Νέο Γαλλικό Θέατρο 3 - Μισέλ Βιναβέρ,Μαρί Ντιάνγ, Ζάν Ρενέ

10:33 9/5/2014 - Πηγή: Culture Now

Κυκλοφόρησε ο 3ος τόμος του Νέου Γαλλικού Θεάτρου από τις Εκδόσεις Άγρα, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθήνας. Ο παρών τόμος περιέχει έργα των πλέον καταξιωμένων σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων της Γαλλίας, του Μισέλ Βιναβέρ, της Μαρί Ντιάνγ και του Ζαν-Ρενέ Λεμουάν.

Μισέλ Βιναβέρ: Αναζήτηση εργασίας – Μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει κανείς για να βρει –ή για να μη χάσει– τη δουλειά του; Πόση ελευθερία και πόση αξιοπρέπεια είναι

διατεθειμένος να εκχωρήσει; Άνεργος εδώ και τρεις μήνες, ένας πρώην διευθυντής πωλήσεων αναζητά εργασία. Με όχημα μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που δίνει στον διευθυντή προσωπικού μιας πολυεθνικής εταιρείας, παρακολουθούμε να ξεδιπλώνονται σ’ όλη τους την εμβέλεια η ακρότητα και ο κυνισμός, η παντοδυναμία της έννοιας της εργασίας στον καπιταλιστικό κόσμο.

Η χορωδιακή μορφή, όπως τη διδάσκει ο Μισέλ Βιναβέρ, με τους χαρακτήρες να διαπλέκονται παράλληλα πάνω σ’ έναν κατακερματισμένο διάλογο, υλοποιεί αριστοτεχνικά στο επίπεδο της γλώσσας την αναγωγή του ιδιωτικού στο δημόσιο. Τα πρόσωπα είναι σαν να μη δικαιούνται εκτενή, προσωπικό χώρο, σαν να μη διαθέτουν καμιά αυτονομία. Όλοι μετέχουν (μετέχουμε) στο συλλογικό δράμα της επισφάλειας και της έκθεσης της οικογένειας, του «μέσα» στις σαρκοβόρες συνθήκες του «έξω».

Διεύθυνση και επιμέλεια μετάφρασης: Δήμητρα Κονδυλάκη

Μαρί Ντιάνγ: Χίλντα – Το ανελέητο πορτρέτο μιας γυναίκας που έχει τόσο μαγευτεί από την οικιακή της βοηθό ώστε προσπαθεί να την αποστερήσει από τον ίδιο της τον εαυτό, από τη ζωή και την οικογένειά της. Εστιάζοντας στο στοιχείο του διφορούμενου εντός της διαλεκτικής αφέντη και δούλου, φιλοτεχνείται η συγκλονιστική παρουσία μιας υστερικής και τυραννικής αριστερής αστής, μέσα σε ένα κλίμα νοσηρής περιέργειας. «Η Marie NDiaye έχει βρει έναν αποκλειστικά δικό της τρόπο για να μιλήσει για πράγματα που ανήκουν σε όλους», αναφέρει το λογοτεχνικό περιοδικό La Quinzaine littéraire.

Διεύθυνση και επιμέλεια μετάφρασης: Ανδρέας Στάικος

Ζαν-Ρενέ Λεμουάν: Ιφιγένεια – Εδώ, τα πάντα συμβαίνουν τη νύχτα. Η Ιφιγένεια ξυπνάει γιατί κατατρύχεται από μια έντονη προαίσθηση. Θα ξετυλίξει το κουβάρι των αναμνήσεων, θα αντιληφθεί τον αιώνιο χαρακτήρα της συγκεκριμένης νύχτας, η οποία, συνειδητοποιεί η Ιφιγένεια, θα είναι η τελευταία, και σαν άλλη Κασσάνδρα θα δει το μέλλον, θα αποδεχθεί την αδήριτη πραγματικότητα του θανάτου της, ενώ επιπλέον θα συλλάβει τον όλεθρο ενός πολέμου που θα οδηγήσει έναν ολόκληρο λαό σε μια φρικτή νίκη.

Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου

Ζαν-Ρενέ Λεμουάν: Μήδεια, μανιασμένο ποίημα – Ο μύθος του Ευριπίδη παρουσιάζεται σε αυτόν το μονόλογο ως φλεγόμενο ποίημα μιας πληγωμένης γυναίκας, διχασμένης ανάμεσα στη φονική εκδίκηση και τον άπελπι έρωτα. Εστιάζοντας στην αλλόκοτη συνθήκη της ξεριζωμένης ξένης, συνδυάζει, μέσα από μια ποιητική προσέγγιση, την πολιτική, ψυχαναλυτική και σεξουαλική διάσταση του θέματος, αφήνοντάς μας να αμφιταλαντευόμαστε μεταξύ φόβου και τρόμου.

Μετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου

Το τρίτο βιβλίο Νέου Γαλλικού Θεάτρου από τις εκδόσεις Άγρα παρουσιάζει τρεις ιδιαίτερους συγγραφείς που εντάχθηκαν εν ζωή στο ρεπερτόριο της Comédie-Française.

Ο Μισέλ Βιναβέρ, γεννημένος στο Παρίσι το 1927 από γονείς ρωσικής καταγωγής, ξεκίνησε το 1940 ως μυθιστοριογράφος και το 1955 εξελίχθηκε σε θεατρικό συγγραφέα με το έργο Aujourd’hui ou les coréens. Το θέατρό του είναι στενά συνδεδεμένο με την ιστορία: πόλεμος της Κορέας, Αλγερία, 11η Σεπτεμβρίου. Συγκαταλέγεται στους σύγχρονους Γάλλους θεατρικούς συγγραφείς με τις πιο πολλές παραστάσεις. Μετά τη συμπερίληψη του L’Ordinaire στο ρεπερτόριο της Comédie-Française καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους συγγραφείς του γαλλικού θεάτρου. Η Αναζήτηση εργασίας θεωρείται πλέον κλασικό έργο του παγκόσμιου ρεπερτορίου.

Η Μαρί Ντιάυγ, γεννημένη το 1967 στο Πιτιβιέ του Λουαρέ, από μητέρα Γαλλίδα και πατέρα Σενεγαλέζο, ξεκίνησε να γράφει σε εφηβική ηλικία. Το 2001 απέσπασε το Βραβείο Femina για το μυθιστόρημά της Rosie Carpe και το 2009 το Βραβείο Goncourt για το Trois femmes puissantes. Το θεατρικό έργο της Ο μπαμπάς πρέπει να φάει, που συμπεριλήφθηκε στον πρώτο τόμο του Νέου Γαλλικού Θεάτρου από τις εκδόσεις Άγρα (2012), παρουσιάστηκε από την Comédie-Française το 2003. Είναι η μοναδική γυναίκα συγγραφέας που εν ζωή δέχτηκε αυτή την τιμή. Σύμφωνα με την L’Express-RTL, η Ντιάυγ ήταν η πιο πολυδιαβασμένη γαλλόφωνη συγγραφέας του 2009.

Ο Ζαν-Ρενέ Λεμουάν, γεννημένος το 1959 στην Αϊτή, έζησε τα παιδικά του χρόνια στο Ζαΐρ και τα εφηβικά στο Βέλγιο. Έπειτα από καριέρα ηθοποιού, αφιερώνεται στη συγγραφή και στη σκηνοθεσία. Το 1997 ιδρύει την ομάδα Erzuli και γράφει έργα για το θέατρο, πολλά από τα οποία κέρδισαν σημαντικά βραβεία (Συλλόγου Κριτικών Καλύτερης Δημιουργίας στα γαλλικά, Εταιρείας Δραματικών Συγγραφέων και Συνθετών – SACD théâtre, του Ιδρύματος Beaumarchais). Η παράσταση Erzuli Dahomey, déesse de l’amour (Μεγάλο Βραβείο της Εταιρείας Δραματικών Συγγραφέων και Συνθετών το 2009) ανέβηκε τον Μάρτιο του 2012 στο Théâtre du Vieux Colombier από τη θεατρική ομάδα της Comédie-Française. Πρόσφατα του απονεμήθηκε το βραβείο «Émile Augier» της Académie Française για το θεατρικό έργο Iphigénie in memoriam.