Μάκης Τσέλιος: τοποθέτησε προτομή του Μπίλι Μπο στο μνήμα του

13:00 22/6/2011 - Πηγή: ToBlogTonKirion

Είκοσι τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Μπίλι Μπο, που άφησε το στίγμα του ως σχεδιαστής μόδας τη δεκαετία του '80, ο επιστήθιος φίλος του και συνέταιρος του Μάκης Τσέλιος κρατάει γερά χαραγμένη στη μνήμη του την εικόνα του.Ο σχεδιαστής, στις 13 Ιουνίου, ημέρα που έφυγε από τη ζωή ο Μπίλι Μπο (Βασίλης Κουρκουμέλης), τοποθέτησε στο μνήμα του αξέχαστου φίλου του στο νεκροταφείο της Βουλιαγμένης

μια προτομή την οποία κατασκεύασε ο γλυπτής Στέλιος Τριάντης.«Επί είκοσι χρόνια αναζητούσα ένα μουσείο μόδας ή κάποιον χώρο που θα μπορούσε να φιλοξενήσει την προτομή του Μπίλι Μπο», δηλώνει ο Μάκης Τσέλιος. «Δεν βρήκαμε κάτι και έτσι αποφάσισα να το τοποθετήσω ως ταφική προτομή. Πρόκειται για ένα έργο μεγάλης αξίας, από λευκό μάρμαρο Πεντέλης που λαξεύτηκε στην Τήνο και το οποίο φιλοτέχνησε ο μεγάλος μετρ της γλυπτικής, ο Στέλιος Τριάντης». Ο σχεδιαστής εξηγεί και τον λόγο που αποφάσισε να κάνει αυτή την κίνηση στο μνήμα του καλού του φίλου: «Αποφάσισα να κάνω την προτομή γιατί θέλω η εικόνα του Βασίλη να μείνει για πάντα στη σκέψη των ανθρώπων ως ενός όμορφου νέου που λάτρεψαν γυναίκες, κορίτσια, αλλά και άνδρες. Δεν με εξέφραζε η φωτογραφία, που στον χρόνο αλλοιώνεται. Το μάρμαρο είναι ένα υλικό αναλλοίωτο και παρουσιάζει τη φυσική εικόνα ενός ανθρώπου».Παρά τις όποιες αντιπαλότητες και δικαστικές διενέξεις με την οικογένεια του εκλιπόντος, ο Μάκης Τσέλιος ακολουθεί τον δρόμο της καρδιάς του, αποδεικνύοντας 26 χρόνια μετά ότι το κεφάλαιο «Μπίλι Μπο» δεν έχει κλείσει μέσα του. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της ζωής του. «Όταν έφυγε ο Βασίλης τον χαιρέτησα με ένα "αντίο, φίλε". Εννοούσα ότι ποτέ δεν θα ξεχάσω τον φίλο μου και το απέδειξα αυτό σε βάθος χρόνου, με όλες μου τις ενέργειες μέχρι σήμερα. Τον σκέφτομαι σαν να έχει πάει ένα μεγάλο ταξίδι και κάποτε θα συναντηθούμε».Εμείς έχουμε να πούμε ότι η προτομή παρουσιάζει τον Βασίλη Κουρκουμέλη λιγότερο ωραίο από ότι υπήρξε. Δυστυχώς ο καλλιτέχνης δεν κατάφερε να αποτυπώσει στο μάρμαρο την φυσική ομορφιά του αδικοχαμένου σχεδιαστή και το αποτέλεσμα τον αδικεί. Ίσως πάλι να μην είχε την κατάλληλη φωτογραφία για να δουλέψει!