Ο κούκος - Πελαγία Φυτοπούλου: Κριτική βιβλίου

Η Πελαγία Φυτοπούλου με την ποιητική συλλογή Κούκος προσθέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα ψηφίδα στο σύγχρονο ποιητικό μωσαϊκό, μια ξεκάθαρη φωνή και έναν ρυθμικό τρόπο που αξίζει προσοχής.

Αν κάτι απομένει ως γενική εντύπωση μετά την ανάγνωση της συλλογής, κάτι που με άλλα λόγια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί με όρους της προηγούμενης ποιητικής παράδοσης, είναι ένα πνεύμα σκοτεινά και σοβαρά (έλλογα!) προ-ρομαντικό∙ μια μακάβρια διάθεση ιδωμένη μέσα από ένα τραγικά γνωστικό σύγχρονο βλέμμα (π.χ. «Κάνει ψύχρα/Σκέπασέ με/Χώμα θα βρεις στο ψυγείο»). Κυριαρχεί εν γένει η σκέψη πως η γραμμή που

διαχωρίζει τους κόσμους της ζωής και του θανάτου είναι λεπτή, είτε ο άλλος κόσμος αποδίδεται ως ουρανός («απόψε τοποθετούν στον ουρανό/παιδικά καθίσματα») είτε ως ένας κόσμος βαθιά κάτω από τη γη (ως λάκκος, μνήμα, φέρετρο). Στο επίπεδο των λέξεων, η δημιουργικότητα της Φυτοπούλου συναντάται όχι στην καθαυτή λεξιπλασία εντός μίας λέξης, αλλά στην απροσδόκητη συνάντηση δυο λέξεων που μεταφορικά φωτίζουν βαθιά κρυμμένα σημασίες: για παράδειγμα, όταν γράφει «ονειρεύομαι/ένα θάνατο σπουδαστή/ «θα ’ρθουν τα φορτηγά στοιβαχτείτε», υπενθυμίζει τη ριζική σημασία του σπουδαστή (
Keywords
Τυχαία Θέματα