Τα Καλύτερα 2013 - 2014: ομαδική έκθεση στη Μέδουσα

10:27 5/5/2014 - Πηγή: Culture Now

Την Πέμπτη 12 Ιουνίου στις 8 το βράδυ στην Μέδουσα Αίθουσα Τέχνης η Μαρία Δημητριάδη θα παρουσιάσει μια επιλογή των καλύτερων έργων που εκτέθηκαν την περίοδο αυτή.

Τα εργα προέρχονται από την συλλογή της, ένα μέρος της οποίας παρουσιάστηκε στις δύο εκθέσεις που επιμελήθηκε η Έφη Ανδρεάδη με τίτλο “Summing up” (Στέργιος Στάμος, Μίλτος Μιχαηλίδης), καθώς και, σχέδια του αυτοδίδακτου γλύπτη Ραϋμόνδου.

Τα περισσότερα από αυτά έγιναν

την περίοδο που ο καλλιτέχνης ζούσε στο Παρίσι και είναι τα μοναδικά που σώζονται. Πρόκειται για δεκάδες αναπαραστάσεις αγγελικών μορφών σχεδιασμένες με στυλό σε φύλλα εφημερίδας. Από τα είκοσι ένα συνολικά, τα είκοσι αποτυπώνονται σε φύλλα της γαλλικής Le Monde και το ένα σε φύλλο της εφημερίδας Ακρόπολις. Τα σχέδια καλύπτουν περίπου μια δεκαετία: το πρώτο χρονολογείται στις 17 Οκτωβρίου του 1972 και το τελευταίο στις 2 Οκτωβρίου του 1981, όταν πια ο καλλιτέχνης έχει εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα. Τα σχέδια του Ραϋμόνδου πλαισιώνονται από μια σειρά ξυλόγλυπτων –η αντιπαραβολή τους αποβλέπει στην καλύτερη κατανόηση του οράματος του καλλιτέχνη. Πρόκειται για ένα όραμα στο οποίο η παιδικότητα και η ανεπιτήδευτη απλότητα έχουν κυρίαρχη θέση.

Στην καινούργιά του δουλειά ο Στέργιος Στάμος προχωράει τους προβληματισμούς της προηγούμενης, πάνω στο φαινόμενο της μετανάστευσης, ενώ παράλληλα εμπλουτίζει τις αναφορές του σχετικά με την Ελλάδα της Κρίσης, σε μια εποχή όπου το ένα μνημόνιο διαδέχεται το άλλο. Ειδικά το θέμα της Μετανάστευσης είναι κάτι το οποίο ο καλλιτέχνης έχει διερευνήσει επίμονα. Όπως στην έκθεση Αναγραφές του 2009 είχε ασχοληθεί με το θέμα των θρησκειών (Ισλάμ, Χριστιανισμός) ή στην έκθεση Inside Out του 2008 με την κατοίκηση, έτσι κι εδώ ο Στάμος αποδεικνύει ότι ένας από τους (ελάχιστους) έλληνες εικαστικούς οι οποίοι παρατηρούν τον κόσμο γύρω τους και όχι τα περιοδικά του συρμού από το Λονδίνο. . Στα έργα του Στάμου ανακαλύπτουμε τον εξπρεσιονισμό, την arte povera, την εννοιακή τέχνη. Σε όλα αυτά όμως ο καλλιτέχνης προσθέτει μια επιπλέον πολιτική διάσταση.

Ο Μίλτος Μιχαηλίδης παρουσιάζει μαυρόασπρα σχέδια και μία εγκατάσταση που ξεδιπλώνονται στο χώρο της γκαλερί με τέτοιο τρόπο που να αποτελούν εικόνες μιας ενιαίας αφήγησης διατηρώντας όμως ταυτόχρονα και τον αυτοτελή τους χαρακτήρα. Στο σύνολο της η συγκεκριμένη ενότητα έργων είναι ένα εικαστικό σχόλιο , μια «άλλη» προσέγγιση πάνω στη σημερινή πραγματικότητα. Έτσι από την χρυσή εποχή που αναγκαστικά αφήνουμε πίσω φτάνουμε μέχρι την κάπως ανώμαλη προσγείωση στο τώρα. Όσο για το μέλλον αυτό εξαρτάται από τα πράγματα που επιλέγει ο καθένας από εμάς να πάρει μαζί του για τη συνέχεια.