Έκθεση της Στέλλας Ευγένα στη γκαλερί IRIS

11:58 10/10/2014 - Πηγή: Culture Now

Η γκαλερί IRIS φιλοξενεί την έκθεση της Στέλλας Ευγένα, από τις 20 Οκτωβρίου έως τις 10 Νοεμβρίου 2014.

Η Στέλλα Ευγένα χρησιμοποιεί panels plexi-glass, τα επεξεργάζεται και ζωγραφίζει Ιαπωνικά δέντρα, αλλά δοσμένα με καθαρότητα και τη λάμψη του Ελληνικού ουρανού. Τα έργα δημιουργούν τρισδιάστατη εικόνα και φωτίζονται με εναλλασσόμενο μοριακό φωτισμό.

Δημιουργεί επίσης χρηστικά γλυπτά, όπως τα παγκάκια κήπου από επεξεργασμένο χάλυβα, αλλά και κονσόλες ή άλλα αντικείμενα

και έπιπλα εσωτερικού χώρου. Από inox μας παρουσιάζει επιτοίχια και από panels pvc διακοσμημένα paravan. Όλα τα υλικά πλάθονται με άνεση στα χέρια της και παίρνουν μορφή διακοσμητική και χρηστική.

Η επινόηση του οικείου

Κάθε τέχνη πηγάζει από το μυαλό του ανθρώπου, από τις αντιδράσεις μας στον κόσμο και όχι από τον ορατό κόσμο αυτόν καθαυτόν-επειδή ακριβώς κάθε τέχνη είναι "νοητική".

Ταλαντευόμενη ανάμεσα στη Δύση και την Άπω Ανατολή, στην αφαίρεση και την αναπαράσταση, η Στέλλα Ευγένα προσεγγίζει την παράδοση της τοπιογραφίας μέσα από τη σύζευξη της τρισδιάστατης κατασκευής και του δισδιάστατου καμβά. Με έναυσμα την οικεία θέα που βρίσκεται έξω από το παράθυρο της, η καλλιτέχνις απλοποιεί φόρμες και σχήματα συγκροτώντας τα ουσιώδη στοιχεία της σύνθεσης. Το χρώμα και το φως, ως αέναες δυνάμεις που αναβλύζουν μέσα από την απρόβλεπτη εκδήλωση της φύσης, λειτουργούν σαν κατευθυντήριοι άξονες για τη νοητική διέγερση και την αισθητική απόλαυση.

Στο συνολικό έργο της Ευγένα, τα Ιαπωνικά πεύκα συναντούν το μεσογειακό κλίμα και η οπτική καταγραφή μετατρέπεται σε πλασματική αφήγηση. Η εικαστικός ανακαλύπτει και αναδιαπραγματεύεται τη δομή του δέντρου με τρόπο που αποσαφηνίζεται η "νοητική" διαδικασία της οπτικής αντίληψης.

Στην ιστορία της τέχνης, η τοπιογραφία υπήρξε ανέκαθεν μία από τις βασικές θεματολογίες που διερευνούν τη συμπληρωματική σχέση του αντικειμενικού και του υποκειμενικού κόσμου, της ορθολογιστικής και της εξπρεσιονιστικής τάσης, γι' αυτό και η καλλιτέχνις αποποιείται συμβολισμούς και υπαινιγμούς δίνοντας ξεκάθαρα στον θεατή την εικόνα μιας αποδομημένης θέας, έτσι όπως προκύπτει από την προσωπική της ενασχόληση με το ιδιωτικό περιβάλλον.

Η Ευγένα ενορχηστρώνει τη σχέση που έχει η ίδια με τον αρχιτεκτονικό χώρο και τις εφαρμοσμένες τέχνες, καθώς δημιουργεί μια διακριτική αίσθηση βάθους χρησιμοποιώντας επιφάνειες από ρΙεχί-§ΐ355, παίζοντας με τα θερμά και τα ψυχρά χρώματα και τον τεχνητό φωτισμό. Με αυτόν τον τρόπο, τα έργα της αποτελούν ένα υβρίδιο ζωγραφικής, γλυπτικής και κατασκευής. Μέσα από τον πειραματισμό των υλικών, προσδιορίζει εκ νέου τα όρια του κάθε εικαστικού μέσου με σκοπό να αναδείξει τις άπειρες εκφάνσεις της οπτικής γλώσσας. Διαλύοντας τα περιγράμματα (χαρακτηριστικό που αντιστοιχεί στην ιμπρεσιονιστική ζωγραφική) και αποφεύγοντας τη χρήση του μαύρου, η εικαστικός προσηλώνεται στις φωτεινές χρωματικές αποχρώσεις που αποδίδουν τους πλαστικούς όγκους.

Η Στέλλα Ευγένα επινοεί την οικεία θέα έξω από το παράθυρο της, επικαλούμενη τη δύναμη του φωτός που μετουσιώνεται σε λιτές φόρμες και απλουστευμένα σχήματα. Η καθημερινή της εμπειρία αναβιώνεται και ρευστοποιείται τη στιγμή που ξεκινά να δουλεύει, διότι το μόνο που απομένει πια είναι η μνήμη της εφήμερης αίσθησης και οι συνειδητές ή υποσυνείδητες προβολές του εαυτού στον έξω κόσμο. Τελικά, τι μας προσφέρει η επαναλαμβανόμενη θέαση ενός δέντρου; Η απάντηση της καλλιτέχνιδος βρίσκεται στην υποκειμενική αντίληψη του θεατή.

Έλλη Παξινού Ιστορικός τέχνης

Ernst Gombrich, «Τέχνη και Ψευδαίσθηση», 1960, εκδόσεις Νεφέλη, σελ 110