Το παιδί που στο κεφάλι του φύτρωσε ένα δέντρο - Ροδούλα Παππά

09:52 28/4/2014 - Πηγή: Culture Now

Από τις εκδόσεις Νεφέλη το βιβλίο της Ροδούλας Παππά «Το παιδί που στο κεφάλι του φύτρωσε ένα δέντρο» με σχέδια του Πάολο Γκέτσι ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία ως το καλύτερο βιβλίο στην κατηγορία του Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου.

Μια εικονογραφημένη ιστορία για τη διαφορετικότητα.

Συμμετέχουν: κύριοι που καταπίνουν φωτιές και κυρίες που δένονται φιόγκο, άνθρωποι καλοκάγαθοι κι άνθρωποι φαρμακομύτηδες, ένας γαλάζιος σκούφος, ένας κύριος με φράκο και ημίψηλο μες στο κατακαλόκαιρο, τρία φάλτσα τρομπόνια, η μπάντα και οι κηπουροί του δήμου, ένας μάγειρας από τη Ζανζιβάρη,

μια αυστηρή κατσίκα από την Ανάφη, ψάρια που λένε το φλιτζάνι, ηλεκτροφόρα σαλάχια, βαριεστημένα λιοντάρια, ένας τσατίλας ελέφαντας, μια τεράστια συναχωμένη μύτη, ένας κροκόδειλος που βρίσκει ξαφνικά τον εαυτό του, ένας σαστισμένος υπουργός Οικονομικών, και άλλοι πολλοί.

Με πρωταγωνιστή ένα παιδί που στο κεφάλι του φύτρωσε ένα δέντρο.

Δέντρα έχει στη Νήσο Μπικίνι

στο Ελσίνκι, στην Κουάλα Λουμπούρ,

στο Πεκίνο και στη Σαντορίνη,

δέντρα έχει και στο Καμερούν.

Δέντρα έχει στη Σιβηρία,

δέντρα έχει και στην Αφρική,

γιατί αρέσουν ως και στ’ άγρια θηρία.

– Πίστεψέ με, σου πάει πολύ!

Το σκεπτικό της επιτροπής:

Το κύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου για το οποίο το ξεχωρίσαμε από τα άλλα αξιόλογα βιβλία αυτής της κατηγορίας είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο πραγματεύεται ένα δύσκολο θέμα, αυτό της διαφορετικότητας. Παρόλο που το συγκεκριμένο θέμα συναντάται συχνά στην παιδική λογοτεχνία, ο τρόπος με τον οποίο το διαχειρίζεται η κ. Παππά είναι εξαιρετικά πρωτότυπος. Ένα παιδί που στο κεφάλι του φυτρώνει ένα δέντρο αιφνιδιάζει εξ αρχής το νεαρό αναγνώστη με μια ανατρεπτική εικόνα και δεσμεύει το ενδιαφέρον του.

Στην επιτυχημένη αλληγορία της κυρίας Παππά παρουσιάζονται οι δυσάρεστες επιπτώσεις της διαφορετικότητας, όπως η μελαγχολία και εσωστρέφεια με την οποία ο ίδιος ο ήρωας αντιμετωπίζει τον εαυτό του και η επιφύλαξη με την οποία τον αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Ωστόσο αυτό που δεσπόζει στην ιστορία είναι η αισιόδοξη προσέγγιση της διαφορετικότητας ως μοναδικότητας. Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος με ποδήλατο, φράκο και κρυμμένα φτερά στους ώμους, μία μαγική παρουσία, δείχνει στο παιδί πως η ιδιαιτερότητά του δεν είναι πρωτότυπη και περιγράφοντάς του ένα πλήθος μοναδικών ανθρώπων το ενθαρρύνει να δει τον εαυτό του διαφορετικά.

Πέρα από το ίδιο το θέμα του, το βιβλίο διακρίνεται για το μοναδικό του ύφος: ποιητικό, αλλά ταυτοχρόνως σουρεαλιστικό, ανάλαφρο και κωμικό απογειώνει την ιστορία σε έναν κόσμο μαγικό, όπου όλα μπορούν να συμβούν. Ο αναγνώστης απολαμβάνει τα χιουμοριστικά λίμερικ -παραδείγματα της μοναδικότητας-, που αποφορτίζουν την ατμόσφαιρα ενώ χτίζουν ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που αλλάζει τη θέαση του προβλήματος. Αποφεύγεται με αυτούς τους τρόπους ο υποβόσκων διδακτισμός στον οποίο διολισθαίνουν συχνά παρόμοιου θέματος παιδικά βιβλία.

Αυτή η παράθεση έμμετρων στίχων σε αρμονία με το κείμενο της πρόζας, αλλά και τα ευφάνταστα σχέδια του εικονογράφου δημιουργούν μία ισορροπία ανάμεσα στην έκφραση και το περιεχόμενο. Το ανοιχτό τέλος του βιβλίου που αφήνει στα παιδιά μια πρόκληση για σκέψη αντί για το γνωστό καταληκτικό συμπέρασμα είναι ακόμη ένα στοιχείο που μας εντυπωσίασε στο απολαυστικό αυτό βιβλίο.