ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ | Το τρίποντο «μαχαιριά» στην πράσινη καρδιά

11:04 28/5/2012 - Πηγή: SuperBasket

Ο τρίτος τελικός ανήκει στο παρελθόν και πλέον το ταμπλό γράφει 2-1 υπέρ του Ολυμπιακού. Ορισμένες φορές οι ομάδες κάνουν… delete μετά από ένα παιχνίδι (νικηφόρο ή μη) και πάνε στο επόμενο. Υπάρχουν, όμως, κάποιες στιγμές σε ορισμένα παιχνίδια που παρατηρώντας κανείς, βλέπει πως η ιστορία αλλάζει.

Ο Παναθηναϊκός επί σχεδόν μια δεκαετία κατάφερνε

να κερδίζει τον Ολυμπιακό με πανομοιότυπους τρόπος. Με τον έναν ή με τον άλλον (με break στο ΣΕΦ ή έχοντας εξ’ αρχής το πλεονέκτημα έδινε τα ματς που έκριναν τίτλους στο ΟΑΚΑ. Τα οποία, ειδικά τα τελευταία χρόνια, κρίνονταν στις λεπτομέρειες.

Κάποια «μεγάλα» σουτ του Αλβέρτη έκριναν τον πέμπτο τελικό τη χρονιά που ο Ηλίας Ζούρος ήταν στον πάγκο του Ολυμπιακού. Κάποια άλλα «μεγάλα» σουτ του Μποντιρόγκα έδιναν τίτλους και νίκες απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο. Μετά σειρά πήρε ο Διαμαντίδης, αλλά και οι Νίκολας και Φώτσης με τους «πράσινους» να λειτουργούν πάντα έτσι τη στιγμή που ο Ολυμπιακός έδειχνε ικανός να τους απειλήσει και να τους πάρει το στέμμα ή να τους «σπάσει» την έδρα.

Ακόμη οι Πειραιώτες το στέμμα του Παναθηναϊκού δεν το έχουν πάρει, αλλά στον τρίτο τελικό έδειξαν πως μπορούν να το κάνουν. Όταν η διαφορά έπεσε από τους 18 στους 8, στις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου, ο Ολυμπιακός «σκότωσε» τον Παναθηναϊκό με ένα δικό του όπλο.

Με τα τρία «μεγάλα» σουτ που έδωσαν… φτερά στα πόδια των παικτών του Ίβκοβιτς και ουσιαστικά… έκοψαν εκείνα των φιλοξενούμενων. Με μεγαλύτερο τρίποντο όλων εκείνο του Κώστα Παπανικολάου. Ο κόσμος είχε αρχίσει να ανησυχεί, στον πάγκο του Ολυμπιακού υπήρχε προβληματισμός για το πώς θα αλλάξει η εικόνα που φαινόταν να διαμορφώνεται και ο «Παπ» ήταν αυτός που έδωσε τη λύση.

Με δικό του τρίποντο έστειλε τη διαφορά στο +11, αλλά ο Έλληνας φόργουορντ δεν έμεινε εκεί. Με τον πανηγυρισμό του… μετέδωσε ενέργεια σε όλο το γήπεδο που σηκώθηκε και πάλι στο πόδι και μετά… απογειώθηκε με τα τρίποντα των Λο και Πρίντεζη. Το σουτ του Παπανικολάου μπορεί να μοιάζει «σταγόνα» στον ωκεανό ενός ματς ή μιας σειράς τελικών, αλλά ενδέχεται να είναι και αυτή που χρειάζεται ορισμένες φορές ο… μύλος της ιστορίας για να γυρίσει.