Μανώλης Κυπραίος: πώς κουφάθηκε από τη χειροβομβίδα κρότου-λάμψης

18:01 11/7/2011 - Πηγή: ToBlogTonKirion

«Όταν μία κυβέρνηση σε μια Δημοκρατία, δεν ζητά ούτε μια συγγνώμη, αυτό δείχνει αλαζονεία και έπαρση. Αυτό με φοβίζει. Φοβάμαι πως αυτή η αλαζονεία θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις», λέει ο Μανώλης Κυπραίος, ο δημοσιογράφος που έχασε εντελώς την ακοή του στο ρεπορτάζ όταν ήρθε αντιμέτωπος με την τυφλή αστυνομική βία. Από την κόλαση του Συντάγματος, πέρασε μέσα σε λίγα λεπτά, όπως δηλώνει, στην καθημερινή κόλαση της αναπηρίας. Βγήκε όμως ακόμα πιο δυνατός.«Ένας δημοσιογράφος μόνο σε δύο πε­ριπτώσεις μπορεί να σταματήσει: αν πάθει εγκεφαλικό σε σημείο νέκρωσης ή αν "αποδημήσει

εις Κύριον". Μες στην ατυχία μου, τουλάχιστον έχω ακόμη τα χέρια μου. Μπορώ να γράψω. Δεν θα παραιτηθώ».«Οργανωμένο σχέδιο»Ο Μ. Κυπραίος περιγράφει τα όσα έζησε εκείνη την ημέρα ως ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο. «Όταν βλέπεις "κουκουλοφόρους" να βγαίνουν πίσω από στοιχισμένες δυνάμεις των ΜΑΤ και να τρέχουν ξανά πίσω από αυτές, όταν οι απλοί πολίτες τους φώναζαν και τους έδιωχναν, τι περισσότερο να πεις; Έπρεπε, κατά την άποψη μου, να φοβηθεί ο κόσμος να πηγαίνει στην πλατεία. Δεν το κατάφεραν στις 15 Ιουνίου, το κατάφεραν στις 29...».Μιλά ξανά και ξανά για εμπόλεμη ζώνη, όπου το μόνο που έλειπαν ήταν οι σφαίρες. Κρότοι υπήρχαν, καπνός παντού, πεσμένοι αιμόφυρτοι πολίτες στο έδαφος. Όπως λέει, δύο είναι οι εικόνες. Η πρώτη, ένας ηλικιωμένος που σωριάστηκε μπροστά του από τα χημικά και οι ανάσες που έπαιρνε ήταν σαν επιθανάτιος ρόγχος. «Ευτυχώς μαζί με ένα άλλο παλικάρι τον μεταφέραμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία Συντάγματος», αναφέρει.Η δεύτερη εικόνα ήταν ο έφηβος που είχε μείνει «στήλη άλατος» με μια ελληνική σημαία στο χέρι, όταν τους επιτέθηκε η ομάδα ΔΕΛΤΑ. «Όλοι έτρεχαν να κρυφτούν ή τους κυνηγούσαν και το παιδί αυτό είχε μείνει στη μέση του δρόμου σαστισμένο, μην ξέροντας τι να κάνει. Τη συνέχεια τη γνωρίζετε. Αλλά άξιζε τον κόπο. θα μπορούσε να ήταν ο γιος μου, αν και εκείνη τη στιγμή σαν παιδί μου τον έβλεπα».Στα αφτιά του έχει μείνει ακόμα το τελευταίο σύνθημα που άκουσε λίγο πριν χάσει την ακοή του: «Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία». «Ακούγεται ίσως λίγο ρομαντικό, λίγο παλιό, ντεμοντέ», λέει «και όμως ήταν, είναι και θα είναι για εμένα μαζί με το "ελευθερία ή θάνατος" ή την ιαχή "αέρα!" οι τρεις φραστικές εκπροσωπήσεις του μεγαλείου του Έλληνα». Ο Μ. Κυπραίος είναι διατεθειμένος να φτάσει μέχρι εκεί που ορίζει το Σύνταγμα. Εντός και εκτός συνόρων. Με απώτερο στόχο τη δικαίωση. «Το μοναδικό μέσο άμυνας ενός πολίτη είναι οι νόμοι. Αυτούς που καταπατούν οι υποτιθέμενοι εκπρόσωποί τους...», αναφέρει.Οι δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπίσει είναι πολλές. «Κόλαση. Πραγματική κόλαση. Δεν μπορώ να συνεννοηθώ, μου κάνουν παρατηρήσεις πως μιλάω δυνατά, απομονώνομαι, επικοινωνώ πλέον γραπτώς, εν ολίγοις νιώθω πως ζω σε μια τεράστια γυάλα. Και φυσικά οι διαταραχές στον ύπνο και στην ισορροπία είναι κάτι περισσότερο από ανήμπορες, θέλω, δεν θέλω, πρέπει όμως να το παλέψω. Μια παραίτηση από αυτή τη μάχη θα είναι μια "νίκη" για αυτούς που μου έκαναν αυτό το κακό. θα είναι