Δημήτρης Μητροπάνος: «Όλοι με είχαν ξεγραμμένο»

12:09 18/4/2022 - Πηγή: Star

Δέκα χρόνια πέρασαν από την ημέρα που σίγησε μια για πάντα μία από τις ωραιότερες ελληνικές λαϊκές φωνές. Ήταν 17 Απριλίου του 2012 όταν ο Δημήτρης Μητροπάνος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με οξύ διαρροϊκό σύνδρομο και εμετούς. Εκεί εμφάνισε πνευμονικό οίδημα και μεταφέρθηκε στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 11:00 το πρωί. Ο άγνωστος Δημήτρης Μητροπάνος:

Από τις στερήσεις στην καταξίωσηΗ κηδεία του τελέστηκε στις 19 Απριλίου 2012 στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ η σορός του βρισκόταν από νωρίς το πρωί στο παρεκκλήσι του νεκροταφείου, όπου παρευρέθηκαν για έναν τελευταίο αποχαιρετισμό φίλοι, συγγενείς αλλά και 45.000 κόσμου. Ήταν 64 ετών…Γεννήθηκε στην Αγία Μονή, μια συνοικία των Τρικάλων -από την οποία καταγόταν η μητέρα του- στις 2 Απριλίου του 1948. «Μικρή Μόσχα», είχε αποκαλέσει ο ίδιος τη γειτονιά αυτή σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει και αυτό γιατί οι περισσότερες οικογένειες ήταν αριστερές.O Δημήτρης Μητροπάνος χορεύει ζεϊμπέκικο Μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα τουΜέχρι τα 16 του νόμιζε πως είχε σκοτωθεί στον Εμφύλιο Πόλεμο. Τότε έλαβε γράμμα το οποίο τους ενημέρωνε ότι ζούσε στη Ρουμανία. Τον συνάντησε για πρώτη φορά στα 29 του χρόνια. Μεγάλωσε με τη μάνα του μέσα στη φτώχεια, την πείνα και τις στερήσεις.Από μικρός δούλευε τα καλοκαίρια για να βοηθήσει τα οικονομικά της οικογένειάς του. Πρώτα ως σερβιτόρος στην ταβέρνα του θείου του και ύστερα στις κορδέλες κοπής ξύλων.Πάντα όμως έβρισκε χρόνο για τραγούδι. Με τα γειτονόπουλα είχαν φτιάξει χορωδία και τραγουδούσαν τα βράδια καντάδες. Κάποτε βρέθηκε με την παρέα στην Ελάτη, σε κατασκήνωση που είχε ο Γιώργος Σαμολαδάς, φίλος και στιχουργός του Απόστολου Καλδάρα. Εκεί τον πρωτάκουσε και ο Καλδάρας και του είπε: «Έχεις καλή φωνή, είσαι μικρός όμως και πρέπει να την δουλέψεις».Σύντομα γράφτηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Όπως είχε εξομολογηθεί, οι ιδέες και το αριστερό παρελθόν της οικογένειάς του ήταν οι αιτίες για να κηρυχθεί “ανεπιθύμητος” από τα γυμνάσια της περιοχής. Μετά την τρίτη γυμνασίου, το 1964, μετέβη στην Αθήνα να ζήσει με τον θείο του στην οδό Αχαρνών. Προτού τελειώσει το γυμνάσιο, άρχισε να εργάζεται ως τραγουδιστής. Χαρακτηριστικά τον φώναζαν από μικρό «βλαχάκι», λόγω και της καταγωγής του από την Θεσσαλία.Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδούσε με την ψυχή του Η γνωριμία με τον Ζαμπέτα, τον Θεοδωράκη και τον ΜπιθικώτσηΜε τον θείο του βρέθηκαν σε νυχτερινό κέντρο στο οποίο τραγουδούσε ο Μπιθικώτσης. Μόλις τελείωσε το πρόγραμμα, η παρέα του θείου του τον έβαλε να τραγουδήσει. Όταν τον άκουσε ο Μπιθικώτσης του είπε: «Εσύ πρέπει να γίνεις τραγουδιστής, έλα να σε πάω εγώ στην Columbia». Έτσι κι έγινε...Στην Columbia του συνέστησαν τον Γιώργο Ζαμπέτα. Ο Ζαμπέτας τον υιοθέτησε καλλιτεχνικά και τον ενέταξε στο σχήμα που εμφανιζόταν στα «Ξημερώματα». Ήταν μόλις 16 ετών. Τα βράδια τραγουδούσε και το πρωί πήγαινε σχολείο. Το 1966 γνώρισε τυχαία τον Θεοδωράκη. Ένας καλλιτέχνης του Μίκη ασθένησε και κάποιος έπρεπε να τον αντικαταστήσει σε σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ο  Δημήτρης Μητροπάνος, ερμηνεύει κομμάτια από  τη «Ρωμιοσύνη» και το «Άξιον Εστί». Ο ίδιος θυμάται ότι είχε παγώσει και τον έσπρωξε ο Ξυλούρης για να βγει στη σκηνή. Όταν διαγνώστηκε με νεφρική ανεπάρκειαΗ περιπέτεια υγείας για τον τραγουδιστή κράτησε πολλά χρόνια. Ταλαιπωρήθηκε αρκετά. Το 2008 υποβλήθηκε επιτυχώς στο Παρίσι σε μεταμόσχευση νεφρού. Δότρια ήταν η αδερφή του. Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις το 2010 ο Δημήτρης Μητροπάνος είχε πει για την οικογένεια του:Η γυναίκα μου, η αδελφή μου και τα παιδιά μου είναι πάντα δίπλα μου! Το νεφρό μου το έδωσε η αδερφή μου και όλοι ήταν δίπλα μου!Σε άλλη συνέντευξη του στο Down Town είχε εξομολογηθεί συγκινημένος:΄Οταν πήγε ο σταφυλόκκοκος στο αίμα και πειράχτηκε το νεφρό μου, όλοι με είχαν για ξεγραμμένο. Χρειάστηκε να πάω στη Γαλλία για να μου πουν πως η μεταμόσχευση ήταν μια υπόθεση ρουτίνας… Είναι όμως κάποιες εξήντα μέρες, στο νοσοκομείο – εκεί στην πρώτη νοσηλεία μου, πριν την επέμβαση – οι οποίες δεν υπάρχουν καν στο μυαλό μου. Δεν ήμουν σε κώμα, αλλά δεν γνώριζα, δεν επικοινωνούσα με κανένα, έλεγα περίεργα πράγματα, είχα παραισθήσεις. Είναι σαν να μην τις έζησα ποτέ αυτές τις μέρες - μου τις διηγηθήκανε μετά. Αν συμφιλιώθηκα με την ιδέα του θανάτου ; Δεν ξέρω, δεν κουβέντιασα ποτέ με τον εαυτό μου τέτοια πράγματα, ούτε με απασχόλησαν ποτέ. Ένα γεγονός της ζωής είναι και ο θάνατος. Κάποτε, μοιραία, θα έρθει. Την ανημπόρια δε θέλω εγώ. Αυτό, φοβάμαι περισσότερο απ’όλα. Αυτό, μόνο.