ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ | Τέτοια τριάδα, δεν την είχε η Dream Team

18:57 15/8/2012 - Πηγή: SuperBasket

Το Ολυμπιακό Τουρνουά έκλεισε την μπασκετική δράση του καλοκαιριού, τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ δεν αφορούν την δική μας Εθνική... Το μόνο καλό από τον ντροπιαστικό αποκλεισμό στο Καράκας - τελικά η Νιγηρία δεν ήταν τόσο καλή όσο πιστέψαμε, μια μέτρια ομάδα ήταν - είναι πως οι διεθνείς ξεκουράστηκαν και του χρόνου θα υπάρχουν προϋποθέσεις για πλήρες ρόστερ.

Ομως

πριν ασχοληθούμε με την δική μας Εθνική, ας κάνουμε μια σύνοψη του Ολυμπιακού Τουρνουά μπάσκετ... Η Ελλάδα δεν ήταν εκεί, αλλά το μπάσκετ κέρδισε πολλούς φίλους στο Λονδίνο. Για κάθε λάτρη της πορτοκαλή μπάλας, η Τετάρτη των προημιτελικών ήταν η πιο ωραία μέρα όλη της διοργάνωσης... Εγιναν τέσσερις ματσάρες, δεν γινόταν να χαθεί ούτε λεπτό από τα χιαστί παιχνίδια. Τελικά προχώρησαν οι τρεις καλύτερες ομάδες του τουρνουά, ΗΠΑ, Ισπανία και Ρωσία, συν την Αργεντινή, που εκμεταλλεύτηκε το δώρο των Φούριας Ρόχας. Αν η Ισπανία νικούσε την Βραζιλία και έβγαινε δεύτερη, τότε θα ήταν και η Γαλλία στην 4αδα. Το άξιζε, όμως έπεσε πάνω στην Ισπανία. Οχι, η ομάδα του Σκαριόλο δεν είναι φρέσκια, δεν κυριαρχεί, αλλά ξέρει να κερδίζει. Κι αυτό θα γίνεται όσο παίζει ο Πάου Γκασόλ. Αυτός κάνει τη διαφορά απέναντι σε όλους... Η Γαλλία, βέβαια, μπορούσε να κερδίσει στον προημιτελικό, όμως δεν βρέθηκε παίκτης να της δώσει το κάτι παραπάνω. Κάπως έτσι βρέθηκε η Αργεντινή στα ημιτελικά, μια ομάδα που έκλεισε τον κύκλο της και δεν γίνεται να μην τη λατρέψει κανείς... Ουσιαστικά με 5 παίκτες πρώτης γραμμής, οι περισσότεροι πάνω από 30, έκανε υπέρβαση και θα μπορούσε να πάρει μετάλλιο αν δεν έχανε την μπάλα ο Πριτζιόνι στο τέλος του αγώνα με τη Ρωσία. Ναι, ο Πριτζιόνι των 35 ετών, που μαζί με τον 34χρονο Μανού Τζινόμπιλι, τον 32χρονο Λουίς Σκόλα και τους υπόλοιπους έδωσαν τα πάντα για ένα μετάλλιο... Παρότι είχαν άλλα δύο σε Ολυμπιακούς Αγώνες, έχουν και λεφτά και φήμη και ό,τι άλλο μπορεί να κερδίσει ένας μπασκετμπολίστας. Αγωνιστικά δεν ήταν στις τέσσερις καλύτερες ομάδες η Αργεντινή, όμως η βασική της πεντάδα αξίζει το χρυσό μετάλλιο αφοσίωσης στην Εθνική ομάδα...

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για την Ισπανία... Ειδικά ο Πάου Γκασόλ και ο Ναβάρο. Απ' όλη την Ευρώπη, αυτούς τους δύο παίκτες οι περισσότεροι θα θέλαμε να είναι Ελληνες κι ας κάνουν θέατρο ή είναι προκλητικοί. Και για την αφοσίωση στην Εθνική και για τις ικανότητές τους. Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί σταρ που αγαπούν τις Εθνικές τους (Πάρκερ, Νοβίτσκι), αλλά οι δύο Ισπανοί ξέρουν να κερδίζουν. Εχουν διάρκεια, είναι εκεί ακόμα και λαβωμένοι. Οταν σταματήσουν οι δυο τους, η Ισπανία δεν θα είναι ποτέ ίδια... Αντίθετα, δεν νομίζω ότι θα ήθελε κανείς παίκτη της Ρωσίας στην Εθνική. Εχουν ικανότητες, πήραν το χάλκινο, αλλά νικητές δεν τους λες. Με τα προσόντα τους, θα έπρεπε να είχαν κερδίσει περισσότερα. Ετσι όπως εμφανίστηκαν στο ματς με την Ισπανία, αλλά και με την δίχως δυνάμεις Αργεντινή στον μικρό τελικό, μάλλον όλοι αντιληφθήκαμε γιατί έχασαν τη φετινή Ευρωλίγκα...

Και πάμε στις ΗΠΑ. Εδωσαν άλλο χρώμα στο Ολυμπιακό