Η «φιλοσοφία» της κατασκευής του Μουσείου Ακρόπολης

14:51 23/5/2011 - Πηγή: To Tefteri

Για τους παράγοντες που καθόρισαν τη μελέτη δημιουργίας του μίλησε ο Μπερνάρ ΤσουμίΤο πλαίσιο μέσα στο οποίο έπρεπε να εργασθεί η επιστημονική ομάδα, που θα έχτιζε το Μουσείο της Ακρόπολης στη θέση, όπου βρίσκεται σήμερα, ανέλυσε στην πρωινή συνεδρία του συμποσίου με θέμα «Μουσείο Ακρόπολης Ιδεολογία, Μουσειολογία, Αρχιτεκτονική», που πραγματοποιείται στο Μουσείο Μπενάκη, ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής του πανεπιστημίου Columbia και εις εκ των δημιουργών του Μουσείου της Ακρόπολης, Μπερνάρ Τσουμί.

Ο διάσημος Γαλλοελβετός

αρχιτέκτονας έκανε λόγο για τρεις βασικούς παράγοντες, που καθόρισαν τη μελέτη δημιουργίας του Μουσείου. Αυτοί ήταν το ότι θα κατασκευαζόταν πολύ κοντά στην Ακρόπολη, το ότι το υποτιθέμενο κενό, όπου θα χτιζόταν το Μουσείο, δεν ήταν κενό, αφού είχε αρχαιολογικά ευρήματα, και τα αντικείμενα θέασης, «υπαρκτά και μη υπαρκτά», υπονοώντας τα μάρμαρα του Παρθενώνα, που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

Αναφερόμενος, δε, στο υλικό, που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του κτιρίου, είπε ότι επέλεξε το τσιμέντο, ως βάση, διότι απορροφά το φως, ενώ τα γλυπτά το εκπέμπουν.

Ο πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης, Δημήτρης Παντερμαλής, σε παρέμβασή του, μίλησε με ιδιαιτέρως θερμά λόγια για τον αρχιτέκτονα, ο οποίος μαζί με τον Μιχάλη Φωτιάδη, κατασκεύασαν το μεγαλόπνοο κτίσµα, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «η συνεργασία ήταν ένα σπουδαίο μάθημα, διότι πρόκειται όχι μόνον για έναν σταρ αρχιτέκτονα, αλλά για ένα επιστήμονα με τεράστια παιδεία και απίστευτη ευκινησία στο χέρι».

«Κάθε φορά, που του ανέφερα καινούργια δεδομένα, μέσα σε λίγα λεπτά μου έδινε τρεις προτάσεις και άμεσα τρία αρχιτεκτονικά σχέδια», παρέθεσε ως απόδειξη των λόγων του ο κ. Παντερμαλής.

Από την πλευρά του ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής και πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων στο πανεπιστήμιο Πατρών, Γιώργος Πανέτσος, σημείωσε: «Χάρη στη λιτότητα, τη σαφήνεια και την ακρίβεια των σχεδιαστικών επιλογών, τις επιλεκτικές νύξεις της ιστορικής αρχιτεκτονικής, τους υπαινιγμούς της πρόσφατης και παλαιότερης τοπικής παράδοσης, την ισορροπία ανάμεσα στην κατασκευαστική πρακτική και την καινοτομία, το Μουσείο πέτυχε να απωθήσει κάθε συναισθηματισμό, να αποτινάξει το ρηχό ιδεολογικό φορτίο, που του είχε επιβληθεί, και να αναδείξει το πραγματικό του νόημα, που αφορά τον χειρισμό των εκθεμάτων και στο ειδικό περιβάλλον, που βρίσκεται, και είναι η προστασία των αρχαιοτήτων».