Βυσσινόκηπος του Τσέχοφ, στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΜΙΕΤ

12:47 12/9/2013 - Πηγή: Culture Now

Ο «Βυσσινόκηπος» της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης», που σημείωσε εντυπωσιακή επιτυχία την προηγούμενη σαιζόν, με τα εισιτήρια να είναι μονίμως, και πολλές εβδομάδες πριν, εξαντλημένα, θα συνεχιστεί και στη φετινή σαιζόν για δύο μόνο μήνες, από τις 25 Σεπτεμβρίου ως τις 24 Νοεμβρίου 2013.

Οι παραστάσεις θα δοθούν στο ίδιο παλιό αρχοντικό της Θεσσαλονίκης, από τα ελάχιστα σωζόμενα του τέλους του 19ου αιώνα,

τη Βίλα Καπαντζή, όπου στεγαζόταν άλλοτε το ιστορικό Ε΄ Γυμνάσιο Αρρένων και σήμερα το Πολιτιστικό Κέντρο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το οποίο προσφέρει τη φιλοξενία του στο τολμηρό εγχείρημα.

Η παράσταση δεν φιλοξενείται απλώς στη Βίλα Καπαντζή· από την αρχή σχεδιάστηκε για να παιχτεί μέσα σ’ αυτό το παλιό αρχοντικό. Δηλαδή, ο χώρος της πραγματικότητας γίνεται το σκηνικό της μυθοπλασίας, αφού για το αρυτίδωτο έργο του Τσέχοφ χρησιμοποιείται ένα συνομήλικό του ιστορικό οικοδόμημα, που υποδέχεται στη σάλα του, σε μια παροδική κοινότητα, τσεχοφικούς ήρωες και θεατές.

Το έργο παίζεται σε μετάφραση Χρύσας Προκοπάκη και σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου. Διαμόρφωση χώρου και κοστούμια: Αλεξάνδρα Μπουσουλέγκα, Ράνια Υφαντίδου, βοηθός σκηνοθέτη και επιμέλεια φωτισμών: Μαρία Λαζαρίδου. Τους ρόλους ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Έφη Σταμούλη, Στάθης Μαυρόπουλος, Σοφία Βούλγαρη, Κυριάκος Δανιηλίδης, Γιώργος Δημητριάδης, Άννα Ευθυμίου, Μάριος Μεβουλιώτης, Ηλίας Παπαδόπουλος, Μιχάλης Συριόπουλος, Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου και Γιώργος Φράγκογλου.

Κύκνειον άσμα του Τσέχοφ, ο «Βυσσινόκηπος» (1904) είναι το έργο ενός αποχαιρετισμού, ενός τέλους εποχής. Ο πανέμορφος βυσσινόκηπος θα βγει στο σφυρί, ο κόσμος αλλάζει, η χρεοκοπία έρχεται, οι αυταπάτες επιμένουν, οι άνθρωποι πασχίζουν για λίγη ευτυχία, συγκινητικοί και κωμικοί ταυτόχρονα. Ο Στανισλάφσκι, πρώτος σκηνοθέτης του έργου, όταν το διάβασε έγραψε στον συγγραφέα: «Έβαλα τα κλάματα διαβάζοντάς το και δεν μπορούσα να σταματήσω». Κι ο Τσέχοφ του απάντησε: «Το έργο μου δεν είναι δράμα, αλλά κωμωδία, στιγμές-στιγμές μάλιστα, φάρσα».