Παρουσίαση και διάλεξη για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στο Έναστρον

11:42 18/12/2013 - Πηγή: Culture Now

Οι Εκδόσεις Vakxikon.gr παρουσιάζουν την Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου, στο βιβλιοκαφέ Έναστρον, το βιβλίο “«Κινηματογραφώντας σαν ζωγράφος», το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου συναντά τη ζωγραφική”, του Θανάση Βασιλείου.

Θα μιλήσουν οι: Θανάσης Βασιλείου, διδάσκων Θεωρία και Πρακτική του Κινημ/φου, Τάσος Γουδέλης, συγγραφέας, κριτικός κινηματογράφου, Θανάσης Μουτσόπουλος, καθηγητής της Ιστορίας Τέχνης και Θεωρίας του Πολιτισμού.

Επίσης, από την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία όλης της χώρας, σε έντυπη και ψηφιακή έκδοση, το βιβλίο Κινηματογραφώντας σαν ζωγράφος - το έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου συναντά τη ζωγραφική, του Θανάση Βασιλείου, από τις εκδόσεις Vakxikon.gr.

Ο συγγραφέας του βιβλίου Θανάσης Βασιλείου είναι διδάσκων της Θεωρίας και Πρακτικής του Κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου και το Πανεπιστήμιο της Μασσαλίας. Υπήρξε βοηθός του Θόδωρου Αγγελόπουλου στην ταινία “Η σκόνη του χρόνου”.

Σκοπός του Θανάση Βασιλείου είναι να μελετήσει ολόκληρο το έργο του Έλληνα σκηνοθέτη και τη σχέση που αυτό έχει με τη ζωγραφική. Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός είχαν πραγματοποιηθεί, μεταξύ άλλων, συναντήσεις με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο και τον διευθυντή φωτογραφίας του, Γιώργο Αρβανίτη.

Το «αγγελοπουλικό» πλάνο είναι ίσως το πλέον πολυσυζητημένο χαρακτηριστικό του έλληνα σκηνοθέτη. Αναλύσεις επί αναλύσεων, από τις πιο αδύναμες μέχρι τις πιο αριστουργηματικές, αδυνατούν να προσεγγίσουν το κινηματογραφικό έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, δίχως να περάσουν -αναγκαστικά- από το κεφάλαιο κάδρο-εικόνα-πλάνο. Χωρίς να ξεφεύγει από τον κανόνα αυτόν, ο Θανάσης Βασιλείου επιχειρεί μία ανάγνωση του έργου του έλληνα σκηνοθέτη μέσα από μια ξεκάθαρα εικαστική ματιά.

Λαμβάνοντας υπόψη τις ομολογημένες επιρροές τόσο του ίδιου του σκηνοθέτη αλλά όσο και του διευθυντή φωτογραφίας της μεγαλύτερης περιόδου του έργου του, Γιώργου Αρβανίτη, ο συγγραφέας αναλύει, αρχικά, πώς δύο έλληνες ζωγράφοι, ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Θεόφιλος, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης ως εικαστικό ίχνος της συλλογικής ελληνικής μνήμης, για να καταλήξει στη συνέχεια σε αναπαραστατικούς παραλληλισμούς προτεινόμενους, αποκαλύπτοντας -όχι λιγότερο ενδιαφέροντες- μακρινούς αντικατοπτρισμούς, με τα έργα των Ρενέ Μαγκρίτ και Κάσπαρ-Ντέιβιντ Φρίντριχ.

Την ίδια στιγμή, μέσα από μια διαδρομή που ξεκινά από τις θεωρίες του Φρόιντ περί μνήμης, το παράδειγμα του Μαρσέλ Προυστ και την ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, επιχειρείται να αναδειχθεί η σχέση της ανάμνησης με την εικόνα και πώς αυτή η διαδικασία κρύβει ένα από τα γοητευτικότερα εικαστικά χαρακτηριστικά του έλληνα σκηνοθέτη. Το ενδιαφέρον δε συνίσταται έτσι, απλά, στο να αποδειχθεί μια οποιαδήποτε εικαστική συγγένεια μέσα από μία σύγκριση πινάκων με πλάνα, αλλά, κυρίως, στο ότι οι Αγγελόπουλος και Αρβανίτης, πολύ συχνά, σκέφτονταν όπως οι ζωγράφοι.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)