Η μελαγχολία των δράκων, του Philippe Quesne στη Στέγη

13:29 27/1/2016 - Πηγή: Culture Now

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών φιλοξενεί για τρεις παραστάσεις, στις 26, 27 και 28 Φεβρουαρίου 2016, το έργο του Philippe Quesne, Η μελαγχολία των δράκων.

Hard-rock Disneyland. Τι δουλειά έχουν μια μπάντα χεβυμεταλλάδων, ένα αυτοκίνητο και μια γιαγιά μηχανικός αυτοκινήτων σε ένα χιονισμένο τοπίο; Ο μέγας θαυματοποιός της γαλλικής αβανγκάρντ, στην πρώτη του εμφάνιση

στην Ελλάδα, φέρνει μια εικονοκλαστική παράσταση, έναν ύμνο στη φιλία.

Αναρχικός των εικόνων και αλχημιστής του βλέμματος, ο πρωτοπόρος Γάλλος σκηνοθέτης και εικαστικός Φιλίπ Κεν έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ύστερα από πρόσκληση της Στέγης, με ένα κωμικοτραγικό θέαμα απαράμιλλης ομορφιάς και απροσδόκητου χιούμορ, που ανασκευάζει το αρνητικό πρόσημο στη λέξη «μελαγχολία».

Πόση ποιητικότητα μπορεί να κρύβει η απρόβλεπτη συνάντηση μιας ξεπεσμένης μπάντας με μια ηλικιωμένη στη μέση του πουθενά; «Απροσμέτρητη», μοιάζει να μας απαντά ο Κεν, ο οποίος από το 2003 θριαμβεύει στα φεστιβάλ της Αβινιόν και της Βιέννης και ταράζει το θέατρο με την εξωφρενική εικονοκλαστική δύναμη των παραστάσεών του.

Στη Μελαγχολία των Δράκων, ένα ξεχαρβαλωμένο Citroën «μένει» λόγω μηχανικής βλάβης σε ένα ξέφωτο, στο μέσον ενός απόκοσμου χιονισμένου τοπίου. Στο αυτοκίνητο επιβαίνουν έξι μεσήλικες hard-rockers. Μια γιαγιά με γνώσεις μηχανικού προσφέρεται να το επισκευάσει. Κι εκείνοι, για να την ευχαριστήσουν, στήνουν ένα «ψυχαγωγικό πάρκο» με ό,τι διαθέτουν στο hard rock ρεπερτόριό τους.

Το αλπικό τοπίο, οι «μαλλιάδες» με τα μπλουζάκια που γράφουν «Metallica» και η μπαλάντα “Still Loving You” των Scorpions, μιξαρισμένη με μεσαιωνικές καντάτες, συνθέτουν έναν υπερρεαλιστικό παιάνα στο πιο αλλόκοτο επίτευγμα της ανθρώπινης φυλής: τη φιλία.

Η ποπ κουλτούρα συναντά τη μεταφυσική, τα ευτελή σκηνικά εφέ την υψηλή μπεκετική αφαίρεση, η μελαγχολία την αισιοδοξία και το ψέμα του Θεάτρου την αλήθεια της Φύσης: αυτό είναι το σταθερό «οικοσύστημα» μέσα στο οποίο ο Κεν συνθέτει τα αλλόκοτα, ονειρικά και παράδοξα αστεία θεάματά του.

Συντελεστές:

Σύλληψη, Σκηνοθεσία & Σκηνογραφία: Philippe Quesne
Ερμηνεύουν: Isabelle Angotti, Rodolphe Auté, Joachim Fosset, Cyril Gomez-Mathieu, Sébastien Jacobs, Victor Lenoble, Émilien Tessier, Gaëtan Vourc’h
Διεύθυνση σκηνής: Marc Chevillon
Τεχνικός σκηνής: Joachim Fosset

Παραγωγή περιοδείας: Nanterre-Amandiers Centre Dramatique National
Παραγωγή παράστασης: Vivarium Studio

Συμπαραγωγή: Wiener Festwochen (Βιέννη), Hebbel am Ufer (Βερολίνο), La rose des vents -Scène nationale de Lille Métropole / Villeneuve d’Ascq (Λιλ), Nouveau théâtre - Centre dramatique national de Besançon (Μπεζανσόν), Ménagerie de Verre (Παρίσι), Le Forum - Scène conventionnée de Blanc-Mesnil, Le Carré des Jalles, Festival Perspectives (Ζααρμπρύκεν)

Με την υποστήριξη: Région Île-de-France, Parc de la Villette, Centre National du Théâtre

Κατάλληλο για ανηλίκους 14+ με συνοδεία ενήλικα

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά

Περισσότερες πληροφορίες

Διθυραμβικές είναι οι κριτικές στο διεθνή Τύπο για τη Μελαγχολία των Δράκων, μια παράσταση που έκανε πρεμιέρα στο Festwochen της Βιέννης, το 2008: «Απόλυτο αριστούργημα!» – εφ. De Morgen (Βέλγιο)

«Εκείνο που διέπει την παράσταση, πάνω απ’ όλα, είναι μια άνευ προηγουμένου εκδοχή του παραλόγου, εξίσου ιδιοφυής όσο και ξεκαρδιστική.» – εφ. De Standaard (Βέλγιο)

«Μια στιγμή γεμάτη χάρη και ευωχία, τόσο πλούσια και άσκοπη όσο και η ζωή που την ενέπνευσε.» – εφ. Le Soir (Βέλγιο)

«Η απόλυτη φυσικότητα των ηθοποιών, η ποιητική ευρηματικότητα και το χιούμορ, που ποτέ δεν γίνεται κυνικό, καθιστούν τη Μελαγχολία ένα αφοπλιστικό και πανίσχυρο θέαμα.» – deredactie.be

Ηθοποιοί, εικαστικοί, μουσικοί και ένας σκύλος: αυτή ήταν η βασική σύνθεση του Vivarium Studio, της θεατρικής ομάδας που δημιούργησε ο εικαστικός και σκηνογράφος Φιλίπ Κεν το 2003.

Ο Φιλίπ Κεν (γενν. 1970) είχε τη συνήθεια ως παιδί να συλλέγει και να παρατηρεί έντομα. Δεν έγινε όμως ποτέ εντομολόγος. Αντ' αυτού, αξιοποίησε τις σπουδές του στις εικαστικές τέχνες, αρχικά ως σκηνογράφος στο θέατρο και την όπερα, αλλά και σε εκθέσεις, και έπειτα στη σκηνοθετική και σκηνογραφική του δουλειά με το Vivarium Studio, όπου η σκηνογραφία ενέχει τη λειτουργία ενός οικοσυστήματος εντός του οποίου εμβαπτίζονται οι ηθοποιοί.

Ιδρυτικός στόχος του Vivarium Studio (που σημαίνει «ενυδρείο» ή/και «γυάλινο θηριοτροφείο») είναι η έκθεση του ανθρώπινου είδους σε συνθήκες μικροβιολογικού εργαστηρίου.

Για τη δημιουργία κάθε νέας παραγωγής του, ο Κεν ακολουθεί τις αρχές του παιχνιδιού Ντόμινο: η τελευταία σκηνή κάθε δουλειάς του «γεννά» την πρώτη σκηνή της επόμενης. Με αυτή τη λογική, Η Μελαγχολία των Δράκων προέκυψε από το L' Effet de Serge (Τα εφέ του Σεργίου), ένα θέαμα όπου ο βασικός χαρακτήρας επινοεί διαρκώς μικροσκοπικά ειδικά εφέ με ό,τι υπάρχει μέσα στο διαμέρισμά του.

Για την παράσταση L' Effet de Serge (2007), ο Κεν απέσπασε το Obie Award στο Under the Radar Festival (Νέα Υόρκη).

Από το 2014, ο Κεν είναι ο καλλιτεχνικός συν-διευθυντής του θεάτρου Nanterre-Amandiers, Centre dramatique national.

Εκτός από παραστάσεις που προορίζονται για θεατρικές σκηνές, ο Κεν δημιουργεί site-specific περφόρμανς και εικαστικές παρεμβάσεις στο δημόσιο χώρο ή σε φυσικά τοπία. Για παράδειγμα, το Des Expériences παίχτηκε σε δάση και λίμνες, αλλά και σε χωματερές και γκαλερί!

Στην παράσταση Enchantillions (2008), η σκηνή είναι η βιτρίνα ενός εμπορικού καταστήματος και οι θεατές-περαστικοί χρησιμοποιούν το πλήκτρο ενός ποντικιού iMac προκειμένου να δώσουν οδηγίες στους ηθοποιούς που εκτίθενται σε αυτήν.

Ο Φιλίπ Κεν έχει περιοδεύσει διεθνώς, από την Αβινιόν, τη Βιέννη, το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες μέχρι τη Νέα Υόρκη, το Σηάτλ, τη Βραζιλία, το Μεξικό και το Χονγκ Κονγκ, με τις παραγωγές του Vivarium Studio: La Démangeaison des ailes (2003), Des expériences (2004), D’après nature (2006), L’Effet de Serge (2007), La Mélancolie des Dragons (2008), Big Bang (2010), Swamp Club (2013) και Next Day (2014).

Παράλληλες δράσεις

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου
Εργαστήριο θεάτρου με τον Philippe Quesne

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου
Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές