Κώστας Ευαγγελάτος – Ζωγραφικά αναθήματα: έκθεση στη Σύγχρονη Πινακοθήκη Villa Ροδόπη

16:49 29/7/2013 - Πηγή: Culture Now

Η Σύγχρονη Πινακοθήκη VILLA ΡΟΔΟΠΗ, Ι.Μεσολωρά 7 και Βύρωνος στο Αργοστόλι της Κεφαλονιάς εγκαινιάζει την έκθεση ζωγραφικής και επιζωγραφισμένων αντικειμένων του ζωγράφου, περφόρμερ, λογοτέχνη, θεωρητικού της τέχνης Κώστα Ευαγγελάτου με τίλο "Ζωγραφικά αναθήματα".

Η έκθεση σε πρώτη φάση λειτούργησε με μεγάλη επιτυχία από τον Ιούλιο και περιλαμβάνει πρόσφατες ζωγραφικές συνθέσεις του εικαστικού δημιουργού και ειδικά τις μεγάλων διαστάσεων συνθέσεις με αλίκτυπα ξύλα, ευρήματα στις παραλίες του νησιού, που ολοκληρωμένα

εκτίθενται συνολικά για πρώτη φορά.

Τα επιζωγραφισμένα αυτά ιδιότυπα εικαστικά έργα δημιουργούν ένα πολυχρωματικό εννοιακό περιβάλλον, με ποικίλες ερμηνευτικές προεκτάσεις. Οι εικαστικές δημιουργίες του σε ποικίλα υλικά, πέτρες, ξύλα, σίδερα εκτός από τον εσωτερικό εκθεσιακό χώρο κοσμούν και τον μεγάλο κατάφυτο κήπο σε διάλογο με τις φόρμες των δέντρων και των άφθονων λουλουδιών.

Στις 10.15 ακριβώς θα γίνoυν στη λίθινη σκηνή του κήπου- ΜΩΒ ΣΚΗΝΗ, τα δρώμενα της ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ. Φέτος ο Κώστας Ευαγγελάτος θα απαγγείλει το συμβολικό ποίημα του ΜΥΘΟΓΡΑΦΗΜΑ σε πρωτότυπη μινιμαλιστική μουσική σύνθεση του Νίκου Γαρμπή - NICOFILIMON και το Χοροθέατρο ΛΥΔΙΑ ΛΙΘΟΣ, θα παρουσιάσει το τολμηρό μουσικό πρελούδιο του Κλώντ Ντεμπυσύ "Το απομεσήμερο ενός Φαύνου". Η νέα χορογραφία είναι της Φένιας Αποστόλου με την ίδια ως Νύμφη και Φαύνο τον χορευτή Ηλία Μπαγεώργο.

θα ακολουθήσει η ετήσια δεξίωση υπό το σεληνόφως στον κήπο της Villa Ροδόπη.

Η είδοδος για τους φιλότεχνους είναι ελεύθερη

Ο Δρ. Λογοτεχνίας του Ιονίου Παν/μίου Ηλίας Τουμασάτος επισημαίνει σε κείμενο του: Ο Κώστας Ευαγγελάτος πιστεύω ότι με το εικαστικό, το ποιητικό του έργο, τις performances που για δεκαετίες τώρα πραγματοποιεί, ήταν πάντα φωνή ζωντανή, δυνατή, καθαρή, που έβλεπε και φανέρωνε, που δεν φοβόταν την αλήθεια, που δεν κρυβόταν και δεν έκρυβε. Που ανησυχούσε και δημιουργώντας μας προειδοποιούσε, με τον δικό του τρόπο, ακούραστα, «ιδίοις αναλώμασιν», αλλά και ελεύθερα, ανεξάρτητα, χωρίς στήριξη από πουθενά, και «τότε», που η πολιτιστική μας ζωή ήταν πλήρης φανφάρας και ανούσιου πληθωρισμού, και η καθημερινότητά μας ήταν αποχαυνωμένη στον δανεικό μας ευδαιμονισμό. Αλλά και «τώρα», που ελλείψει χρημάτων, τα αλαλάζοντα κύμβαλα σίγησαν, εκείνος συνεχίζει... Ο κήπος του μένει ανθισμένος και θαλερός επειδή ποτέ δεν χρειάστηκε λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Επειδή, σ’ αυτή την τόσο δύσκολη συγκυρία αυτό που θα αντέξει και θα ζήσει (ή, στην εσχάτη, θα πέσει τελευταίο), είναι το αυθεντικό, το ουσιαστικό.