Μίμης Ανδρουλάκης : πέντε ερωτήσεις λίγο πριν το ενδεχόμενο τέλος όλων των απαντήσεων

02:00 29/6/2011 - Πηγή: ToBlogTonKirion

Η αγορά χρόνου και η ερεβώδης ηδονή του «τέλους».Η φράση της ημέρας στην Ευρωζώνη είναι «αγοράζουμε χρόνο». Το είπε προχτές και η Μέρκελ. Χρόνο για ποιον και γιατί; Ο χρόνος της ευρωκρατίας και ο χρόνος των αγορών είναι διαφορετικός. Ο χρόνος των αγορών και ο χρόνος των κοινωνιών είναι πολύ διαφορετικός. Ο χρόνος των κοινωνιών σε Βορρά και Νότο της Ευρωζώνης είναι ακόμα πιο διαφορετικός καθώς δε συγκλίνουν οικονομικά και δεν υφίσταται μια φαντασιακή,

βιωματική, μυθική κοινότητα ανάμεσά τους.Ο πολιτικός χρόνος στις διαφορετικές πρωτεύουσες της Ευρώπης αποκλίνει επικίνδυνα σε σημείο να σπάσει. Ο χρόνος προσφέρει ευκαιρίες, όταν δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, αλλά πάντα εμπεριέχει τη φθορά, την εξάντληση, την απώλεια ενέργειας (νόμος εντροπίας στη φυσική). Η Ευρωζώνη έπαιξε λάθος στο παιχνίδι με το χρόνο.Μάλλιασε η γλώσσα μας, κουράστηκε το χέρι μας να γράφουμε πολύ πριν τις εκλογές του 2009 για το «Λάθος Χάρτη», λάθος διάγνωση, λάθος χρόνο, λάθος αναβολή και αναμονή στην οριστική επίλυση της κρίσης χρέουςΟι αγορές απεχθάνονται την ασάφεια και τη μακρόχρονη αναμονή και τείνουν τότε να προεξοφλούν τις εξελίξεις με βάση το χειρότερο σενάριο. Οι κοινωνίες δεν την αντέχουν, ιδιαίτερα η ανυπόμονη ελληνική, για την οποία μεταφορικά λέγαμε στο Ε, Πρόεδρε! ότι είναι πρώτη παγκοσμίως στην κατανάλωση αντιβιοτικών, δηλαδή στην επιθυμία για βιαστική «θεραπεία».Τώρα ζούμε ένα παράδοξο, τραγικό συγχρονισμό: οι αγορές στις προβλέψεις τους για την Ελλάδα, οι κοινωνίες του Βορρά στην κορύφωση του ευρωσκεπτικισμού τους εναντίον της ελληνικής διάσωσης, οι ελίτ της Ελλάδας σε σημαντικό βαθμό αλλά και οι «Πλατείες» της, συγχρονίζονται και καταλαμβάνονται από μια ανυπόμονη, απελπισμένη, ερεβώδη «ηδονή» να επισπεύσουν και να «ζήσουν» την τελική πράξη του δράματος.Η αυτοκτονία μας με την οποία απειλούσαμε διαπραγματευτικά τους εταίρους μας αρχίζει να ενδοστρέφεται εναντίον του εαυτού μας.Κι όμως τώρα ξανατίθεται με άλλους όρους το ίδιο αρχικό ερώτημα: Μπορούμε να σωθούμε ακόμα και με «Λάθος Χάρτη»; Μπορούμε να επαναλάβουμε πειστικά τον υπαινιγμό που ψιθύρισα στον Στρος Καν στη Βουλή πριν επτά μήνες «Χρέος μας, Πρόβλημα σας»; Μπορούμε να αγοράσουμε χρόνο, έστω πιο ακριβά, και αυτή τη φορά να τον εκμεταλλευτούμε αποδοτικά; Μπορεί το ολέθριο μειονέκτημα της χρονικής καθυστέρησης και της γιγάντωσης του χρέους να μετατραπεί σε πλεονέκτημα; Πότε; Πώς;Ο άγνωστος Χ στην άλυτη εξίσωση της ελληνικής κρίσης χρέους«Αγοράζουμε χρόνο» αποδοτικά αν φτάσουμε στη στιγμή Χ, στο timing, στο «γνωστό – άγνωστο» Χ που θα κάνει εφικτό τον οριστικό πολιτικό διακανονισμό του Ελληνικού χρέους.Το χρέος μας είχε μια δυναμική και ένα μέγεθος που δεν ήταν βιώσιμη η αναχρηματοδότησή του με τους υπάρχοντες όρους αποπληρωμής και το δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης της Ελλάδας τα επόμενα χρόνια. Αυτό φωνάζαμε από την αρχή απέναντι στις «επίσημες» απόψεις για προσωρινή κρίση ρευστότητας και απλή κερδοσκοπική επίθεση. Ο χρόνος που περνά μεταβάλλει τη σύνθεση του χρέους από τους ιδιώτες προς τους επίσημους θεσμού