Ποιος θα ανακηρυχθεί ο καλύτερος υπουργός;

11:01 19/9/2011 - Πηγή: To Tefteri

O υπουργός Οικονομικών της Αυστραλίας Γουέϊν Σγουάν ενδέχεται ανακηρυχθεί ο καλύτερος υπουργός Οικονομικών του κόσμου στην διάσκεψη της G20 που θα γίνει αυτή την εβδομάδα στις Ηνωμένες Πολιτείες σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όπως αναφέρει ο αυστραλιανός τύπος.

Λίγο πριν την αναχώρησή του από την Αυστραλία ο κ. Σγουάν εξέφρασε την δυσαρέσκειά του για την αναποφασιστικότητα που δείχνουν οι ηγέτες

της ευρωζώνης στην αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους και όχι μόνον.

Ο κ. Σγουάν πιστεύει ότι οι εταίροι δεν έπρεπε να αναβάλουν για τον Οκτώβριο την απόφασή τους για την Ελλάδα και τόνισε ότι αυτή η αναποφασιστικότητά τους και η αναβλητικότητά τους φέρνει σε δυσκολότερη θέση την Ελλάδα αλλά και την παγκόσμια οικονομία.

Στο μεταξύ στην εκπομπή 7.30 Report του κρατικού δικτύου ABC προβάλλεται η συνέντευξη της εγνωσμένου κύρους οικονομολόγου Ann Pettifor η οποία, στο βιβλίο που εξέδωσε προ πενταετίας, είχε προβλέψει την κρίση που «απειλεί σήμερα την Ευρώπη» και για την οποία θεωρεί ότι «δε γίνεται καθόλου σωστή διαχείριση».

Πιο συγκεκριμένα, η κορυφαία οικονομολόγος διατείνεται ότι η Ελλάδα «βρίσκεται σε τροχιά ραγδαίας πτώσης» όπως και η Ισπανία, καθώς «τα επιβαλλόμενα μέτρα λιτότητας αντιβαίνουν σε οποιαδήποτε αναπτυξιακή προσπάθεια και η ανάπτυξη είναι το μοναδικό εργαλείο που μπορεί να οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Επομένως, η οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη να αποτύχει».

Διατυπώνει τη θέση ότι «θα υπάρξει χρεοκοπία για την Ελλάδα», το ζητούμενο είναι εάν αυτό θα γίνει «με τον καταστροφικό και χαοτικό τρόπο που αντιμετωπίζεται η κρίση ως τώρα ή εάν οι κεντρικές τράπεζες και οι ιθύνοντες αποφασίσουν να διαχειριστούν αποτελεσματικά την αναδιάρθρωση του χρέους, καθώς τα χρέη έχουν αγγίξει δυσθεώρητα μεγέθη». Οι τράπεζες, αντιμετωπίζοντας ουσιαστικά μια «συστημική κρίση», «θα υποστούν ισχυρό πλήγμα, αλλά έτσι πρέπει να γίνει. Είναι απαραίτητο να διαγραφεί μεγάλο μέρος των χρεών, εφόσον έτσι και αλλιώς δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθούν».

Υποστηρίζει, επιπρόσθετα, ότι «η μοναδική λύση είναι να επιτραπεί στις υπερχρεωμένες χώρες να χρεοκοπήσουν και εν συνεχεία να ενισχυθούν οικονομικά οι τράπεζες, αλλά μόνο αν υλοποιηθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις». Φερειπείν θα έπρεπε οι τράπεζες να υποχρεούνται να «δανείζουν παραγωγικές επιχειρήσεις, να μην κερδοσκοπούν, να δανείζουν με χαμηλά επιτόκια και να μην αυτο-επιβραβεύονται με μπόνους» και σε αντίθετη περίπτωση να «υπάρχουν κυρώσεις ακόμα και στέρηση της άδειας λειτουργίας τους».

Εν κατακλείδι, η συνεντευξιαζόμενη εκφράζει την έντονη ανησυχία της βλέποντας «την παθητικότητα των πολιτικών ηγετών ενόψει της κατάρρευσης του φιλελεύθερου οικονομικού συστήματος» και σκιαγραφεί την κατά την κρίση της εξέλιξη, ότι δηλαδή «θα καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα, θα σημειωθούν κοινωνικές αναταραχές και θα γίνουμε μάρτυρες της ανόδου ακροδεξιών κομμάτων στην εξουσία, όπως έγινε στην Ευρώπη τη δεκαετί