Κωνσταντίνος Μίαρης: Προσφυγή στην Αυθεντία* ή προσφυγή στην Αυθεντικότητα;

11:10 6/7/2016 - Πηγή: Culture Now

Θυμάμαι ότι γύρω στα 13 μου αγόρασα στα κρυφά ένα πακέτο τσιγάρων, λόγω της συσκευασίας τους, όχι για να καπνίσω. Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν αυτό που μου άρεσε αλλά ήδη κάτι άρχιζε να με απασχολεί γύρω απο το σχέδιο του γράμματος. Μέχρι το Λύκειο δεν είχα ιδέα για το τι ήθελα να κάνω. Ήμουν καλός στα θεωρητικά μαθήματα και οι δάσκαλοι με προέτρεπαν να ασχοληθώ με τη Φιλοσοφία. Ευτυχώς τα πράγματα πήραν άλλη τροπή…

Δεν έχω δώσει ποτέ μου επαγγελματική κάρτα. Αισθάνομαι αμήχανα με οτιδήποτε μπορεί να μου προσδώσει συγκεκριμένη ιδιότητα. Επίσης δεν θεωρώ πως η γραφιστική πρέπει

πάντα να συνδέεται με εμπορικούς σκοπούς.

Προσπαθώ οτιδήποτε προτάσω να το στηρίζω όχι μόνο μέσω του σχεδιασμού αλλά και μέσω της συνολικής μου στάσης γύρω απο τα θέματα που με απασχολούν. Είναι αυτό που προσπαθώ να μεταδώσω και στους μαθητές της σχολής στην οποία διδάσκω τα τελευταία χρόνια. Μου αρέσει να βλέπω ένα σύνολο στο οποίο η προσωπικότητα και ο σχεδιασμός είναι ένα και το αυτό.

Όλα ξεκινούν απο μια βασική ιδέα. Αν βρεθεί η ιδέα δημιουργείται ο σκελετός δόμησης πάνω στον οποίο χτίζω μέσω της σύνθεσης. Όσο πιο στέρεος είναι αυτός ο σκελετός τόσο πιο σίγουρος αισθάνομαι για το τελικό αποτέλεσμα. Χρησιμοποιώ συχνά τις λέξεις δόμηση και σκελετός… ίσως γιατί περισσότερο και απο τους γραφίστες θαυμάζω τους τεχνίτες που κατεργάζονται σκληρά-άκαμπτα υλικά όπως την πέτρα, το μάρμαρο ή το σίδερο.

Προσπαθώ όσο μπορώ να μην εφησυχάζομαι σε μια μονόπλευρη σχεδιαστική προσέγγιση. Αν κάποιος παρακολουθήσει την πορεία της δουλειάς μου τα τελευταία δέκα χρόνια θα έβλεπε αποκλίσεις που ίσως να μην μπορούσε να δικαιολογήσει. Πρίν 5-6 χρόνια η τυπογραφία που χρησιμοποιούσα υπερτερούσε των υπόλοιπων στοιχείων της σύνθεσης. Τα τελευταία χρόνια έχω μια έντονη έλξη για το πρωτόλειο, το ανεπιτήδευτο και με ενδιαφέρει η χρήση διαφορετικών υλικών που μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με το χαρτί.

Δεν μου αρέσουν οι τίτλοι poster master ή design master κλπ. Master ίσον αυθεντία και μια αυθεντία συνήθως ασκεί εξουσία εφόσον προϋποθέτει υπακοή. Η λέξη αφεντικό εκεί έχει τις ρίζες της. Πιστεύω πως τέτοιες έννοιες δεν έχουν χώρο σε κανένα είδος τέχνης.

* Η προσφυγή στην αυθεντία είναι ένα είδος λογικού επιχειρήματος επίσης γνωστού και ως argumentum ad verecundiam (Λατ. επιχείρημα προς σεβασμό) ή ipse dixit (Λατ. το είπε ο αυτός ο ίδιος), το οποίο χρησιμοποιείται όταν η τιμή αλήθειας μίας θέσης είναι ευθέως ανάλογη με την αξιοπιστία, τις γνώσεις ή το αξίωμα του προτείνοντος την θέση.

INFO: Ο Κωνσταντίνος Μίαρης, γεννημένος το 1980, είναι Έλληνας γραφίστας και καθηγητής Οπτικής Επικοινωνίας & Τυπογραφίας. Έχει σχεδιάσει εταιρικές ταυτότητες, εξώφυλλα δίσκων σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, υπήρξε art director περιοδικών και υπεύθυνος σχεδιασμού προγραμμάτων θεατρικών παραστάσεων. Μέρος του έργου του δημοσιεύεται τακτικά στον εγχώριο και διεθνή τύπο ενώ έχει συμμετάσχει επανειλημμένα σε μερικές από τις σημαντικότερες Μπιενάλε αφίσας του κόσμου. Το 2016 συμπεριλήφθηκε στη λίστα των 50 τιμώμενων poster masters της Μπιενάλε της Βαρσοβίας με αφορμή τον εορτασμό των 50 χρόνων απο την ίδρυση της. Archive of Konsept83 Design Studio - www.k83.gr

Διαβάστε επίσης:

Η Ελληνική αφίσα τιμάται στην 25η Διεθνή Μπιενάλε της Βαρσοβίας