Το Δέντρο και η Κούνια, της Μαρίας Ντούζα

15:27 4/2/2014 - Πηγή: Culture Now

Μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ του Μόντρεαλ τον Αύγουστο, η ταινία Το Δέντρο και η Κούνια άνοιξε το Ελληνικό Πρόγραμμα του 19ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αθηνών ‘Νύχτες Πρεμιέρας' τον περασμένο Σεπτέμβριο. Κι ενώ συνεχίζει την φεστιβαλική της πορεία στο εξωτερικό (Νέα Υόρκη, Αυστραλία, Ινδία, Βέλγιο, Στοκχόλμη, Βελιγράδι) βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 6 Φεβρουαρίου 2014 από την StraDa Films.

Γυρισμένη στην ελληνική

επαρχία με ένα εξαιρετικό cast όπου συμμετέχουν η Μυρτώ Αλικάκη, ο Ηλίας Λογοθέτης, ο Νίκος Ορφανός και η Σέρβα ηθοποιός Μιριάννα Καρανόβιτς (Underground, Ο Μπαμπάς Λείπει σε Ταξίδι για Δουλειές), η ταινία Το Δέντρο και η Κούνια είναι η πρώτη μεγάλου μήκους της Μαρίας Ντούζα, που σπούδασε στη National Film & Television School της Αγγλίας.

Η ταινία αναπτύχθηκε στο πλαίσιο των Εργαστηρίων MFI Script2Film και πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του προγράμματος Media της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από το στάδιο της συγγραφής μέχρι το στάδιο της παραγωγής (Balkan Film Fund Pitch, MFI, Eave, Media New Talent Award, Crossroads).

Στο εξωτερικό η ταινία εκπροσωπείται από την εταιρεία EastWest Filmdistribution GmbH, με έδρα την Βιέννη (http://www.eastwest-distribution.com/), η οποία την βάζει δυναμικά στο παιχνίδι της διεθνούς διανομής με Market Screening στην Κινηματογραφική Αγορά του Βερολίνου (EFM) στην φετινή Berlinale.

Μια ανθρώπινη ταινία για την οικογένεια και την συμφιλίωση. Στο επίκεντρο της ταινίας βρίσκεται μια πολύ απλή αλήθεια: η ζωή μας θα ήταν μια πολύ μοναχική διαδρομή εάν χάσουμε την ικανότητά μας να την μοιραζόμαστε με αυτούς που αγαπάμε και αυτούς που χρειάζονται την αγάπη μας. Με υπόβαθρο τις πολιτικές αλλαγές που έλαβαν χώρα στα Βαλκάνια από τον πόλεμο, η ταινία μας παρουσιάζει το οικογενειακό δράμα, αλλά και τις ιστορικές συνθήκες σε μία σύγχρονή ιστορία για την διαρκή μετακίνηση των ανθρώπων, την μεταμέλεια, την αποδοχή και την αγάπη

Σύνοψη

Εμπνευσμένη από ένα πραγματικό περιστατικό, η ταινία αφηγείται πώς τα μέλη μιας οικογένειας για χρόνια χωρισμένα ξαναβρίσκονται ένα Πάσχα, κάτω από την πατρογονική στέγη, σε μια συνάντηση η οποία θα έχει, για τον καθένα, απροσδόκητες συνέπειες.

Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται η Ελένη Καραπάνου (Μυρτώ Αλικάκη) καθηγήτρια καρδιολογίας στο Λονδίνο, η οποία έχει αποξενωθεί από τον πατέρα της Κυριάκο (Ηλία Λογοθέτη) εδώ και δεκαπέντε χρόνια - από τότε που, αψηφώντας τις επιθυμίες του, άφησε την Ελλάδα, με σκοπό να εγκατασταθεί στην Αγγλία. Μια μέρα ο Βρετανός άντρας της, Χάρυ (John Bicknell), μετατίθεται στην Κίνα. Αντιμέτωπη με δύσκολα προσωπικά και επαγγελματικά διλήμματα, η Ελένη παίρνει την δεκάχρονη κόρη της, την Άννα (Ίρις Μήττα), και έρχονται στην Ελλάδα, για Πασχαλινές διακοπές. Όταν όμως φτάνει σπίτι, τίποτα δεν είναι όπως το περίμενε. Μια γυναίκα από τη Σερβία, η Νίνα (Mirjanna Karanovic), είναι εγκατεστημένη εκεί μαζί με την εντεκάχρονη κόρη της Μίρα (Ελένη Κουλέτση).

Σημείωμα σκηνοθέτη

Με αφορμή τις παλιότερες αλλά και τις νεώτερες μετακινήσεις των ανθρώπων, η ταινία συνυφαίνει την σύγχρονη πραγματικότητα με την πρόσφατη ιστορία σε ένα μοντέρνο μύθο όπου οι πρωταγωνιστές, μέσα από τις προσωπικές τους διαδρομές και συγκρούσεις, θα αναζητήσουν εν τέλει την μετάνοια, την αποδοχή και την αγάπη.

Μεγάλωσα στη δεκαετία του '70, σε μια εποχή μικρής κινητικότητας και μεγάλης καχυποψίας (η μετανάστευση είχε υποχωρήσει και τα σύνορα του κόσμου έμοιαζαν οριστικά). Οι άνθρωποι ταξίδευαν μόνο για τουρισμό, κάποιοι για σπουδές κι αυτό μόνο στη Δύση. Στην Ανατολή δεν επιτρεπόταν να ταξιδεύουν καθόλου. Αυτό έπαψε απότομα το 1989 με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, που εμείς είχαμε πιστέψει ότι θα έστεκε ως το τέλος του κόσμου.

Από τότε η Δυτική Ευρώπη και η Ελλάδα είδαν να λαμβάνει χώρα μια τεράστια εισροή ανθρώπων από την Ανατολή, η οποία άλλαξε εκ βαθέων τον χαρακτήρα και τη σύνθεση των εγχώριων πληθυσμών. Σήμερα, είκοσι και πλέον χρόνια μετά, ξέρουμε ότι αυτό που τότε μας φάνηκε πρωτόγνωρο και μοναδικό ήταν απλά η αιώνια κατάσταση των πραγμάτων, τόσο παλιά όσο και η ιστορία. Οι άνθρωποι πάντα μετακινούνταν είτε δια της βίας, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη.
Η ταινία πραγματεύεται το πώς αυτές οι μετακινήσεις επηρεάζουν τις οικογενειακές δομές, πώς οι παραδοσιακές αντιλήψεις για το τι σημαίνει πατρίδα και «ανήκω» αλλάζουν στις σύγχρονες συνθήκες μετακίνησης, αλλά και πως η δικιά μας εμπειρία της διασποράς μπορεί να μετατραπεί σε μια νέα - διεθνιστική σχεδόν - αντίληψη του εαυτού μας και των άλλων.

Δυστυχώς σήμερα, εδώ στη δική μας πατρίδα, την χώρα του Οδυσσέα και το κέντρο ενός έθνους διασποράς, μια πτωχευμένη και ταπεινωμένη κοινωνία βλέπει το φάντασμα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας να ξαναγεννιέται, καθώς η συγκυρία θολώνει την καθαρότητα του βλέμματος και του νου. Ντροπιαστικές εικόνες ενός όχλου τυφλού που επιτίθεται σε μετανάστες μέσα στην καρδιά της Αθήνας κάνουν τον γύρω του κόσμου.

Το Δέντρο και η Κούνια θέλει να πετύχει το αντίθετο. Θέλει να μας θυμίσει πως κι εδώ όπως κι αλλού δεν έχουν χαθεί οι άνθρωποι που παραμένουν άνθρωποι και πως η ζωή θα ήταν ένα τρομαχτικό ταξίδι αν δεν μπορούσαμε να την ζήσουμε με αποδοχή, αλληλεγγύη και αγάπη.

Μαρία Ντούζα

Το Δέντρο και η Κούνια (107')

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Μαρία Ντούζα, βασισμένο πάνω σε μια ιδέα της Ελένης Ατσίκμπαση

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ζαφείρης Επαμεινώνδας

Σκηνικά: Τζιοβάννι Τζανέτης

Μοντάζ: Γιάννης Κωσταβάρας

Ήχος: Στέφανος Ευθυμίου

Μουσική: Άννα Στερεοπούλου

Παραγωγή: Steficon

Συμπαραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ, NOVA, Intermedianetwork Serbia,Phos Productions, Stefi Productions, Townfilm

Παίζουν:

Μυρτώ Αλικάκη, Ηλίας Λογοθέτης, Mirjanna Karanovic