Μπάρκα: Ο θάνατος του αγαπημένου της προσώπου που δεν κατάφερε να ξεπεράσει

15:49 27/5/2021 - Πηγή: Star

Το συγκινητικό μήνυμα της Δανάης Μπάρκα στο φινάλε της εκπομπής της «Πάμε Δανάη»Συναισθηματικά φορτισμένη είναι η σημερινή ημέρα για τη Δανάη Μπάρκα και αυτό γιατί σαν σήμερα πριν από 6 χρόνια «έφυγε» από τη ζωή ο παππούς της.Δανάη Μπάρκα: Έβαλε το ολόσωμο μαγιό της και απόλαυσε το πρώτο της μπάνιοΗ ηθοποιός – παρουσιάστρια δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει τον θάνατο του αγαπημένου της προσώπου όπως φαίνεται κα από την ανάρτηση που έκανε στα social media.Με αυτό τον τρόπο η  28χρονη θέλησε

να μοιραστεί τα συναισθήματά της και παράλληλα να στείλει το δικό της μήνυμα λέγοντας πως οι άνθρωποι «χάνονται» μόνο όταν τους ξεχνάμε.Δανάη Μπάρκα: Έτσι αντιμετωπίζει την αρνητική κριτική που δέχεται «6 χρόνια. Πριν 6 χρόνια ακριβώς σου άφησα το χέρι για 10 λεπτα,πήγα απέναντι στην πλατεία Μαβίλης να πάρω καφέ,γυρισα και δεν με άφησαν να μπω στο δωμάτιο γιατί σταμάτησες να αναπνέεις. 6 χρόνια και είναι τόσο μεγάλο ψέμα ότι «ξεπερνιεται» ο θάνατος. Καθόλου δεν Ξεπερνιέται,απλά συνηθίζεις.Συνήθισα να μην σε βλέπω στην πολυθρόνα σου,συνήθισα να μην λέω την λέξη «παππού»,συνήθισα να μην ακούω να με φωνάζουν «ποντίκω»,συνήθισα να μην μπαίνεις στο αμάξι να πάμε βόλτα,συνήθισα να μην ακούω στο σπιτι της γιαγιάς κάποιον να της λέει «Κλεοπάτρααα πάω για ψωμί»,συνήθισα να μην πίνουμε ελληνικό καφέ μαζι.Συνήθισα,αλλά ακόμα όταν σε σκεφτομαι θέλω να κλειστώ σ ένα δωμάτιο και να κλάψω ώρες για το ποσό μου λείπεις. 6 χρόνια,μιλάω συνέχεια για σένα για να μάθουν όλοι την αγάπη μας,για να θυμούνται όσοι έχουν παππού & γιαγιά να τους λένε ένα « σ αγαπω» παραπάνω,για να δουν όλοι ποιος υπέροχος ανθρωπος με μεγάλωσε μαζι με την γιαγιά,και να ξέρουν την αγάπη μας. 6 χρόνια κάθε 27 Μαΐου σκεφτομαι ποσό σιχαίνομαι αυτά τα 10 λεπτα που κατέβηκα τα σκαλιά,γυρισα και δεν σε είχα. 10 λεπτα πριν σου είχα ψυθιρίσει «κουκλε μου,πάω να πάρω έναν καφέ κι έρχομαι,σ αγαπω πολύ»,μου έσφιξες το χέρι κι έφυγα…που να ήξερα ότι θα έφευγες κι εσυ.Πως θα ήθελα και τώρα να σε έχω εδώ,να μου σφίξεις το χέρι και να ακουσω μια φράση απ την φωνή σου. Πως θα ήθελα να έρχομαι σπιτι και να σου λέω τα παράπονα μου και τις στεναχώριες μου. Πως θα ήθελα να ακουσω να μου λες «ποντικω μου σ αγαπω και είσαι το μικρό μου παιδακι». Πως θα ήθελα να μην υπάρχει θάνατος. Πως θα ήθελα να μην υπάρχει αυτή η μέρα η σημερινή. Σήμερα,είναι η χειρότερη μέρα της χρόνιας μου,όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα..,οι υπόλοιπες 364 μέρες ομως είναι υπέροχες γιατί υπήρξες / υπήρξαμε μαζι και ο,τι κι αν συμβεί οι μνήμες μου κι εγώ θα σε κρατάμε ζωντανό. Σ αγαπάω παππού ♥️ 6 χρόνια σ έχω παντού μαζι. Σε φωτογραφίες,στο κινητό,στο σπιτι,στα θέατρα,στα καμαρίνια,στο στουντιο,παντού..κυρίως στην καρδιά μου και στο μυαλό μου.Σαγαπω! Και ξέρω ότι μ αγαπάς κι εσυ! Υπενθύμιση: να αγαπαμε τους ανθρώπους μας,να τους χαιρόμαστε,να τους φροντίζουμε. Αυτό είναι η ζωή,η αγάπη.