Μάνος Στεφανάκης: Η πρώτη ανάγνωση…

14:40 7/2/2017 - Πηγή: Culture Now

Ο Μάνος Στεφανάκης θυμάται την πρώτη φορά που διάβασε τον «Ντέτεκτιβ» του Δημήτρη Χατζή, η οποία τον στοιχειώνει ακόμα.

_________

Θυμάμαι την πρώτη φορά που, πριν από ενάμισι χρόνο περίπου, διάβασα τον «Ντέτεκτιβ» του Δημήτρη Χατζή. Είχαμε ήδη βρεθεί με τη Γιούλη και την Ιφιγένεια και είχαμε συζητήσει το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής μας συνεργασίας, αλλά μόνο εφόσον θα συμφωνούσαμε σε ένα κείμενο που, και για τους τρεις, θα είχε θέση στην Αθήνα των 1500 παραστάσεων. Το πρώτο διήγημα που

μου πρότεινε η Ιφιγένεια ήταν, λοιπόν, «O Ντέτεκτιβ» από «Το τέλος της μικρής μας πόλης». Ξεκινούσα έχοντας διάφορα κείμενα και συγγραφείς, Έλληνες και ξένους στο μυαλό μου, μα όλες αυτές οι πιθανότητες εξαφανίστηκαν διαβάζοντας αυτό το μικρό διήγημα. Η πιθανότητα έγινε αμέσως στόχος.

Αυτός ο συγγραφέας που ήξερα και αγαπούσα από άλλα του κείμενα μα που ποτέ δεν τα είχα φανταστεί στη σκηνή, συμπύκνωνε σ’ αυτό το μικρό διηγηματάκι των 15 σελίδων όλες του τις αρετές και την πυκνή πολιτική του σκέψη. Ο λόγος του χειμαρρώδης, αβίαστος. Προϊόν σκληρής δουλειάς με την κάθε λέξη. Ο Χατζής στεκόταν με επιμονή στο κάθε τι για να έχει το κείμενο του τελικά αυτή την καταπληκτική ροή. Το χιούμορ του εύστοχο, πικρό και μαύρο πολλές φορές σε κάνει να γελάς μα όχι μεγαλόφωνα. Περιγράφει τα στραβά του κόσμου με την αθωότητα ενός παιδιού. Δε σου το δείχνει πως κάνει χιούμορ. Οι ήρωές του, λες και είναι κομμάτια του ίδιου, τον νιώθουμε να τους μεταχειρίζεται με τη φροντίδα γονιού. Ο Συρεγκέλας, ένας κουβαλητής, η πιο μικρή ψηφίδα ενός μωσαϊκού που χάνεται ήσυχα και από κανέναν δε λείπει. Ο Θοδωράκης με την αγνή αγωνία της νιότης του, που μεγάλωσε μαθαίνοντας να περιμένει… Μορφές και οι δύο «παράξενες και πολύ λυπημένες». Και φυσικά η κοινωνία. Μια επαρχιακή ελληνική κωμόπολη, πάντα παρούσα, με τα φαντάσματα του παρελθόντος της να περιφέρονται ανάμεσα στους ζωντανούς. Μια ελληνική κοινωνία καταδικασμένη να ζει με τις πληγές του παρελθόντος της, μα που πολεμά να προχωρήσει μπροστά, να εξελιχθεί και να εκσυγχρονιστεί καταπατώντας στο πέρασμά της όνειρα και ιδέες.

Προσωπικά, με στοιχειώνει ακόμη η πρώτη εκείνη ανάγνωση. Ακόμη, μετά από ενάμιση χρόνο. Ύστερα από πρόβες, διαβάσματα, περάσματα, παραστάσεις, ανατρέχω σ’ αυτήν την πρώτη ανάγνωση και ανακαλώ την αίσθηση εκείνη. Το ανατρίχιασμα που με έκανε να σκεφτώ: «Ναι, αυτό το κείμενο πρέπει να ακουστεί».

info: Ο Μάνος Στεφανάκης γεννήθηκε το 1983. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Αρχή» και της σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με τους: Β. Μαυρογεωργίου, Γ. Νταλιάνη, Μ. Πρωτόπαππα, Μ. Καρατζογιάννη, Β. Θεοδωρόπουλο, Κ. Αρβανιτάκη, Π. Δεντάκη, Ν. Καρρά. Ως βοηθός σκηνοθέτη έχει συνεργαστεί με τους Κ. Καλλιβρετάκη και Π. Δεντάκη. Φέτος παρουσιάζει την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά με τίτλο «Ο Ντέτεκτιβ» στο θέατρo Skrow και πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Το Ασυνόδευτο» του Ανδρέα Φλουράκη σε σκηνοθεσία Γιάννη Νταλιάνη και Βασίλη Μαυρογεωργίου στο θέατρο Skrow.