Παρασάγγες - Δημήτρης Καλοκύρης

13:18 27/9/2016 - Πηγή: Culture Now

Κυκλοφόρησε το έβδομο βιβλίο του Δημήτρη Καλοκύρη στις Εκδόσεις Άγρα με τίτλο, Παρασάγγες.

Το βιβλίο του Μουσείο των αριθμών είχε τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος 2002 ενώ το 2014, με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου τόμου του έργου του Παρασάγγες, ο συγγραφέας τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών.

Ο δεύτερος τόμος του έργου αυτού αποτυπώνει σε εγκυκλοπαιδική και πάλι μορφή το κυκλοφοριακό χάος που προκάλεσε η έκδοση του πρώτου.
Παραδόξως,

ο συγγραφέας του εξακολουθεί να μην έχει εμπιστοσύνη στην κρίση του σοφού λαού και σε όσα πρεσβεύει συνήθως η κοινή γνώμη.

Τα κείμενα που παρελαύνουν εδώ σχηματίζουν ένα είδος φιλολογικής αυτοβιογραφίας με πρόσχημα (συνήθως) κάποιο βιβλίο, ένα λογύδριο, έναν κατά παραγγελία πρόλογο ή μια αιφνίδια ιδέα. Συμπολεμιστές του ρέοντος συλλογικού, σύμμαχοι εν λόγοις, συμπαραταγμένοι στο μέτωπο του κενού, πόσο απέχουμε εν τέλει «ανάμεσό μας»; Πίσω από τη διατύπωση Παρασάγγες (φαρσάγκ: λέξη περσική, 30 στάδια= 5.350 μέτρα) αποκαλύπτονται – ή μήπως συγκαλύπτονται;– τα σκάνδαλα της προσέγγισης με κρυπτικές αναφορές σε μια στρατιά (νυν ή πρώην) φίλων, όπου ο αναγνώστης δεν θα χάσει την ευκαιρία να διακλαδιστεί συνειδητά στους πλαταγισμούς των κατεσπαρμένων βεγγαλικών του απογειώσεων. Με δεδομένο δε ότι ο κύριος λόγος που γράφει κανείς είναι γιατί βαριέται να μιλά, διαπιστώνει κάποτε πως « ό,τι ήταν να γράψω το έγραψα», οπότε
αποφασίζει να σταματήσει το γράψιμο, ακόμα και με τους μηχανισμούς (ή να τα ξαναγράψει όλα από την αρχή;) και να ανατοκίζει το μέλλον στο διαδίκτυο ανακεφαλαιώνοντας πλέον τα παρόντα με τη σβηστήρα.

« Στο κράτος Τζινκόνγκ, που βρισκόταν σαράντα παρασάγγες μακριά, μπορεί να είχαν όλοι μονάχα ένα χέρι, είχαν όμως και τρία μάτια για να ξεχωρίζουν το γίν από το γιάνγκ. Κάλπαζαν πάνω σε πολύχρωμα άλογα και τους ακολουθούσαν χρυσοκίτρινα πουλιά με δύο κεφάλια. Τα θυμάστε; Μερικοί έλεγαν ότι έγιναν σημαίες του Βυζαντίου... »

Η Βίβλος της λογοτεχνίας αποτελείται από την Αγία Γραφή της παράδοσης και την Αγία Ανάγνωση της αναδημιουργίας, της μυστικής ανασύνθεσης, της Ανάστασης του έργου από το βλέμμα του αναγνώστη.
Από όλα αυτά, στην καλύτερη των περιπτώσεων, απομένουν συμπλέγματα λέξεων που συντονίζονται με κάποια εσωτερικά μικροσυστήματα μέσα μας, κάποια ρυθμικά τοπία που χρωματίζονται με ασυνήθιστες ηχητικές ακολουθίες, ίσως και αφυπνίζουν ιδέες ή ταραχές.
Ο κόσμος είναι γεμάτος από ηλίθιους που όλο και κάτι έχουν σπουδάσει, που υπήρξαν αριστούχοι ή μέτριοι, που έμαθαν γλώσσες, μουσικά όργανα, οδηγούν αεροπλάνο ή διαστημόπλοιο. Νόημα έχει να ανακαλύπτεις πηγές φωτός στην πληκτική καθημερινότητα, πηγές νερού στην έρημο του πλήθους.
Και μάλλον είχε άδικο ο Μπρεχτ: Εντέλει, οφείλουμε να αλλάξουμε λαό!
Σε όλα τα ερωτήματα η απάντηση είναι μία: Να ξαναθέτουμε διαρκώς την κρίσιμη ερώτηση σε πρώτο πρόσωπο.