Η Σταχτοπούτα, σε χορογραφία Ρενάτο Τζανέλλα από την ΕΛΣ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

18:21 24/3/2015 - Πηγή: Culture Now

Tη Σταχτοπούτα, το μοναδικό μπαλέτο που έγραψε ο Γιόχαν Στράους ο νεότερος, παρουσιάζει το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής σε χορογραφία Ρενάτο Τζανέλλα, στην Αίθουσα Α. Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών από τις 24 Απριλίου και για έξι μόνο παραστάσεις.

Πρόκειται για μία εντυπωσιακή παραγωγή που πρωτοπαρουσιάστηκε στην Κρατική Όπερα της Βιέννης, σε σκηνικά και κοστούμια του θρύλου της Γαλλικής μόδας Κριστιάν Λακρουά. Την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα διευθύνει ο Αρχιμουσικός

Ηλίας Βουδούρης. Τη χορογραφία ερμηνεύουν οι Α' Χορευτές, οι Σολίστ, οι Κορυφαίοι και το Corps de Ballet της ΕΛΣ.

Λίγοι γνωρίζουν ότι στο τέλος της ζωής του ο Γιόχαν Στράους ο νεότερος, ο γνωστός μας «βασιλιάς του βαλς», συνέθεσε και μουσική για ένα μπαλέτο. Καθώς ο συνθέτης πέθανε το 1899 δεν πρόλαβε να δει την πρεμιέρα του έργου το 1901. Την σύνθεση αποπεράτωσε ο Γιόζεφ Μπάγερ, συνθέτης μπαλέτων που ήταν διάσημα εκείνη την εποχή.

H παραγωγή της Σταχτοπούτας του Γιόχαν Στράους του νεότερου, την οποία παρουσιάζει η Εθνική Λυρική Σκηνή στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 24, 25, 26, 28, 29, 30 Απριλίου 2015, δημιουργήθηκε το 1999 για το Μπαλέτο της Κρατικής Όπερας της Βιέννης. Αφορμή στάθηκαν η συμπλήρωση εκατό χρόνων από το θάνατο του συνθέτη, αλλά και η συμπλήρωση ογδόντα χρόνων από το 1919, τελευταία χρονιά κατά την οποία το συγκεκριμένο μπαλέτο παρουσιάστηκε στην Κρατική Όπερα της Βιέννης για την οποία το συνέθεσε ο Στράους.

Με αυτή την ευκαιρία ο Ρενάτο Τζανέλλα, σημερινός διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ο οποίος από το 1995 διατελούσε διευθυντής του Μπαλέτου της Κρατικής Όπερας της Βιέννης, πρότεινε τη δική του ανάγνωση, η οποία ήταν εμπνευσμένη από δύο βασικά στοιχεία. Το πρώτο ήταν ότι εκείνη η παραγωγή συνέπιπτε με τη στροφή ενός αιώνα ακριβώς όπως και η παγκόσμια πρώτη του μπαλέτου: τότε η υφήλιος διάβαινε το κατώφλι του 20ού αιώνα, ενώ κατά την αναβίωση του 1999 αυτό του 21ου. Δεύτερο βασικό στοιχείο που ενέπνευσε τον Τζανέλλα, ήταν ο κόσμος της μόδας, όπως προβλέπεται από την υπόθεση του έργου κι όπως αποφασίστηκε να υπηρετηθεί στη νέα παραγωγή. Για το σκοπό αυτό συνεργάστηκε με τον Κριστιάν Λακρουά, έναν από τους διασημότερους σχεδιαστές μόδας, γνωστό από τη συνεργασία του με εμβληματικούς οίκους όπως οι Hermès, Jean Patou και Christofle, όπως επίσης για τη συλλογή νυφικών, η οποία αποδεικνύεται ιδιαίτερα πολύτιμη στην τελευταία Πράξη της νέας χορογραφίας. Ο Λακρουά έχει επίσης εμπειρία στο θεατρικό κοστούμι καθώς έχει σχεδιάσει για όπερα, μπαλέτο και θέατρο, μεταξύ άλλων στην Όπερα του Παρισιού και την Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης. Ακολουθώντας τη βασική ιδέα του Τζανέλλα να υπάρξει αναφορά στην αρχική παραγωγή, για τα σκηνικά της παραγωγής ο Λακρουά εμπνεύστηκε από τα σχέδια που φιλοτέχνησε ο Άντον Μπριόσκι για την πρώτη παραγωγή της Κρατικής Όπερας της Βιέννης.

Ο Στράους συμφωνούσε με την ιδέα μίας Σταχτοπούτας που θα διαδραματίζεται στην εποχή του. Το αρχικό σενάριο του Άλμπερτ Κόλμαν, ψευδώνυμο του Καρλ Κόλμπερτ, προέβλεπε πως η υπόθεση εκτυλίσσεται σε πολυκατάστημα. Για την πρεμιέρα του μπαλέτου, η οποία τελικά δεν δόθηκε στη Βιέννη αλλά στο Βερολίνο το 1901, την πλοκή τροποποίησε ο Χάινριχ Ρέγκελ, κρίνοντας πως «είναι αυτονόητο σε μία νέα παρουσίαση του μπαλέτου Σταχτοπούτα να ληφθεί υπόψη η ψυχή της σημερινής εποχής». Με τη σειρά του, ο Τζανέλλα επενέβη στην υπόθεση, συμφωνώντας με τη ρήση του Ρέγκελ. Εισήγαγε το χαρακτήρα του Γιόχαν Στράους του νεότερου, αλλά επίσης επιφυλάσσει ευτυχές τέλος και για τα λιγότερο φωτεινά πρόσωπα του έργου, τη μητριά και τις δύο αδελφές της Σταχτοπούτας. Δική του προσθήκη είναι επίσης οι χαρακτήρες της Δεσποινίδος Τσερρίνι και του κυρίου Κουέρρα, πρώτων χορευτών του Μπαλέτου της Κρατικής Όπερας της Βιέννης, οι οποίοι λαμπρύνουν το χορό της Β’ Πράξης.

Η Σταχτοπούτα με μια ματιά

O συνθέτης

O Γιόχαν Στράους o νεότερος, ο «βασιλιάς του βαλς», γεννήθηκε το 1825 στην Βιέννη. O πατέρας του, Γιόχαν Στράους ο πρεσβύτερος, παρότι συνθέτης ιδιαίτερα αγαπητός και επιτυχημένος, δεν επιθυμούσε ο γιος του να ακολουθήσει την ίδια σταδιοδρομία. Ωστόσο, ο νεαρός Γιόχαν επέμεινε και σύντομα οι Βιεννέζοι τού έδειξαν την αγάπη τους. Γεμάτος αυτοπεποίθηση περιόδευσε σε πολλές χώρες και στα μέσα της δεκαετίας του 1860 ήταν ήδη διασημότερος από τον πατέρα του. Την εποχή εκείνη την Ευρώπη σάρωναν οι οπερέτες του Ζακ Όφενμπαχ. Επηρεασμένος, ο Στράους δοκίμασε τις δικές του δυνάμεις πρώτα με τις Εύθυμες κυράδες της Βιέννης που δεν παρουσιάστηκαν ποτέ, και στη συνέχεια με την οπερέτα Ο Ίντιγκο και οι 40 κλέφτες, η οποία δόθηκε με τεράστια επιτυχία το 1871. Στην παρισινή εκδοχή του ίδιου έργου ο Στράους ενέταξε το βαλς Στον ωραίο γαλάζιο Δούναβη. Ακολούθησαν πολλές οπερέτες, μεταξύ των οποίων το Ρωμαϊκό καρναβάλι (1873), η Νυχτερίδα (1874), το δημοφιλέστατο στις ΗΠΑ Δαντελένιο μαντήλι της βασίλισσας (1880), Μία νύχτα στη Βενετία (1883) και Ο βαρόνος Ατσίγγανος (1885). Το 1899, διασημότατος και καταξιωμένος, ο Στράους πέθανε στη γενέτειρά του Βιέννη.

Το έργο

Το 1898 o 73χρονος Στράους πείστηκε να συνθέσει μουσική για ένα μπαλέτο, που θα παρουσιαζόταν στην Αυτοκρατορική-Βασιλική Αυλική Όπερα της Βιέννης, όπως ονομαζόταν τότε η μετέπειτα Κρατική Όπερα της πόλης. Η υπόθεση του Άλμπερτ Κόλμαν, ψευδώνυμο του Καρλ Κόλμπερτ, επελέγη μετά από διαγωνισμό, στον οποίο συγκεντρώθηκαν 700 σενάρια και αποτελεί εκσυγχρονισμένη εκδοχή του γνωστού παραμυθιού της Σταχτοπούτας. Ο Στράους δεν έζησε αρκετά ώστε να ολοκληρώσει τη μουσική. Την σύνθεση αποπεράτωσε ο Γιόζεφ Μπάγερ, συνθέτης μπαλέτων που ήταν διάσημα εκείνη την εποχή.

Πρεμιέρες

Μετά το θάνατο του συνθέτη η Κρατική Όπερα της Βιέννης αρνήθηκε να παρουσιάσει το μπαλέτο, όπως είχε αρχικά συμφωνηθεί. Έτσι, η παγκόσμια πρώτη δόθηκε τελικά από τη Βασιλική Όπερα του Βερολίνου στις 2 Μαΐου 1901. Η χορογραφία ήταν του Έμιλ Γκραιμπ, στο σενάριο είχε επέμβη ο Χέρμαν Χάινριχ Ρέγκελ ενώ την ορχήστρα διηύθυνε ο Καρλ Μουκ.

Η παρούσα παραγωγή της Κρατικής Όπερας της Βιέννης παρουσιάστηκε με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από το θάνατο του Γιόχαν Στράους του νεότερου 22 Δεκεμβρίου 1999 σε χορογραφία του Ρενάτο Τζανέλλα, τότε διευθυντή του Μπαλέτου της Κρατικής Όπερας της Βιέννης και σήμερα διευθυντή του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το μπαλέτο παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την Εθνική Λυρική Σκηνή.

Πρώτη παρουσίαση από την Εθνική Λυρική Σκηνή - Παραγωγή του Μπαλέτου της Κρατικής Όπερας της Βιέννης, 1999 / www.wiener-staatsballett.at

Μουσική διεύθυνση: Ηλίας Βουδούρης
Χορογραφία - Φωτισμοί: Ρενάτο Τζανέλλα
Σκηνικά - Κοστούμια: Κριστιάν Λακρουά*

Τους βασικούς ρόλους ερμηνεύουν οι:
Γιόχαν Στράους ο νεότερος: Γιώργος Βαρβαριώτης, Αλεξάντερ Νέσκωβ
Μαντάμ Λεοντίν, μητριά της Γκρέτε: Στράτος Παπανούσης
Γκρέτε (Σταχτοπούτα): Σταυρούλα Καμπουράκη, Μαρία Κουσουνή
Γκούσταφ, πρίγκιπας: Nτανίλο Ζέκα, Βαγγέλης Μπίκος
Φανσόν και Υβέτ, οι δύο αδερφές της Γκρέτε: Aιμιλία Γάσπαρη - Αλίνα Στεργιανού, Βανέσα Κούρκουλου - Πόπη Σακελλαροπούλου
Φραντς και Γιόζεφ, οι δύο αδερφοί του Γκούσταφ: Αγάπιος Αγαπιάδης, Αντώνης Κορούτης
Δις Τσερρίνι, πρίμα μπαλαρίνα: Αιμιλία Γάσπαρη, Νατάσα Σιούτα
Κος Κουέρρα, Α' Χορευτής: Ιγκόρ Σιάτζκο, Αγάπιος Αγαπιάδης

Με την Ορχήστρα, τους Α' Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de Ballet της ΕΛΣ

*Το σκηνικό βασίζεται σε σχέδια του Άντον Μπριόσκι, ευγενική παραχώρηση του Αυστριακού Θεατρικού Μουσείου, Βιέννη. Σκηνικά, κοστούμια και φροντιστηριακό υλικό κατασκευάστηκαν από την ART για λογαριασμό της Theaterservice GmbH, Βιέννη