Ψηφιακή πώληση: αυτός ο άγνωστος αυτός

11:11 1/12/2014 - Πηγή: Culture Now

(το παρόν κείμενο, διαβάζεται και τελείως αυτόνομα παρότι αποτελεί τη συνέχεια του προηγούμενου «Άρση- Θέση» που είχε τίτλο «2+1 κλισέ και πώς να τα ξεπεράσετε».)

Κλισέ: η ψηφιακή πώληση είναι το αδιαμφισβήτητο μέλλον

Αυτό πιθανότατα (σχεδόν σίγουρα) να ισχύσει για την Αμερική, για την Ιαπωνία αλλά και για το μικρό κομμάτι του πληθυσμού της Ασίας που δεν βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Για τον υπόλοιπο κόσμο θα πρέπει να το επανεξετάσουμε το ζήτημα. Και για την Ελλάδα

εννοείται.

Κατ’αρχήν οι ψηφιακές πωλήσεις στην Ελλάδα ήταν εξαρχής και παραμένουν σταθερά… μηδαμινές. Και μη μου πείτε ότι η κουλτούρα της αγοράς μέσω ίντερνετ είναι μακριά από την κουλτούρα του Έλληνα. Μαρμελάδες και παιδικά παπούτσια απ’όπου φανταστείς, μουσικό εξοπλισμό από τον «Τόμαν» αλλά και cd (!) από το Amazon.com - μια χαρά αγοράζει ο Έλληνας από ηλεκτρονικά καταστήματα όταν το θέλει.

Τότε γιατί δεν αγοράζει mp3;

Αρκετές αιτίες θα μπορούσε να αναφέρει κανείς αλλά ας μου επιτραπεί να μείνω στο πρακτικό του ζητήματος και να χρησιμοποιήσω ένα συγκεκριμένο παράδειγμα:

Ας υποθέσουμε ότι παρότι δεν έχεις αγοράσει ποτέ mp3, θέλεις να αγοράσεις το νέο άλμπουμ των Jane Doe “Recipes for Refugees” που κυκλοφόρησε αποκλειστικά σε ψηφιακή μορφή πριν από λίγες μέρες. (Το γιατί συνέβη αυτό έχει το ενδιαφέρον του και μπορείτε να το δείτε μετά εδώ) Ας πούμε ότι το άκουσες ολόκληρο σε μία από τις υπηρεσίες streaming (Spotify, Deezer) και ενθουσιάστηκες. Θέλεις να το έχεις στο usb stick σου. Ή ακόμη – ακόμη και να ενισχύσεις το συγκρότημα αγοράζοντας το.

Το πιθανότερο είναι ότι θα κατευθυνθείς για την αγορά σου στο γνωστό σου, σίγουρο και αγαπημένο (;) Amazon.com. Αμ, δε! Για να αγοράσεις mp3 από εκεί ο υπολογιστής σου πρέπει να είναι καταχωρημένος (registered) στην Αμερική. Για να το αγοράσεις από Amazon.jp να είναι στην Ιαπωνία και πάει λέγοντας.

ΟΚ. Υπάρχει και το i-tunes. Ναι αλλά για αυτό πρέπει να κατεβάσεις και να εγκαταστήσεις ένα πρόγραμμα στη συσκευή σου. Θες να το αποφύγεις αυτό. Άσε που μπορεί να βρεθείς με το καινούργιο άλμπουμ π.χ. των U2 στα καλά καθούμενα στον λογαριασμό σου.

Κάπου εδώ έχεις ήδη ξενερώσει. Σταματάς να ασχολείσαι. Χάριν επιχειρήματος ας πούμε ότι συνεχίζεις. Ψάχνεσαι στο Google και ανακαλύπτεις άγνωστες σε εσένα πλατφόρμες. Όλες σου ζητάνε να φτιάξεις username και password και θέλουν και το e-mail σου. Ώχου τώρα … ! Δεν θέλεις να το κάνεις όλο αυτό απλά για να αγοράσεις ένα άλμπουμ! (Είπαμε. Είναι η πρώτη σου φορά).

Με τα πολλά πέφτεις πάνω π.χ. στο emusic που επίσης ζητάει username και password αλλά τουλάχιστον είναι κατά πολύ φθηνότερο. Το άλμπουμ όμως; δεν το έχει …

Μα η εταιρεία διατείνεται ότι υπάρχει παντού! Πλέον έχεις μετατραπεί σε έναν από τους χαρακτήρες της πρόσφατης ταινίας «Ιστορίες για Αγρίους». Επικοινωνείς με την Puzzlemusik που το κυκλοφόρησε, κι είσαι μάλιστα τόσο τυχερός που απαντώ εγώ – ο άνθρωπος δηλαδή που έχει οργανώσει και παρακολουθήσει την κυκλοφορία και άρα ξέρει την περίπτωση.

Και μαθαίνεις ότι υπάρχει το άλμπουμ στο emusic αλλά … δεν εμφανίζεται στο ψαχτήρι τους γιατί οι συνολικές αναζητήσεις ανά τον κόσμο είναι πάρα πολύ χαμηλές (σε σχέση με τα ήδη καθιερωμένα διεθνή ονόματα) και ο τρόπος λειτουργίας της συγκεκριμένης πλατφόρμας επηρεάζεται από αυτό. Κάπου εδώ μου κλείνεις το τηλέφωνο ή δεν ξαναστέλνεις e-mail και δεν ασχολείσαι πάλι με το θέμα “αγορά mp3”.

Πιθανόν να συντρέχουν κι άλλοι λόγοι που εμποδίζουν την ψηφιακή πώληση να «τσουλήσει» σε μεσαίες και μικρές αγορές όπως η ελληνική. Αλλά και μόνο τα παραπάνω πρακτικά ζητήματα που δημιουργούν προσχώματα στην πρώτη επαφή του ενδιαφερόμενου με το αντικείμενο, καθιστούν την οποιαδήποτε «ανάπτυξη» αδύνατη.

Τελικά…

Be it cd, or vinyl…

Λέω να περάσω μια βόλτα από ένα δισκοπωλείο…