Προσθέτοντας στην Αφαίρεση: έκθεση στον Ιστιοπλοϊκό Ομιλο Χανίων

11:44 17/7/2014 - Πηγή: Culture Now

Στον Ιστιοπλοϊκό Ομιλο Χανίων – Νεώριο Μόρο από την Πέμπτη 17 έως τις 30 Ιουλίου, στο πλαίσιο του προγράμματος “ΧΑΝΙaRT 2014 – Εικαστικές Διαδρομές στον Νομό Χανίων” θα φιλοξενηθεί η Εκθεση Σύγχρονης Τέχνης, με θέμα “Προσθέτοντας στην Αφαίρεση”.

«Τον Απρίλιο του 2013 ολοκληρώθηκε στο Museum of Modern Art της Νέας Υόρκης η έκθεση “Inventing Abstraction”, της οποίας τον πυρήνα αποτελούσε η Ευρωπαϊκή Aφαίρεση μεταξύ του 1910 και 1925. Η αφηρημένη

ζωγραφική έκανε την εμφάνισή της για πρώτη φορά με εκπροσώπους τον Vasily Kandinsky, Robert Delaunay, Frantisek Kupka, αλλά και την άμεση συνέχισή της από νεότερους ζωγράφους της εποχής όπως ο Kazimir Malevich και ο Piet Mondrian. Και ενώ η έννοια της εφεύρεσης είναι συνήθως μέρος μίας εξελικτικής πορείας της σκέψης, ο τίτλος “Εφευρίσκοντας την Αφαίρεση” θα μπορούσε να αντικατασταθεί με τον “Ανακαλύπτοντας την Αφαίρεση” με άμεση αναφορά στο γεγονός ότι οι συνιστώσες της ζωγραφικής μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να περιβάλλουν ένα παραστατικό υποκείμενο. Αυτή η “ανακάλυψη” βρισκόταν ανάμεσα στη θέση του Paul Cézanne για απλοποίηση και γεωμετρικοποίηση των μορφών (σε κώνους, κύβους και σφαίρες) σε σχέση με τον πριμιτιβισμό της εποχής του και την εκκίνηση της αφηρημένης ζωγραφικής με τον σουπρεματισμό της γεωμετρίας του Malevich. Η αφηρημένη τέχνη δεν σταμάτησε να προσελκύει δημιουργούς, παρ’ όλο που κάποια στιγμή η παραστατικότητα επανήλθε στο διεθνές προσκήνιο. Αντιθέτως, πολλοί σύγχρονοι εικαστικοί εξακολουθούν να κινούνται στην Αφαίρεση προσθέτοντας τη δική τους ματιά. Στην έκθεση “Προσθέτοντας στην Αφαίρεση” παρουσιάζουν το έργο τους τέσσερις καλλιτέχνες, που αγγίζουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο τάσεις της διαχρονικής Αφαίρεσης και επισυνάπτουν στη δυναμική της τη δική τους εμπειρία».

Ο Αποστόλης Ζολωτάκης παρουσιάζει τέσσερις πίνακες, που αγγίζουν λιγότερο ή περισσότερο στην ζωγραφική δράσης (action painting). Τα τρία έργα μπορεί να εκληφθούν ως αρνητικό εικόνας ενώ το τέταρτο ως θετικό. Σε αντίθεση με έναν εκπρόσωπο της ζωγραφικής δράσης, τον Jackson Pollock, ο οποίος θεωρεί ότι η αφηρημένη τέχνη δεν έχει αρχή και τέλος, ο Ζολωτάκης προσχεδιάζει τον πίνακά του και υλοποιεί την ιδέα ακολουθώντας έμμεσα ή άμεσα την κατεύθυνση που έχει προκαθορίσει. Το χρώμα μεταφέρεται στον καμβά (προστίθεται ή αφαιρείται) μέσω άλλης επιφάνειας.

Ο Jan Mulder συνδέει τους πίνακές του με μεγάλους ποιητές, όπως ο Rainer Maria Rilke και o Paul Celan. Στην πρόσφατη δουλειά του είναι ο Celan που του προσφέρει έναν πιο οικουμενικό, μελαγχολικό και ρομαντικό τόνο μέσω του ποιήματος Die Ewigkeit (Αιωνιότητα) από το βιβλίο Mohn und Gedächtnis. Οι τίτλοι των έργων του είναι συγκεκριμένοι ενώ η ζωγραφική του παραπέμπει σε αφηρημένη τοπιογραφία με αναφορά στην ζωγραφική χωματικού πεδίου (colourfield), χωρίς να επηρεάζεται από την γεωμετρικότητα ζωγράφων όπως ο Kenneth Nolland αλλά περισσότερο από μια πιο ελεύθερη έκφραση, όπως αυτή διαφαίνεται σε κάποια έργα του Morris Louis.

Τα έργα της Pauline Lethen διαπνέονται από τους διαφορετικούς κόσμους που έχει ζήσει στην ζωή της. Οι αφηρημένες συνθέσεις της περικλείουν την ένταση του φωτός και την απαλότητα της σκιάς. Η κίνηση ορίζεται και ορίζει τις πλατιές λωρίδες χρώματος που γεμίζουν την επιφάνεια. Τα έργα της δίνουν την αίσθηση της τάξης και απόηχους από την καλλιγραφία Ζεν, φέρνοντάς τα σε αντίθεση προς την «άγρια» σχέση του Franz Kline με την Ιαπωνική καλλιγραφία ή λίγο κοντύτερα στην ηπιότερη, αν και πιο γραμμική, κατάθεση του Pierre Soulages.

Η Κέλλυ Αθανασιάδου συμμετέχει στην έκθεση με μία γλυπτική σύνθεση από μέταλλο. Το έργο της Το Κύμα παίρνει και αυτό με την σειρά του μία αντιθετική στάση προς την τέχνη του παρελθόντος. Θυμίζει, στην απόλυτη αντίθεσή του, την στυλιζαρισμένη ξυλογραφία Το Μεγάλο Κύμα έξω από την Καναγκάουα (1829-32) του Katsushika Hokusai. Έχει κατασκευαστεί από ατσάλι και η έμπνευσή του αντλείται από την επιστήμη της στατιστικής και συγκεκριμένα από τη καμπύλη Kανονικής Kατανομής, που είναι ένα ιδανικό ιστόγραμμα απόλυτα συμμετρικό. Η Αθανασιάδου τεμαχίζει τοΚύμα, το ανασυνθέτει διαισθητικά δημιουργώντας ένα άτακτο, μη στυλιζαρισμένο κύμα, αναρτημένο στην οροφή του χώρου.

Επιμέλεια: Αναστάσιος Καρποδίνης.