Έκθεση με έργα του Θόδωρου Μανωλίδη στο Πνευματικό Κέντρο Ποσειδωνίας στη Σύρο

13:12 4/8/2015 - Πηγή: Culture Now

Το Πνευματικό Κέντρο Ποσειδωνίας στη Σύρο εγκαινιάζει μία έκθεση αφιέρωμα στο έργο του κορυφαίου Έλληνα ζωγράφου -που διαγράφει διεθνή πορεία - Θόδωρου Μανωλίδη.

Με αφορμή την έκθεση ο συλλέκτης Κώστας Ιωαννίδης που την επιμελείται σημειώνει:

“Πέρασαν δεκαπέντε χρόνια από την μεγάλη αναδρομική έκθεση που έκανα στην Πινακοθήκη Κυκλάδων με έργα του Θόδωρου Μανωλίδη το 2000 με εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία. Έτσι αποφασίσαμε με την εικαστική επιτροπή να γίνει μια έκθεση με έργα του Μανωλίδη, ο οποίος χαρακτηρίζεται για την πολύ υψηλή ποιότητα της ζωγραφικής του έχει περάσει εδώ και πολλά χρόνια τα ελληνικά σύνορα, στην έπαυλη Τσιροπινά, ένας χώρος κόσμημα για τη Σύρο και ιδιαίτερα για την Ποσειδώνια.

Μεγάλες γκαλερί του εξωτερικού έχουν φιλοξενήσει έργα του όπως οι:Paul Faccatti στο Παρίσι και στην Ζυρίχη, η Frumkin Gallery και Malborough Gallery στη Ν. Υόρκη, καθώς και στο Μονακό. Μετά από πολλά χρόνια γνωριμίας και φιλίας μαζί του, με γοήτευσε η μεγάλη αφοσίωση του σε αυτό που δημιουργεί με μεγάλη μαεστρία.

Τα έργα του είναι κοντά στην Ελληνιστική και Βυζαντινή Ζωγραφική, αρχαίες παραστάσεις που καταργούν το συγκεκριμένο χώρο και μας παρασύρουν σε μια άλλη ατμόσφαιρα περισσότερο μαγική και συμβολική. Η ζωγραφική του Μανωλίδη είναι πραγματική προσφορά στην τέχνη”.

“Ο Μανωλίδης αντλεί στοιχεία από τον χώρο της ιστορίας, της παράδοσης, των προσωπικών του αναμνήσεων”, γράφει στο δικό του σημείωμα ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος. “Η μάνα γη, τα λιόδεντρα, τα αγριολούλουδα, τα κλήματα, και οι πέτρες της ελληνικής γης... οι εκκλησίες μας, οι βυζαντινές εικόνες, τα σκαλιστά τέμπλα, τα καφτάνια, και τα διάφορα αντικείμενα... απομεινάρια ένδοξου παρελθόντος, αρχαίου, βυζαντινού, της επανάστασης, που πάντα βρίσκονται στις προθήκες των μουσείων ή στο σεντούκι κάποια αιωνόβιας γιαγιάς ή θείας, που όλοι κάποτε είχαμε, είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Μανωλίδης κεντά τα «πολύτιμα» άμφια του. Ο ζωγράφος, παρά το γεγονός ότι ζει πολύ στο εξωτερικό, ξέρει πως οι «αλήθειες» του είναι εδώ, στην ιστορία και τις παραδόσεις της γης του, στη νοσταλγία της επιστροφής, στη θάλασσα και το χώμα του νησιού του. Τα ιστορικά μας σύμβολα όσο «πολυμεταχειρισμένα» και αν είναι, όσο και αν έχουν χάσει την αρχική τους λάμψη, από τις αλλεπάλληλες φάσεις της καπηλείας των πάσης φύσεως «ενδιαφερομένων», μπορούν πάντα να αποζημιώνουν όσους εμπνέονται από αυτά, αρκεί να τα μεταχειρίζονται με σεβασμό και ειλικρίνεια προθέσεων”.