Παναγιώτης Κερασίδης: Ποίηση της ουτοπίας

15:43 24/6/2015 - Πηγή: Culture Now

Ο άνθρωπος παίρνει δύναμη από τα ορατά και αόρατα συνώνυμα της ουτοπίας με τα οποία έρχεται σε κάποιου είδους επαφή. Και έτσι, με αυτό το σφρίγος, σαν φλόγα ζωής, επιχειρεί να καταστρατηγήσει τις ιδιότητες της φθοράς και να απενεργοποιήσει τις όποιες παγίδες της πραγματικότητας. Αν τα καταφέρει, ενδέχεται να χειραγωγήσει, τουτέστιν να χρησιμοποιήσει, το άγνωστο. Το οποίο, συχνά πολύτιμο και απρόσμενο, δεν έχει συναίσθηση των δυνατοτήτων που του παραχωρεί ακαταπαύστως η ουτοπία. Μόνον έτσι υπάρχει περίπτωση να ξυπνήσει το ναρκωμένο ένστικτο του σώματος. Και κατά συνέπεια να αποκτήσει το σώμα

οντότητα επιθετική και να ανοίξει το δρόμο για να χτυπήσουμε συνθηματικά την πόρτα του παραθύρου που βλέπει παντού.

Όχι με ελπίδες, επιθυμίες, με όνειρα. Αλλά με τα μάτια, τα αυτιά, με τα δάχτυλα, τα χείλη. Με τη γλώσσα. Με τη μνήμη και τη λήθη. Με όλο το δυνάμει είναι. Που δίνει προοπτική στα παραμύθια, όχι τέλος. Με αδιαφιλονίκητο δεδομένο πως ό, τι δε γίνεται πράξη ζωής γίνεται πράξη τέχνης. Έστω και σκέψη. Και αυτό που μας δυσκολεύει κάπως αλλά και μας ανοίγει την όρεξη είναι η ερήμην μας αντανάκλαση του εαυτού μας στα πράγματα και το αντίθετο. Αυτή η αμφίδρομη κίνηση εκκολάπτει το ανολοκλήρωτο. Που αποτελεί δημιουργική σταθερά για τη ζωή και την τέχνη.

«Να εξοικειωθώ λοιπόν αν γίνεται με το κενό που μου αναλογεί. Τίποτα σπουδαίο δηλαδή. Μια στιγμή ουτοπίας στον τόπο του εγκλήματος, που φωταγωγείται στους αιώνες με δάχτυλα κομμένα και ραμμένα στη σιωπή. Αφού λίγο πολύ όλα γίνονται για το μέλλον, για το βουνό του παραδείσου που περιφράξαμε για να εξευμενίσουμε το άγνωστο, πριν μας τραβήξουν το αυτί τα όρια της νίκης και της ήττας και μας δέσουν κόμπο στα βήματα προς τα αθάνατα μνήματα».

(Ενηλικίωση της ουτοπίας, Γαβριηλίδης 2014, σελ. 9)

Info: Ο Παναγιώτης Κερασίδης γεννήθηκε το 1955 στην Πάτρα. Σπούδασε νομικά. Είναι επιμελητής βιβλίων. Έχει εκδώσει επτά ποιητικές συλλογές. Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης κυκλοφορεί (2014) το βιβλίο του «Ενηλικίωση της ουτοπίας».

* Αναδημοσίευση από το περιοδικό Culturenow Mag, τεύχος 32