Γιούλη Αθουσάκη - Βίκυ Κυριακοπούλου: Για ό,τι ζούμε, είναι δική μας η ευθύνη

16:24 14/11/2014 - Πηγή: Culture Now

Το ιδιαίτερο έργο «Φωνάζω στον ουρανό με όλη μου την καρδιά», ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και οι πρωταγωνίστριες της παράστασης, Γιούλη Αθουσάκη και Βίκυ Κυριακοπούλου, μιλούν στο Culturenow.gr τόσο για τις δυσκολίες της αναμέτρησης με τους ρόλους και το κείμενο, όσο και τις γενικότερες απαιτήσεις του επαγγέλματός τους στην σημερινή Ελλάδα.

Συνέντευξη Αναστασία Ρίζου

CulureNow:

Το έργο της Μεξικανής Χιμένα Εσκαλάντε, «Φωνάζω στον ουρανό με όλη μου την καρδιά», ανεβαίνει για πρώτη φορά στη χώρα μας. Τι πραγματεύεται και ποιοι ακριβώς είναι οι ρόλοι που παρουσιάζονται;

Γιούλη Αθουσάκη: Κατά μία έννοια μιλάει για τη λαϊκή θυμοσοφία «πρόσεχε τι εύχεσαι». Επιπλέον, υπενθυμίζει πως όλα είναι αλληλένδετα, άρα και οι άνθρωποι με το παρελθόν τους και τους προγόνους τους. Το πρόβλημα δεν είναι ο «απέναντι», αλλά, όλα όσα έχουν εμφυτευτεί μέσα μας, γενιές και γενιές πολιτισμού. Η ιστορία αφηγείται από δύο «ψυχές», στο σώμα 22 γυναικών! Πολλά θυληκά παρουσιάζονται στη σκηνή. Μάνα/Κόρη, Αδελφές, Μητριά/Προγονή, Νύφη/Πεθερά, Κυρία/Υπηρέτρια, Σύζυγος/Ερωμένη, Φίλες, Ερωτευμένες, Γιαγιά/Εγγονή και τέλος μια ορφανή και μια γυναίκα σαν οποιαδήποτε άλλη στον κόσμο…

Βίκυ Κυριακοπούλου: Πραγματεύεται τον ρόλο του μεταφυσικού στο ζήτημα των ανθρωπίνων σχέσεων. Σε μια σειρά όλων των πιθανών σχέσεων που μπορεί να έχουν δυο γυναίκες, η Χιμένα θέτει ερωτήματα για το ποιός τελικά φέρει την ευθύνη για την κόλαση που μας συμβαίνει. Φταίνε τα άστερια; Φταίνε οι άλλοι; Μήπως εμείς οι ίδιοι; Οι ρόλοι, ρόλοι- αρχέτυπα (της μητέρας, της κόρης, της μητριάς, της κυρίας, της υπηρέτριας κ.α.) πλεγμένοι μεταξύ τους και στις καταστάσεις, απαντούν με τις επιλογές τους στα ερωτήματα αυτά.

C. N.: Κατά τη γνώμη σας ποιο είναι το ισχυρότερο μήνυμα του κειμένου πάνω στην πολύπλοκη οικοδόμηση των ανθρωπίνων σχέσεων;

Γιούλη: Όσο πιο νωρίς καταλάβουμε πως το «κτήνος» βρίσκεται μέσα μας και όχι σε κάποιον αόρατο εχθρό, τόσο πιο γρήγορα θα έρθουμε αντιμέτωποι με την αλήθεια, ¨τη γύμνια μας¨. Έτσι όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με τον συνάνθρωπο, θα μπορέσουμε να τον ακούσουμε πραγματικά, χωρίς να πέφτουμε πάνω σε τοίχο.

Βίκυ: Ότι έχουμε πάντα το δικαίωμα επιλογής, απέναντι στην κόλαση και στον παράδεισο. Για ό,τι ζούμε, είναι δική μας η ευθύνη.

C. N.: Διερευνώντας το έργο για χάρη των ρόλων σας, ανακαλύψατε ή «φωτίσατε» κάποιο κομμάτι του εαυτού σας που στη συνέχεια διευκόλυνε την ερμηνεία των ηρωίδων;

Γιούλη: Ω, ναι! Το έργο για μένα ήταν εξαιρετικά απαιτητικό σε αυτό το επίπεδο. Έπρεπε να έρθω κι εγώ η ίδια αντιμέτωπη με το «τέρας» μου, και έρχομαι καθημερινά. Δεν ξέρω αν όντως «φώτισα» κάποιο κομμάτι, σίγουρα όμως, άνοιξα κάποιες πόρτες για να μπορώ καθημερινά, να ανακαλύπτω καινούρια πράγματα γι’ αυτές τις γυναίκες.

Βίκυ: Σίγουρα. Η μνήμη παίζει σημαντικό ρόλο στην διαδικασία. Ανατρέχεις σε γεγονότα και συμπεριφορές για να κατανοήσεις την λογική τους και να τους δώσεις δίκαιο. Γιατί έχουν. Και οι 22!!

C. N.: Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας σε μία τόσο απαιτητική δουλειά, καθώς και για τη σκηνοθέτιδα Εσθέρ Αντρέ Γκονζάλες.

Γιούλη: Για μένα ήταν μεγάλη τιμή να συνεργαστώ με την παλαιότερη δασκάλα μου σε κάτι τόσο δύσκολο και εντελώς καινούριο. Σε μία Ελλάδα της κρίσης, η μικρή μας ομάδα, έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου και την παραγωγή αυτού του εγχειρήματος, οπότε, οι δυσκολίες ήταν μεγάλες και δεν έλλειψαν οι εντάσεις. Όμως, η χαρά του να ξεπερνάς κάθε μέρα τον εαυτό σου, μέσα από μία τόσο δημιουργική διαδικασία, δεν συγκρίνεται με τίποτα. Ευχαριστώ την Εστέρ για όσα έχω μάθει, πρωτίστως για μένα την ίδια, και τη Βίκυ που με άντεξε –και με ενέπνευσε- σε αυτή την συνοδοιπορία.

Βίκυ: Αγαπάω πολύ τους συμπαίκτες που σου επιτρέπουν να έχεις άνεση και σου έχουν και σου εμπνέουν εμπιστοσύνη. Και με την Γιούλη τα είχαμε αυτά τα στοιχεία και την ευχαριστώ πολύ για αυτό και για πολλά άλλα!

Η Εσθέρ Αντρέ Γκονζάλες είναι μια σκηνοθέτιδα που έχει προτείνει, όχι συνηθισμένα θεατρικά κείμενα στο ελληνικό κοινό και πάντα με ενδιαφέρουσα ανάγνωση. Μας πήγε από τον δύσκολο δρόμο, με υπομονή, επιμονή και εμπιστοσύνη και είμαι πολύ ευτυχής που με κάλεσε σε αυτό το ταξίδι!

C. N.: Μετράτε κάποια χρόνια στο θέατρο, αν και προερχόμενες από διαφορετικούς χώρους, κατά μία έννοια. Πείτε μας δύο λόγια για την επαγγελματική σας πορεία καθώς και τις δυσκολίες που αντιμετωπίσατε ως νέες ηθοποιοί σε έναν άκρως ανταγωνιστικό τομέα.

Γιούλη: Η πορεία μου στο χώρο, σε επαγγελματικό επίπεδο, είναι ολιγοετής. Έχω εργαστεί παλιότερα στην Θεσσαλονίκη και δειλά έχω ξεκινήσει και στην πρωτεύουσα, αντιμετωπίζοντας διαρκώς, μία πολύ δύσκολη περίοδο για νέους ανθρώπους, που θέλουν να βγουν στο χώρο, με τις καλύτερες των προθέσεων, αλλά χωρίς να ξέρουν τα χαστούκια που έρχονται. Δεν το βάζω κάτω. Σημασία έχει κυρίως η θέληση και η δουλειά. Όχι με την «Κοελική» έννοια. Δεν θα συνωμοτήσει κανένα σύμπαν για να επιτύχω τους στόχους μου. Ούτε είναι ανάγκη να συνομωτήσω εγώ με τον διάβολο. Εγώ θα έρθω σε επαφή, με το τί είμαι διατιθημένη να κάνω για να φτάσω εκεί που θέλω. Και εκεί ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Ειμαι εδώ για να φωνάξω με όλη μου την καρδιά. Και πάνω από όλα για να ακούσω, η ίδια, τον εαυτό μου.

Βίκυ: Η πρώτη παράσταση επαγγελματικού θιάσου που συμμετείχα, ήταν το 2006, αλλά στην σχολή πήγα δύο χρόνια μετά. Από το 2011 συνεργάζομαι με την Εσθέρ Αντρέ Γκονζάλες, που ήταν και δασκάλα μου. Το πρόβλημα που έχω αντιμετωπίσει, όπως οι περισσότεροι νέοι ηθοποιοί δυστυχώς, είναι το οικονομικό. Δύσκολα θα πάρει κάποιος παραγωγός μαζί σου το ρίσκο.
Αλλά το ότι ελλείψει χρημάτων ανεβαίνουν τόσες παραστάσεις σημαίνει ότι υπάρχουν λύσεις. Και ότι το θέατρο έχει γίνει περισσότερο ανάγκη.

C. N.: Τι σχεδιάζετε μετά την ολοκλήρωση των παραστάσεων στο θέατρο «Προσωρινός»;

Γιούλη: Καταρχάς, θα προσπαθήσουμε να βγάλουμε την παράσταση στο εξωτερικό. Μην ξεχνάμε ότι κάνει παγκόσμια πρεμιέρα, ένα νέο έργο, σε 4 πόλεις από διαφορετικούς θιάσους! Ελπίζουμε να καταφέρουμε να τους φιλοξενήσουμε κι εμείς εδώ. Από κει και έπειτα… Έχω αποφασίσει να μην ακολουθήσω την πεπατημένη της οντισιόν, και να τολμήσω κάτι δικό μου, με νέους ανθρώπους, που μοιραζόμαστε το ίδιο πάθος για το θέατρο. Είδωμεν!

Βίκυ: Υπάρχει η ιδέα ενός φεστιβάλ. Καθώς το έργο έκανε φέτος παγκόσμια πρεμιέρα σε 4 χώρες ,υπάρχει η πιθανότητα να συναντηθούν οι 4 θίασοι στο Μεξικό. Μακάρι.