Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε) του Λουίτζι Πιραντέλλο στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου

12:42 6/2/2014 - Πηγή: Culture Now

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει για πρώτη φορά ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του πρωτοπόρου Σικελού θεατρικού συγγραφέα και διανοούμενου Λουίτζι Πιραντέλλο, το «Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)», σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καραντζά, από τις 21 Φεβρουαρίου 2014.

Γοητευμένος από την αβεβαιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και επηρεασμένος από την πολύχρονη ψυχική ασθένεια της συζύγου του, ο Νομπελίστας συγγραφέας εξετάζει σε όλο του το έργο το μυστήριο

της ταυτότητας και την υποκειμενικότητα της αντίληψης. Στην Πιραντελλική δραματουργία δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια, παρά μόνο ένα παιχνίδι ρόλων και «η ανάγκη να εξαπατούμε αδιάκοπα τον εαυτό μας δημιουργώντας μια πραγματικότητα –μια για τον καθένα και ποτέ την ίδια για όλους, που αποδεικνύεται κάθε τόσο μάταιη και φανταστική», όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας.

Στο «Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)», έργο που παίχτηκε για πρώτη φορά το 1917, η δράση τοποθετείται σε ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον, με τους ήρωες να προσπαθούν να αποδείξουν- ο καθένας για τον εαυτό του-την αλήθεια των αντιφατικών ιστοριών τους, προκειμένου να ικανοποιήσουν τη νοσηρή περιέργεια και την χωρίς όρια αδιακρισία της κοινής γνώμης για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα καθιερωμένα.

Η αλήθεια του Πόνζα είναι ότι έχει χάσει τη γυναίκα του, τη Λίνα, και ζει πια με τη Σοφία, τη δεύτερη γυναίκα του. Η πρώην πεθερά του, η κυρία Φρόλα, έχοντας υποστεί ισχυρό σοκ από το θάνατο της κόρης της, νομίζει ότι η δεύτερη γυναίκα του Πόνζα, η Σοφία, είναι η κόρη της. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα ή μήπως η αλήθεια της κυρίας Φρόλα είναι διαφορετική; Μήπως το ευαίσθητο νευρικό σύστημα του Πόνζα αναγκάζει την κυρία Φρόλα και την κόρη της να υιοθετήσουν ρόλους που ο ίδιος ο Πόζα έχει επιβάλει, ότι δηλαδή η Λίνα δεν είναι η Λίνα αλλά η Σοφία και η κυρία Φρόλα δεν είναι η νυν αλλά η πρώην πεθερά του Πόνζα; Και άρα, αφού δεν υπάρχει Αλήθεια, μήπως αυτή είναι η μόνη Αλήθεια;

Το «Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε)» είναι μια περίπλοκη, ιδιοφυή σάτιρα, ποιητική και συνάμα σκληρή, σαρωτική αλλά και γεμάτη οίκτο για την αδυναμία του ανθρώπου να κατανοήσει τα αληθινά κίνητρα ακόμα και των δικών του πράξεων.

Ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση: Ξένια Καλογεροπούλου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Ηχητικός σχεδιασμός-Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Κίνηση: Σταυρούλα Σιάμου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Θεοδώρα Καπράλου

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):
Ξένια Καλογεροπούλου: Φρόλα
Μαρία Κεχαγιόγλου: Αμάλια Αγκάτσι
Μιχάλης Κίμωνας: Υπηρέτης/Τσεντούρι
Έμιλυ Κολιανδρή: Κυρία Σιρέλλι
Θύμιος Κούκιος: Κύριος Σιρέλλι
Υβόννη Μαλτέζου: Κυρία Τσίννι
Κώστας Μπερικόπουλος: Λαμπέρτο Λαουντίζι
Μιχάλης Οικονόμου: Κύριος Πόνζα
Ελίνα Ρίζου: Ντίνα
Σταυρούλα Σιάμου: Κυρία Πόνζα
Γιώργος Συμεωνίδης: Αγκάτσι
Μηνάς Χατζησάββας: Νομάρχης

Φωτογραφίες παράστασης: Πάτροκλος Σκαφίδας