Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε, του Κωστή Γκιμοσούλη: Παρουσίαση βιβλίου στο Ξενοδοχείο "Βυζαντινό"

15:29 9/3/2015 - Πηγή: Culture Now

Το βιβλιοπωλείο "DISCOVER" και οι εκδόσεις Καστανιώτη μας προσκαλούν στην παρουσίαση του νέου βιβλίου του Κωστή Γκιμοσούλη, με τίτλο "Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε", την Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2015, στις 7:30 μ.μ., στο ξενοδοχείο Βυζαντινό.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν η Ελευθερία Βουδούρη, Φιλόλογος, η Ειρήνη

Συνοδινού, Φιλολόγος και η Αφροδίτη Σκαλτσά-Δημητρακοπούλου, Μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Καλαβρυτινών Πάτρας, Αναγνώστρια.

Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η Ευγενία Σπηλιωτοπούλου, μέλος της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας "Ταξιδευτές της πρόζας"

«Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε». Ή, διαφορετικά, πού πάνε και φωλιάζουνε τα παράξενα που δεν θέλουμε να ξεχάσουμε.

… Συμπλέκονται τα συνήθως σύντομα πεζά του Κωστή Γκιμοσούλη στο τελευταίο του βιβλίο «Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε» με τα σύντομα επίσης ποιήματα που τα συνοδεύουν; Αν και θα μπορούσε να διαβαστούν σαν δύο ξεχωριστά βιβλία –ένα πεζογραφικό και ένα ποιητικό- τελικά αισθάνεσαι τη μείξη τους μάλλον ευεργετική. Χωρίς να δημιουργεί έναν καινούριο τρόπο γραφής ή να λειτουργεί αποκαλυπτικά, αλλά παραμένοντας μια μάλλον ξεκάθαρη παραξενιά του δημιουργού τους, τελικά είναι τόση η αισθηματική και πνευματική αύρα που ξεσηκώνεται με αυτή την παράδοξη μείξη ώστε την παρακολουθείς σαν ένα αίνιγμα ή σαν ένα σταυρόλεξο. Ενώ σε βασανίζει, δηλαδή, ταυτόχρονα σε γοητεύει τόσο ώστε δεν μπορείς να το εγκαταλείψεις.

… Όπως με το έξοχο πεζό «Πίπης» (συνταξιούχος αξιωματικός της χωροφυλακής, ψηλός, ευθυτενής και κοκέτης) με τους στίχους που ακολουθούν, «Για λίγο κοντοστέκεσαι/μπροστά στην ανοιχτή θάλασσα/χωρίς σκέψεις/εικόνες μόνο»

… Αν ο Γκιμοσούλης με το συγκεκριμένο βιβλίο του θα μπορούσε να θεωρηθεί κάτι ισοδύναμο με τον Ζαν Κοκτό, που δεν περιοριζόταν σε μια μείξη των λογοτεχνικών ειδών, αλλά γινόταν ταυτόχρονα και ο εικονογράφος τους, οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δεν είναι αντίστοιχη η γλύκα που αποπνέει ο γάλλος ακαδημαϊκός σε σχέση με τον έλληνα συνάδελφό του.

… Αν ο Γκιμοσούλης διαπρέπει στην εξεικόνιση των χώρων (μην παραλείψουμε τον πιο ευρηματικό και καίριο χαρακτηρισμό του μετρό που έχουμε διαβάσει «Το μετρό είναι ο τακτοποιημένος οικογενειακός τάφος»), οι ήρωές του τους συναγωνίζονται σε μαγεία.

Θ. Θ. Νιάρχος, Τα Νέα (31/1/2015), "Το άλυτο σταυρόλεξο της βουερής Αθήνας".

Ο Κωστής Γκιμοσούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Μαγική πόλη, αλλά θέλει συνέχεια ν' απομακρύνεται απ' αυτήν. Κι όταν ξαναγυρνάει, να τη βλέπει αλλιώς. Γράφει διηγήματα, όπως "Η κραυγή της πεταλούδας" (2007). Καμιά φορά αυτά τα διηγήματα μεγαλώνουν και γίνονται νουβέλες ή μυθιστόρημα, όπως τα "Μια νύχτα με την Κόκκινη" (1995), "Ανατολή" (1998), "Χέρι στη φωτιά" (1999), "Βρέχει φως" (2002), "Το θηρίο είναι παντού" (2003), "Εξομολόγηση σ' έναν κολομβιανό σκύλο" (2006), "Το φάντασμά της" (2009) και "Το αηδόνι στο πόδι της" (2012). Γράφει και ποιήματα (Ο ξυλοκόπος πυρετός, Αγία μελάνη, Το στόμα κλέφτης, Επικίνδυνα παιδιά), με τελευταία τη συλλογή Αγάπη από ζήλια) (2004). Το 2001 εκδόθηκε ο "Μαύρος χρυσός", ένα βιβλίο με ποιήματα, διηγήματα και ζωγραφιές με νερομπογιές, ενώ το 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο "Για να μάθεις να πετάς", με ιστορίες - παραμύθια για μικρούς και μεγάλους κα με εννέα ζωγραφιές του Γιάννη Ψυχοπαίδη εμπνευσμένες ειδικά για την έκδοση. Το 2013 εκδόθηκε το "Δυο μήνες στην αποθήκη", μια προσωπική μαρτυρία από την παραμονή του συγγραφέα σε νοσοκομείο. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Για την ποιητική συλλογή "Ο ξυλοκόπος πυρετός" πήρε το βραβείο Μαρίας Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς.