Σοφία Κορώνη: «Δεν έχω ιδέα»

11:30 27/1/2017 - Πηγή: Culture Now

Η Σοφία Κορώνη μοιράζεται μαζί μας αγαπημένες φράσεις και σκέψεις για την παράσταση «Και θα σφάξουμε το κουνέλι. Η ζωή είναι ωραία. Η ζωή είναι καλή. Θα σφάξουμε το κουνέλι».

____________

«Δεν έχω ιδέα». Λιούις Κάρολ

Ψέμα και Αλήθεια. Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Ό,τι επεξηγείται καταχωρείται ως κατεκτημένη γνώση- η εμπειρίωση περιττεύει.

Ζωή. Μια περιπέτεια, συμβαίνει μέσα σε μια στιγμή και διαρκεί για πάντα.

«Τίποτα δεν είμαστε είπα και έπεσα.»

Τι είναι αλήθεια; Τι είναι

ψέμα; Ποιοι είμαστε; Ποιο είναι το νόημα της ζωής; Προλαβαίνουμε να βρούμε απαντήσεις; Γιατί δε ζούμε για πάντα; Πόσο κρατάει το για πάντα; Μ’ αγαπάς; Η αναζήτηση κ ο ορισμός της ταυτότητας; Ποια είμαι; Ποια γίνομαι; Η Συνάντηση, ο Άλλος, η μεταμόρφωση στο νέο πρόσωπο που γινόμαστε μέσα από κάθε συνάντηση.

Η αγαπημένη μου φράση στην παράσταση και αυτή που η μόνη κατανοώ είναι «Δεν έχω ιδέα».

Και ξεκινά η αγωνία της γνώσης. «Άρχισε από την αρχή και συνέχισε μέχρις ότου φτάσεις στο τέλος. Τότε στάσου». Ερχόμαστε σ’ ένα κόσμο όπου όλη η αλήθεια έχει ήδη ορισθεί εκ προοιμίου και σε αυτήν θα μυηθούμε στην παιδική ηλικία. Η ελευθερία μας περιορίζεται. Μαθαίνουμε τα ονόματα των πραγμάτων και αποκτάμε κι εμείς το δικό μας όνομα. Το όνομα αυθαίρετα ορίζει ή επικυρώνει και το γεγονός της ύπαρξης. Ζούμε πλέον στέρεα και α-νόητα. Η εμπειρία δεν διδάσκεται. Ούτε η ταυτότητα.

«Ποια είμαι λοιπόν; Εξηγήστε μου πρώτα αυτό…»

«Ας εξερευνήσουμε φώναξα και πήδηξα επάνω», κι από δω ανοίγεται η ελευθερία να εκτεθούμε στον κόσμο του οποίου μας διαφεύγει η γνώση και να διερευνήσουμε τη προσωπική μας αντίληψη της αλήθειας των πραγμάτων, τη βιωμένη αλήθεια, τη μόνη έγκυρη πραγματικότητα. Το παιχνίδι-παζλ των νοημάτων, η ανταρσία της εμπειρίας κατά των λέξεων «τίποτα δεν ειπώθηκε που να καλύπτει την περίπτωσή μας», η σιωπή που αποκαλύπτει την απάντηση σε όσα δεν κατανοήσαμε αλλά αποκτήσαμε την γνώση τους.

Η προσφυγή στο καταφύγιο του Άλλου. Το βλέμμα του πάνω μας φωτίζει το μυστήριο του εαυτού. Και «ω η αγάπη, η αγάπη, αυτή είναι που κάνει τη γη να γυρίζει.»

Ο χρόνος όμως είναι περιορισμένος. Μας διαφεύγει διαρκώς – «Αλλά όπου να ‘ναι, θα φύγουμε. Αυτό είναι για δω μόνο, αυτό είναι μόνο για τώρα».

«Τολμώ το σύμπαν να ταράξω;» …προλαβαίνω; «Ένα λεπτό χρόνος πολύς». Η αναμέτρηση με το αιώνιο, την αθανασία.

Υπάρχω. Υπό περιορισμούς. Χρόνος. Θάνατος. Κι ένας κόσμος ακατανόητος μου χαρίζεται να του δώσω το δικό μου νόημα.

«Πόσο κρατάει το για πάντα; Μερικές φορές μόνο ένα δευτερόλεπτο.»

Στον έρωτα ζούμε το για πάντα, την αιωνιότητα… προς στιγμήν. Ψέματα είναι. Αλλά ισχύει αφού το ζούμε. Ζαβολιά βέβαια κάνουμε. Αλλά επιτρέπεται. Η εμπειρία μας όσο συν – βιώνεται επικυρώνει το ό,τι Υπάρχουμε. Ψηλώνουμε ακαριαία σαν την Αλίκη και τα κεφάλια μας συγκρούονται στ’ αστέρια και γελάμε γιατί είναι ηδονή και ευφορία και εδώ κάνει αθανασία, ο χρόνος υποχωρεί, η αιωνιότητα σηκώνει τα φουστάνια και μας χαρίζεται.

«Ποια είναι η φράση για το φεγγάρι; Και η φράση για την αγάπη; Με ποια λέξη θα ονομάσουμε το θάνατο; Δεν ξέρω.»

βιρτζίνια γουλφ

Info: https://www.facebook.com/willkilltherabbit

◊ Η παράσταση «Και θα σφάξουμε το κουνέλι. Η ζωή είναι ωραία. Η ζωή είναι καλή. Θα σφάξουμε το κουνέλι» παρουσιάζεται στο Bios μέχρι 14 Φεβρουαρίου. Περισσότερες πληροφορίες, εδώ