Ο κορωνοϊός φέρνει αλλαγή στους κανόνες για το χρέος στην ΕΕ

15:32 26/10/2020 - Πηγή: Star

Την αλλαγή των κανόνων για το δημόσιο χρέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση προτείνει το Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο (European Fiscal Board, EFB), ένα ανεξάρτητο όργανο που συμβουλεύει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.Στην ετήσια έκθεσή του για το 2020, το EFB θεωρεί ότι η μεγάλη αύξηση του χρέους στις χώρες της Ευρωζώνης, λόγω του κορωνοϊού, καθιστά απαραίτητη μία ευελιξία, ώστε οι στόχοι για το χρέος να είναι ρεαλιστικοί και για την επίτευξή τους να χρειάζονται χαμηλότερα πρωτογενή

πλεονάσματα σε σχέση με τους ισχύοντες κανόνες.Το Συμβούλιο προτείνει την αύξηση του δείκτη αναφοράς για το χρέος πάνω από το 60% του ΑΕΠ ή μία μεγαλύτερη χρονική περίοδο μείωσης του χρέους προς το επίπεδο αυτό για τις χώρες με υψηλό χρέος ή έναν συνδυασμό των δύο αυτών παραμέτρων.Η EBRD εγκρίνει νέα στρατηγική για την ΕλλάδαΟι κανόνες, όπως ισχύουν μετά τις αλλαγές που έγιναν το 2011, προβλέπουν κατ' αρχήν ότι οι χώρες, που έχουν χρέος υψηλότερο από το 60% του ΑΕΠ, θα πρέπει να μειώνουν κάθε χρόνο τη διαφορά τους από το επίπεδο αυτό κατά το 1/20ό (δηλαδή κατά 5%).Όταν οι οικονομίες ξεπεράσουν το σοκ του κορονοϊού και αποφασισθεί η απενεργοποίηση της ρήτρας διαφυγής από τους δημοσιονομικούς κανόνες, θα είναι σημαντική για πολλές χώρες, καθώς το χρέος αναμένεται να εκτιναχτεί κατά 15-20% του ΑΕΠ. Για φέτος εκτιμάται ότι θα υπερβεί το 100% του ΑΕΠ για το σύνολο της Ευρωζώνης.Το EFC αναφέρει ως παράδειγμα μία χώρα με αρχικό χρέος 150% του ΑΕΠ , μέσο επιτόκιο 2,5% και ρυθμό αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ 3,5%. Για να μειώσει η χώρα αυτή το χρέος της προς τον στόχο του 60% του ΑΕΠ με έναν μέσο ρυθμό 5% ετησίως (δηλαδή σε 20 χρόνια), θα έπρεπε να έχει πρωτογενή πλεονάσματα 2,9% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο τα πρώτα δέκα χρόνια της προσαρμογής. Αν, όμως, δοθεί στη χώρα η δυνατότητα μείωσης του χρέους σε 30 χρόνια, τα αναγκαία πρωτογενή πλεονάσματα θα μειώνονταν κατά μία ποσοστιαία μονάδα στο 1,9%, ενώ το ίδιο αποτέλεσμα θα υπήρχε, αν αυξανόταν ο στόχος για το χρέος στο 85% και διατηρείτο ο ρυθμός μείωσής του στο 5%. Στην περίπτωση που η περίοδος προσαρμογής αυξανόταν στα 50 χρόνια, τα αναγκαία πρωτογενή πλεονάσματα θα περιορίζονταν στο 1%.