

Αποδίδει κυρίως την ανθρώπινη μορφή, το τοπίο και τη νεκρή φύση. Εμπνέεται επίσης από σκηνές της εργατικής ζωής (Γιαπιά, Ναυπηγεία, λαϊκή αγορά κ.α.).