ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ | Βασιλειάδης: "Θα κοσμήσουμε με την παρουσία μας την Α1"

13:34 22/4/2013 - Πηγή: SuperBasket

Καλεσμένος της μοναδικής εκπομπής που ασχολείται αποκλειστικά με τις μικρές κατηγορίες του μπάσκετ, ON AIRball (κάθε Δευτέρα και Παρασκευή 15:00-17:00) ήταν ο πρόεδρος του Πρωτέα Βούλας, κύριος Χρήστος Βασιλειάδης.

Στην πρώτη του συνέντευξη (!) στα περίπου 10 χρόνια που βρίσκεται στην ομάδα ο κύριος Βασιλειάδης ανέλυσε στον ιντερνετικό αέρα του www.mundosports.eu τη φιλοσοφία και το πλάνο που υπάρχει στην ομάδα της Βούλας, ενώ αναφέρθηκε στη σπουδαία δουλειά που γίνεται στις υποδομές αλλά και στους προπονητές (σ.σ. Αλέκος Δάγλας και Μάνος Μανουσέλης), οι οποίοι δεν κρίνονται εκ του

αποτελέσματος.

Συγχαρητήρια πρόεδρε για την μεγάλη σας επιτυχία...

«Τα συγχαρητήρια αξίζουν κυρίως στους συντελεστές δηλαδή τον προπονητή Αλέκο Δάγλα και τις παίκτριες οι οποίες πραγματικά τα έδωσαν όλα τη φετινή χρονιά εντός γηπέδου. Ήμασταν σχετικά υγιείς και καταφέραμε τα αποτελέσματα που καταφέραμε».

Εδώ και χρόνια υπάρχει στον Πρωτέα μία ισχυρή διοίκηση κάτι που δίνει την εντύπωση ότι ήταν θέμα χρόνου η επιστροφή σας στην Α1.

«Για να υπάρχει μία ισχυρή διοίκηση στον Πρωτέα σημαίνει ότι υπάρχει από πίσωένα μεγάλο τιμ ανθρώπων. Άξιων ανθρώπων, που στελεχώνουν το ΔΣ του συλλόγου αλλά και πάρα πολλοί εθελοντές (μπορώ να σας πω 30 με 40), οι οποίοι είναι γονείς κατά κύριο λόγο και μας βοηθούν στο να είμαστε οργανωμένοι, μιας και Πρωτέας δεν είναι μόνο το γυναικείο. Πρωτέας είναι και οι υποδομές, έχουμε 300 παιδιά στις ακαδημίες μας. Κανένας μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς. Και τώρα βρίσκω την ευκαιρία να ευχαριστήσω όλους τους συνεργάτες μου και στο ΔΣ αλλά κι όσους έχουν προσφέρει στον Πρωτέα, ώστε να μπορέσει η ομάδα να γίνει αυτό που είναι αλλά και να εξελιχτεί σε αυτό που θέλουμε και ονειρευόμαστε να γίνει».

Αν και υπήρξαν κάποιες αρνητικές εξελίξεις στην πορεία σας όλα αυτά τα χρόνια, εσείς μείνατε πιστοί στο πλάνο που είχατε θέσει κι εν τέλει δικαιωθήκατε. Ήταν εύκολο να μην παρεκκλίνετε;

«Όταν βάζεις στόχους οι οποίοι δεν είναι βραχυπρόθεσμοι, αλλά είναι σε βάθος χρόνου γιατί αυτό που θέλεις να φτιάξεις δεν είναι κάτι το οποίο θα φέρει μια επιτυχία τότε μπορείς να αντέξεις και την αποτυχία. Γιατί κι αυτή είναι στο δρόμο. Θα το πω και από διοικητικής πλευράς όταν ανεβήκαμε πριν από δυο χρόνια στην Α1 μάλλον δεν ήμασταν έτοιμοι και διοικητικά για να ήμαστε σε αυτή την κατηγορία. Νομίζω ότι ο υποβιβασμός εκείνη τη χρονιά, αν κι έγινε με τρόπο περίεργο, ίσως μας έκανε και καλό. Ανασυγκροτηθήκαμε σκεφτήκαμε τα πράγματα λίγο διαφορετικά, εμπιστευτήκαμε στον Αλέκο Δάγλα και τους συνεργάτες του την ομάδα για τα επόμενα χρονιά και νομίζω ότι ήταν η πρώτη σωστή απόφαση που πήραμε στο δρόμο αυτό και μας οδήγησε σε ευτυχές τέλος».

Πώς καταφέρατε να πείσετε έναν προπονητή με τις επιτυχίες του κόουτς Δάγλα να σας ακολουθήσει στην Α2; Είχε κάνει μεγάλη αίσθηση τότε...

«Καταρχάς ο Αλέκος ο Δαγλας εκτός από άξιος προπονητής είναι και πάρα πολύ καλός άνθρωπος. Πρώτον είμαστε ομάδα της γειτονιάς του, δεύτερον εμείς δεν είμαστε άνθρωποι που κρίνουμε τα πράγματα με τα αποτελέσματα τα οποία μπορεί να είναι και ατυχή πολλές φορές, καθώς έτσι είναι ο αθλητισμός, άρα δεν κρίνουμε τους ανθρώπους από αυτό. Σε μια βραχυπρόθεσμη συνεργασία ανέλαβε μια ομάδα εκείνη τη χρονιά η οποία δεν είχε νίκη, δεν είχε ηθικό. Ο κόουτς ήρθε την αναγέννησε από τον πρώτο χρόνο και κατάφερε να τη φτάσει μια τρίχα πριν από την παραμονή και θα έλεγα μια τρίχα πριν από την μεγαλύτερη έκπληξη εκείνη την εποχή, η οποία θα γινόταν αν καταφέρναμε να βάζαμε το τελευταίο σουτ στο παιχνίδι με τον Αθηναϊκό. Άρα εκείνη τη χρονιά παρόλο που δεν μείναμε στην κατηγορία η δουλειά του κόουτς ήταν άκρος επιτυχημένη. Για εμάς η δουλειά ενός προπονητή δεν φαίνεται μόνο από τα αποτελέσματα, εμείς κρίνουμε τους προπονητές από την ευρύτερη παρουσία τους. Από το πώς δημιουργούν την ομάδα».

Επειδή αυτή η άποψη δεν είναι ιδιαίτερα διαδομένη στο ελληνικό μπάσκετ. Θα θέλατε να μου πείτε ποια είναι τα δικά σας κριτήρια για να κρίνετε έναν προπονητή;

«Πολλές φορές μπορεί να κανείς τα πάντα μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στο τέλος να μην σου βγει το αποτέλεσμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο προπονητής είναι κακός. Άρα τον προπονητή τον κρίνεις από πολλά πράγματα. Το πρώτο εάν συνάδουν οι πράξεις του με τη φιλοσοφία που θέλουμε να διέπει το σύλλογο. Το δεύτερο είναι η εικόνα της ομάδας αν συνάδει με αυτά τα σχέδια και τη φιλοσοφία. Το τρίτο είναι τα αποδυτήρια. Δηλαδή πως κουμαντάρει ο ίδιος τα αποδυτήρια και σε τέταρτη θέση στην ιεράρχηση έρχονται τα αποτελέσματα ως απόρροια όλων των προηγούμενων κι όχι ανάποδα. Συνεπώς εκείνη τη χρονιά πάρα το γεγονός ότι χάσαμε την παραμονή στην Α1 μιλήσαμε με τον Αλέκο και είπαμε (σ.σ. για την περσινή χρονιά) να φτιάξουμε μια ομάδα η οποία θα ανέβαινε στην Α1 πέρσι κάτι τέτοιο δεν έγινε όμως καθώς υπήρχαν κάποιοι σοβαροί τραυματισμοί».

Το περσινό ρόστερ του Πρωτέα ήταν αξιοζήλευτο κι από πολλές ομάδες της Α1...

«Πράγματι έτσι είναι. Είχαμε παίκτριες διεθνής. Δυστυχώς, όμως, όπως είπαμε δεν έρχονται πάντα όλα όπως τα θέλουμε. Είχαμε δυο σοβαρούς τραυματισμούς, χιαστούς παικτριών, οι οποίες ήταν στην πεντάδα της ομάδας. Βέβαια είχαμε και άλλους δυο σοβαρούς τραυματισμούς μέσα στη χρονιά κατά τη διάρκεια αγώνων και στο τέλος φτάσαμε να μην ανέβουμε κατηγορία (στις λεπτομέρειες στην ουσία, με ένα πόντο στο goal average). Η συνεργασία μας ήταν πάντα καλή με τον Αλέκο. Συζητάμε πάρα πολλές φορές τα θέματα της ομάδας, χωρίς να μπαίνω στο δικό του χώρο καθόλου διότι εκείνος είναι ο προπονητής. Συμφωνήσαμε από την αρχή κάποια πράγματα τα οποία θέλαμε να γίνουν και από εκεί και πέρα ο προπονητής οφείλει να τα εκτελέσει όσο καλύτερα μπορεί. Και αυτό κάνει ο Αλέκος με πάρα πολύ καλό τρόπο. Έχει άξιους συνεργάτες, διότι κι εκεί δεν είναι δουλειά ενός, είναι δουλειά μιας ομάδας. Χάσαμε λοιπόν την άνοδο στις λεπτομέρειες κι εκεί πολλοί είπαν διάφορα, όπως ότι είχε πολύ μεγάλο μπάτζετ ο Πρωτέας κι ότι θα έπρεπε να ανέβει. Ακούστηκε μάλιστα ότι ο Δάγλας δεν έκανε καλή δουλειά. Έτσι λοιπόν δράττομαι της ευκαιρίας να πω το εξής, τον προπονητής δεν το κρίνεις επαναλαμβάνω και πάλι από το αποτέλεσμα. Και θα κάνω και μια πολύ απλή ερώτηση. Αν κερδίζαμε έναν αγώνα με δυο πόντους παραπάνω από ότι κερδίσαμε και παρ’ όλες τις ατυχίες και τους τραυματισμούς ανεβαίναμε ο Δάγλας θα ήταν καλός προπονητής; Ή μήπως επειδή δεν πετύχαμε αυτή τη νίκη με τους δυο πόντους παραπάνω είναι κακός προπονητής; Νομίζω ότι είναι αστεία πράγματα αυτά. Δυστυχώς έτσι είναι η κοινωνία μας και με πολύ μεγάλη ευκολία κάνουμε εκπτώσεις στα πάντα. Είναι τρομερό για ανθρώπους καταξιωμένους στο χώρο όπως είναι και ο Αλέκος Δάγλας , ο καθένας να λέει ότι θέλει. Ευπρόσδεκτη είναι η καλόπιστη κριτική, η κακόπιστη όχι».

Πιστεύατε ποτέ ότι αυτό το πλάνο σας θα σας οδηγούσε μέχρι την κατάκτηση του Κυπέλλου;

«Μια αισιοδοξία, οπουδήποτε και αν παίζουμε, την έχω, καθώς αυτή είναι η χαρά του αθλητισμού. Αν ήταν να μπαίνεις σε ένα αγωνιστικό χώρο και να μπαίνεις για να χάσεις τότε δεν αξίζει να αγωνίζεσαι. Σίγουρα ήμασταν στον τίτλο και μόνο αουτσάιντερ, καθώς είχαμε τον Αθηναϊκό, ο οποίος γνωρίζουμε τι έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια, ο Παναθηναϊκός ήταν πρωτοπόρος στην Α1 και ο ΠΑΟΚ τέταρτος στην Α1 με πάρα πολύ καλή ταυτότητα. Πηγαίνοντας στον Βόλο εμείς το μόνο που θα μπορούσαμε να λέμε προς τα έξω είναι ότι δεν επιδιώκουμε τίποτα κι ότι πάμε στο Final-4 για να διασκεδάσουμε, όμως το πρωί πριν το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, ο Αλέκος Δάγλας είπε στα κορίτσια ότι εδώ ήρθαμε να πάρουμε το κύπελλο! Ήμουν μπροστά όταν επίσης πρόσθεσε, ότι εδώ δεν ήρθαμε για διασκέδαση, βεβαίως και ήρθαμε για να περάσουμε καλά αφού έχουμε πετύχει τους στόχους μας αλλά ήρθαμε για να πάρουμε το κύπελλο. Άρα θέλω να πω ότι στο μυαλό του Αλέκου του Δαγλα είμαι σίγουρος ότι από την αρχή φώλιαζε η κρυφή αισιοδοξία ότι θα μπορούσαμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και να διεκδικήσουμε το τρόπαιο αυτό. Το οποίο βέβαια και κατακτήσαμε».

Στον Βόλο βρέθηκαν και οι «Vouligans», οι οποίοι έκλεψαν τις εντυπώσεις με την υγιή συμπεριφορά τους.

«Είναι πάρα πολύ σημαντικό σε μικρές συνοικιακές ομάδες όπως εμείς να έχουμε επιτυχίες ώστε να μπορέσουμε να έχουμε και τον κόσμο κοντά μας. Πιστεύω κάτι που είχε πει και ο Γιάννης Ιωαννίδης ότι μια ομάδα φτιάχνετε όταν έχει διοίκηση, ομάδα και κόσμο να την υποστηρίζει. Είμαι πολύ περήφανος για τον κόσμο το δικό μας, τους «Vouligans», το οποίο για να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση είναι μια ειρωνική τοποθέτηση απέναντι στους χούλιγκαν. Οι δικοί μας οι «Vouligans» είναι μικρά παιδιά και μεγάλοι άνθρωποι οι οποίοι έρχονται να χαρούν τον αθλητισμό. Διώχνουμε τους ανθρώπους οι οποίοι βρίζουν, φωνάζουν και αντιγράφουν αυτά που συμβαίνουν σε άλλα γήπεδα. Εμείς θέλουμε ο κόσμος που έρχεται στο γήπεδο να διασκεδάζει. Και οι «Vouligans» είμαι πολύ χαρούμενος γιατί μας ακολούθησαν στο Βόλο κι έτσι είχαμε 150 με 200 άτομα τα οποία για ένα σύλλογο σαν και εμάς είναι μεγάλη υπόθεση. Φυσικά δεν ήταν οργανωμένα, δεν πληρώσαμε εμείς τα εισιτήρια ήρθαν μας στήριξαν και πιστεύω ότι από εδώ και πέρα θα μας στηρίζουν ακόμα περισσότερο».

Η προσπάθεια που κάνει ο Πρωτέας δεν τελειώνει μόνο στην αντρική και τη γυναικεία ομάδα. Μαθαίνουμε ότι γίνεται σοβαρή δουλειά και στις Ακαδημίες...

«Στον Πρωτέα είμαι πρόεδρος 10 χρόνια. Όταν ξεκίνησα είχαμε 60 παιδιά στις ακαδημίες. Το μοντέλο το οποίο προσπαθούμε να προωθήσουμε είναι αυτό που μια ομάδα στηρίζετε στις δίκες της δυνάμεις και θέλουμε κάποια στιγμή να φτάσουμε στο επίπεδο να τροφοδοτούμε την ανδρική μας και τη γυναικεία ομάδα μας, τη βιτρίνα μας δηλαδή με δικά μας παιδιά. Κάτι το οποίο φυσικά θέλει πολύ χρόνο, θέλει υπομονή και επιμονή. Γιατί ο εύκολος στόχος είναι να φέρνεις κόσμο απ’ έξω και να φτιάχνεις ομάδες σχετικά εύκολα. Το θέμα είναι όμως να μπορέσεις να τροφοδοτήσεις με υποδομή-σκελετό την ομάδα, η οποία να της επιτρέπει ακόμα και σε δύσκολους καιρούς όπως είναι οι σημερινοί, να επιβιώνει και όχι μόνο αυτό, αλλά και να διακρίνεται. Όσον αφορά το θέμα, ότι προωθούνται νέα παιδιά, εμείς είχαμε την ευτυχή συγκυρία να έχουμε στη γυναικεία ομάδα 4 παιδιά που μεγάλωσαν μαζί μας αλλά και 2 που ήρθαν δίπλα μας από πέρσι. Όποτε είχαμε τις Ειρήνη Στυλιαρά, Γεωργία Μελά, Κωνσταντίνα Κύρου και την μικρή ηλικιακά αλλά μεγάλη στο μπόι, Μαριέττα Φάσουλα. Σε αυτά τα κορίτσια ήρθαν να προστεθούν η Παυλόπουλου, η οποία είναι διεθνής με την εθνική κορασίδων και η Χριστίνα Κιτσιου. Και τα δύο τα κορίτσια όχι μόνο μας βοήθησαν στο γυναικείο αλλά στελέχωσαν και τον σκελετό της ομάδας των νεανίδων που κατέκτησε το πρωτάθλημα ΕΣΚΑΝΑ και θα εκπροσωπήσει την Ένωση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα που θα γίνει στη Λακωνία τέλος Ιουνίου».

Από την επόμενη σεζόν ο Πρωτέας θα αγωνίζεται στην Α1. Ποιες είναι οι σκέψεις ενόψει της νέας σεζόν;

«Ένα από τα μεγάλα λάθη που είχαμε κάνει την προηγούμενη φορά που ανεβήκαμε στην Α1 ήταν ότι στελεχώσαμε την ομάδα, χωρίς να σκεφτούμε όσο θα έπρεπε να σκεφτούμε. Δεν μας ενδιαφέρουν αλλά πράγματα. Μακριά από εμάς οποιεσδήποτε κουβέντες για μανατζεριλίκια, παρασκήνια κτλ, δεν μας ενδιαφέρουν αυτά. Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η υγιείς ανάπτυξη και αυτό που θα δούμε και θα μελετήσουμε είναι πως διαμορφώνετε η Α1 του χρόνου. Ο στόχος μας είναι να διακριθούμε, δεν λέω μεγάλα λόγια διότι νομίζω ότι στις ημέρες που ζούμε δυστυχώς και με την κοινωνική αναστάτωση που υπάρχει προέχουν αλλά πράγματα πολύ πιο σοβαρά και ο αθλητισμός έρχεται δεύτερος. Ο αθλητισμός είναι μια ανακούφιση για όλους εκείνους που ασχολούνται με αυτό και το βλέπουν και με συμπάθια και έρχονται και περνάνε τις ώρες τους και διασκεδάζουν με τον αθλητισμό. Θα είμαστε ανταγωνιστικοί στην Α1 και νομίζω ότι θα έχουμε μια καλή παρουσία. Θα κοσμήσουμε με την παρουσία μας την Α1, θα προσθέσουμε αξία στην Α1, έτσι το βλέπω και θα προσπαθήσουμε και προσωπικά αλλά και σαν σύλλογος να βοηθήσουμε στην ανάπτυξη του γυναικείου μπάσκετ συνολικά. Το να αναπτυχτεί μόνο ένας σύλλογος δεν κάνει τίποτα. Αυτό που εννοώ είναι ότι στο παρελθόν έχουν δημιουργηθεί μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα, ο Σπόρτιγκ πιο παλιά, οι Εσπερίδες και ο Αθηναϊκός βεβαίως, ομάδες-αυτοκρατορίες δηλαδή, που δυστυχώς όμως φοβάμαι ότι οι ομάδες αυτές δεν κατάφεραν να έχουν συνέχεια. Ήταν στηριγμένες σε κάποιο μοντέλο ανάπτυξης το οποίο δεν μπορεί να είναι μακροπρόθεσμο. Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι μαζί με εμάς να υπάρχει μια πολύ ανταγωνιστική λίγκα-πρωτάθλημα, πάντα κάτω από την αιγίδα της ΕΟΚ, η οποία να έχει απήχηση στον κόσμο, το ενδιαφέρον του κόσμου να φέρει χορηγούς και να υπάρχει τηλεοπτική μετάδοση κάτι που είναι πάρα πολύ σημαντικό ώστε το γυναικείο μπάσκετ να βγει προς τα έξω διότι είναι ένα θεαματικό άθλημα».

Εκτός από το γυναικείο τμήμα υπάρχει και το αντρικό, στο οποίο δεσπόζει η παρουσία του Μάνου Μανουσέλη. Αν μη τι άλλο επιτυχία για μία ομάδα της Α’ ΕΣΚΑΝΑ.

«Όταν θέλεις να φτιάξεις κάτι το οποίο να είναι πολύ πιο πάνω από εκεί που είσαι, πρέπει να φέρεις ανθρώπους να σε βοηθήσουν, οι οποίοι έχουν παραστάσεις από πολύ πιο πάνω. Με αυτή την λογική έγινε η επιλογή του Αλέκου Δάγλα και η προσπάθεια να τον κρατήσουμε όταν πέσαμε στην Α2. Με την ίδια λογική έγινε και η συζήτηση με τον Μάνο τον Μανουσέλη, ένας άνθρωπος με πλούσιο βιογραφικό, με παραστάσεις, ο οποίος δυο χρόνια πριν έπαιζε Ευρωλίγκα. Θεωρήσαμε ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος πριν δυο χρόνια να αναλάβει την οργάνωση των ακαδημιών μας. Φέτος σε συνέχεια αυτής της συνεργασίας , ζητήσαμε από το Μάνο κάτι αρκετά δύσκολο, δηλαδή να αναλάβει την ομάδα μας (ανδρικό) στην Α’ ΕΣΚΑΝΑ όπου κάναμε ένα πείραμα. Στην ουσία φτιάξαμε μια ομάδα από νέα παιδιά με μέσο όρο μικρότερο από τα 19 χρόνια. Αυτή τη στιγμή στην πεντάδα παίζει ένας 15χρονος, ένας 16χρονος και ένας 17χρονος , τα οποία είναι παιδιά του Πρωτέα. Όπως καταλαβαίνετε ήταν δύσκολο να έρθει κάποιος προπονητής και να αρνηθεί προτάσεις που είχε από καλύτερες ομάδες κι από υψηλότερες κατηγορίες. Ήθελε κουράγιο να το κάνει και νομίζω ότι ο Μάνος το έκανε βλέποντας και τη φιλοσοφία μας ως σύλλογος αλλά και το γεγονός ότι είχαμε βλέψεις να φτάσουμε κάπου. Για εμάς είτε η ομάδα μείνει στην Α’ ΕΣΚΑΝΑ είτε πέσει θεωρούμε ότι το πείραμα πέτυχε. Παίξαμε ένα όμορφο μπάσκετ, γεμίζει το γήπεδο μιας και έρχονται άνθρωποι να δουν την ομάδα και αυτός ήταν ο στόχος. Να παίξουμε γοητευτικό μπάσκετ, γρήγορο μπάσκετ, πιεστικό. Αυτά όλα είναι μέσα στη φιλοσοφία της ομάδας. Θέλουμε όλα τα τμήματα να έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Δεν θέλουμε δηλαδή να αλλάζουμε τρόπο ανάλογα με τον προπονητή. Θέλουμε ο προπονητής να έρχεται και να μοιράζεται μαζί μας τη φιλοσοφία του συλλόγου».