ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ | Πρώτα παίζεις και μετά πληρώνεσαι...

16:04 16/1/2013 - Πηγή: SuperBasket

Ο Λίνος Χρυσικόπουλος επιστρέφει με κομμένα τα φτερά από την Ιταλία και αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι το πρόωρο ταξίδι στο εξωτερικό μπορεί μόνο να αυξήσει τον τραπεζικό λογαριασμό ενός ταλέντου. Διότι τις προοπτικές βελτίωσης της καριέρας του, είναι σπάνιο να τις μεγαλώσει.

Δεν μιλάμε φυσικά για τις περιπτώσεις των παιδιών που επιλέγουν να ξενιτευτούν για να φοιτήσουν στο κολλέγιο. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Το θέμα μας είναι η μετακόμιση στο εξωτερικό για τα λεφτά.

Ο Λίνος Χρυσικόπουλος θα ήθελε πολύ πριν από δύο καλοκαίρια να συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό

ή τον Παναθηναϊκό, όμως πραγματικό ενδιαφέρον δεν υπήρξε. Ε, λοιπόν, προτιμήσε να μην παίξει σε άλλη ομάδα της Ελλάδας, αλλά να φύγει για την Ιταλία. Πόσο τον βοήθησε αυτό; Σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς και άλλες ατυχίες, καθόλου. Η καριέρα του 21χρονου φόργουορντ πήγε πίσω και τώρα ψάχνει την επόμενη σωστή επιλογή, ώστε να μην μπει στη λίστα με τα χαμένα ταλέντα. Είναι ακόμα μικρός, έχει όλο το δρόμο μπροστά του και δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω εκτός από μία σωστή επιλογή. Τα λεφτά για όποιον τα αξίζει θα έρθουν σίγουρα, αλλά το βασικό είναι να γίνονται όλα με τη σωστή σειρά. Πρώτα παίζεις μπάσκετ και μετά πληρώνεσαι. Δεν πληρώνεσαι και μετά παίζεις μπάσκετ.

Ας μην ξεχνάμε ότι όποιος παίκτης φεύγει για το εξωτερικό, καταλαμβάνει θέση ξένου και τούτος ο περιορισμός είναι κάτι παραπάνω από σημαντικός. Για σκεφτείτε; Πόσες ελληνικές ομάδες - ακόμα και τώρα που τα οικονομικά είναι δύσκολα - θα έδιναν θέση ξένου (κοινοτικού ή όχι) σε 18χρονο, 19χρονο ή 20χρονο παιδί;

Ο,τι έπαθε ο Χρυσικόπουλος, το είχε βιώσει και ο Νίκος Παπάς. Εφυγε μικρός για το Μπιλμπάο, δεν έπαιξε ποτέ εκεί, κατέληξε στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας και στην πορεία δανεικός στον Κολοσσό. Φυσικά αύξησε τον τραπεζικό του λογαριασμό, αλλά μπασκετικά έμεινε πίσω. Το ταλέντο του είναι σπάνιο, τις ικανότητές του στο σκοράρισμα θα της ζήλευε κάθε μπασκετμπολίστας. Παρ' όλα αυτά, ο ηγέτης της Εθνικής των 90ηδων δεν έχει την πρόοδο των υπολοίπων ή για να ακριβολογούμε την πορεία τους...

Ομως και ο Παππάς είναι σε ηλικία που έχει τουλάχιστον 10 χρόνια μπάσκετ μπροστά του. Τις ικανότητές του δεν τις έχει χάσει, κάθε άλλο μπορεί να σκοράρει με κάθε τρόπο, ενώ έχει δείξει τεράστια βελτίωση και στην άμυνα και τη συνολική του νοοτροπία. Τι τον βοήθησε; Μα, η επιλογή του να παίξει στον Πανιώνιο. Εβαλε τα λεφτά σε δεύτερη μοίρα, διάλεξε μια ομάδα που θα τον βοηθήσει μπασκετικά, θα είναι το σκαλοπάτι για το επόμενο μεγάλο βήμα. Διότι ο Πανιώνιος συγκεντρώνει όλα τα στοιχεία που χρειάζεται ένας παίκτης με τις ικανότητες του Παππά, συνδυάζοντας και οικονομική φερεγγυότητα. Είναι οργανωμένη ομάδα, παίζει σωστό μπάσκετ, το "εγώ" θα μπει πάντα κάτω από το "εμείς", με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Οπως ήταν και ο Θανάσης Σκουρτόπουλος, που δημιούργησε το ρόστερ, αλλά για κάποιυς λόγους που δεν είναι της παρούσης, αποχώρησε.

Βλέπουμε, λοιπόν, την ξεκάθαρη βελτίωση (το ότι έμεινε άποντος στο ματς με τον Ολυμπιακό δεν έχει απολύτως καμία σημασία) και την αλλαγή νοοτροπίας του Παππά και αντιλαμβανόμαστε πόσο βοηθάει η ομάδα και το περιβάλλον ενός παίκτη, την πρόοδό του. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Βλαδίμηρο Γιάνκοβιτς, που βέβαια είναι γένημα θρέμμα των κυανέρυθρων και φέτος έχει ανέβει κι αυτός ένα επίπεδο. Οπως βοήθησε και τον Βασίλη Καββαδά ο Πανιώνιος, τον έκανε περιζήτητο για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό... Κάτι που θα γίνει αργά ή γρήγορα και για τους Παππά - Γιάνκοβιτς. Δεν είναι δε τυχαίο, άλλωστε ότι οι τρεις του Πανιωνίου ( Παππάς, Γιάνκοβιτς και Καββαδάς) βρίσκονται στη λίστα του Αντρέα Τρινκιέρι και είναι πολύ πιθανό να συμπεριληφθούν στην προεπιλογή της Εθνικής.

Για όλα αυτά μας προξένησε και εντύπωση η επιλογή του Γιάννη Αντετοκούμπο να συνεχίσει στο εξωτερικό αν και δεν έχει προλάβει καν να αγωνιστεί στην Α1 της Ελλάδας, όπως και η σκέψη άλλων νεαρών Ελλήνων να ξενιτευτούν για το άμεσο χρήμα. Δεν είναι, όμως, έτσι τα πράγματα. Οποιος βιάστηκε, σκόνταψε. Κι όποιος δεν σκόνταψε, απλά είναι η εξαίρεση που επιβεβαίωσε τον κανόνα. Το εξωτερικό δεν είναι κακό, ειδικά σε μια εποχή δύσκολη οικονομικά για την Ελλάδα. Πολλοί Ελληνες παίκτης αγωνίζονται εκτός συνόρων με μεγάλη επιτυχία. Αλλά έφυγαν όταν πάτησαν γερά στα πόδια τους, δημιούργησαν καλό όνομα και έγιναν περιζήτητοι...

ΥΓ.: Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν είναι εδώ και χρόνια το καλύτερο στην Ευρώπη. Δεν είναι σίγουρα το πιο οργανωμένο, δεν φημίζεται για τη συνέπεια της πλειοψηφίας των ομάδων. Γι αυτό και δεν έρχονται οι κορυφαίοι ξένοι, γι αυτό και φεύγουν πολλοί καλοί Ελληνες. Ε, λοιπόν, αυτή είναι η ευκαιρία για τους πιο μικρούς. Είναι προτιμότερο να πάρουν 1000 ευρώ το μήνα, να έχουν σπίτι και φαγητό και να παίζουν σε ένα πρωτάθλημα με καλούς προπονητές, με ανταγωνισμό. Σε μια χώρα που αγαπάει το μπάσκετ και ξέρει να αξιοποιεί τα ταλέντα. Να παίξουν στην Α1, να βελτιωθούν και μετά να ανοίξουν τα φτερά τους.

ΥΓ1: Ο Σπανούλης έπαιξε στο Μαρούσι και μετά έκανε το άλμα. Ο Διαμαντίδης στον Ηρακλή. Ο Παπαλουκάς στους Αμπελόκηπους, τη Δάφνη και τον Πανιώνιο. Ο Τσαρτσαρής στη Νήαρ Ηστ και το Περιστέρι (στην Ισλανδία πήγε για να μείνει ελεύθερος). Ο Παπαδόπουλος επέστρεψε στον Ηρακλή μετά τον Παναθηναϊκό για να βελτιώσει το παιχνίδι του. Ο Καϊμακόγλου πέρασε από Κρόνο, Νήαρ και Μαρούσι πριν γίνει σπουδαίος. Ο Πρίντεζης πήγε δανεικός στην Ολύμπια Λ., ο Σλούκας στον Αρη, ο Μάντζαρης έπαιξε πρώτα στο Περιστέρι. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα παικτών που έκαναν τα σωστά βήματα... Ε, αυτά πρέπει να ακολουθήσουν όλοι. Οχι την εύκολη λύση και τα λεφτά...

ΥΓ2: Χίλιες φορές η Α1 να επενδύσει σε νεαρούς Ελληνες, παρά σε κακούς ξένους... Αυτό έχει να κάνει με τις ομάδες, του προπονητές και τους παράγοντες.